 |
|
|  Kυριακή 20/2
΄Αρθρο
Κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου:
Δεν είστε Πρόεδρός μου-Αγνοήσατε επιστολή μου που αφορούσε στον κίνδυνο
και την υπονόμευση που διατρέχει η γλώσσα μας…
Γράφει ο Δρ Γαβριήλ Μανωλάτος,
Καθηγητής Διεθνούς Οικονομίας και Ανάπτυξης
ΑΘΗΝΑ.-
Η Γλώσσα ενσαρκώνει τη Σκέψη και η σκέψη μετουσιώνεται σε Γλώσσα.
Ως γνωστό, η 21 η Φεβρουαρίου είναι παγκόσμια ημέρα μητρικής γλώσσας που
καθιερώθηκε το 1999 από τη Γενική Συνέλευση της ΟΥΝΕΣΚΟ, με αφορμή τη σφαγή της
Ντάκα στις 12 Φεβρουαρίου του 1952…
Η μητρική γλώσσα ενός λαού δεν είναι απλώς ένα μέσο επικοινωνίας ή ένα όχημα
μεταφοράς πληροφοριών και γνώσεων, συναισθημάτων και σκέψεων. Στη μητρική γλώσσα
έχουν γραφτεί διαχρονικά τα βιώματα, οι αξίες και οι αντιλήψεις που έχουν υιοθετηθεί ανά
τους αιώνες από μια γλωσσική κοινότητα, από έναν λαό.
Η γλώσσα είναι οι ρίζες της ταυτότητας ενός τόπου, ενός έθνους, μιας χώρας. Η
σχέση μεταξύ της μητρικής γλώσσας και της οικοδόμησης της ταυτότητας ενός έθνους και
ενός λαού είναι αδιάσπαστη. Καθορίζει για πάντα την ψυχολογία, τις μνήμες, και τα
διανοητικά σχήματα μέσα από τα οποία οδηγούμαστε συνολικότερα στη ζωή μας. Η
γλώσσα είναι εκείνη που καθιστά δυνατή την αλλαγή, την καινοτομία, τη δημιουργικότητα,
άρα τον διάλογο και την ανάπτυξη στην ανθρώπινη κοινωνία.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
Όσον αφορά στη γλώσσα μας, την ελληνική γλώσσα, φοβάμαι ότι απειλείται
πραγματικά από γενικευμένη παρακμή και καθολική υπονόμευση. Ενώ ο μέσος Ευρωπαίος
χρησιμοποιεί περισσότερες από 2.500 λέξεις στην επικοινωνία του και στις εκφράσεις του,
ο Έλληνας κατά μέσο όρο χρησιμοποιεί 800 περίπου λέξεις. Οι δε νέοι μας χρησιμοποιούν
ακόμη λιγότερες λέξεις στις εκφράσεις τους. Η κατάσταση είναι ακόμη πιο απογοητευτική
στον γραπτό λόγο των πολιτών και στη γραπτή επικοινωνία των Ελλήνων. Η νεολαία, σε
μεγάλο βαθμό, όχι μόνο διακρίνεται από μεγάλη λεξιπενία αλλά τείνει να αντικαταστήσει
και το ελληνικό αλφάβητο με την αθλιότητα των λεγόμενων «ΓΚΡΙΚΛΙΣ», δηλαδή των
ελληνικών λέξεων που αποδίδονται με αγγλικά γράμματα (λατινικούς χαρακτήρες).
Εκεί που η ελληνική γλώσσα ήταν η βάση έκφρασης των επιστημόνων και της
διανόησης, κινδυνεύει από γενικευμένη παρακμή και καθολική φτωχοποίηση. Σπάνια
βλέπει κανείς ελληνικές επιγραφές στην ίδια την Ελλάδα. Ανώτατα κυβερνητικά στελέχη
ακόμα και υπουργοί χρησιμοποιούν αγγλικούς όρους για να εκφραστούν και να
επικοινωνήσουν με τους πολίτες. Σημαντικά γεγονότα και σπουδαίες εκδηλώσεις ενώ
αφορούν και αναφέρονται σε ελληνικό κοινό και σε ελληνικά προγράμματα,
αναγγέλλονται όχι στην ελληνική, αλλά σε άσχημα και κακοποιημένα πολλές φορές
αγγλικά. Τη γλώσσα της ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης… Η άλωση των λαών δεν γίνεται
πάντα με τα όπλα. Παίρνει πολλές μορφές…
Τα αίτια είναι πολλά και εκτείνονται από την παρεχομένη εκπαίδευση έως τα μέσα
ενημέρωσης και τηλεθέασης και ακόμη μέχρι τις ενδοοικογενειακές σχέσεις.
Ο Ελληνισμός της διασποράς βρίσκεται σε ακόμη δυσκολότερη κατάσταση.
Η γλώσσα μας πραγματικά απειλείται και μαζί με τη γλώσσα μας κινδυνεύει βέβαια
και ο Ελληνισμός, ιδίως ο Ελληνισμός της διασποράς.
Όλοι έχουμε καθήκον να κρατήσουμε ανέπαφη τη γλώσσα μας και την ελληνική
υπόστασή μας, γιατί η γλώσσα είναι το κύριο στοιχείο που καθορίζει την ταυτότητα ενός
έθνους και ενός λαού.
Το κράτος και η ελληνική πολιτεία φέρουν την κύρια ευθύνη και επωμίζονται το
βαρύ έργο, για να διατηρήσουμε και την εθνική μας υπόσταση και την ελληνική μας
ταυτότητα. Μαζί και όλοι οι ελληνικοί φορείς της διασποράς θα πρέπει να διασώσουμε τη
γλώσσα μας.
Το ελληνικό κράτος και η ελληνική πολιτεία, η ελληνική εκπαίδευση και τα ελληνικά
σχολεία, η εκκλησία, τα μέσα ενημέρωσης και τηλεθέασης, σύλλογοι και φορείς και πιο
πολύ οι γονείς και ακόμη, οι φορείς των Ελλήνων της διασποράς, κοινότητες, εθνικοτοπικοί
σύλλογοι, ελληνική εκκλησία της διασποράς και ιδίως οι γονείς και οι οικογένειες των
αποδήμων Ελλήνων θα πρέπει να επιμένουμε με αποφασιστικότητα και θέληση, για να
αποκτήσουν οι νέες γενιές σωστά την ελληνική μόρφωση και παιδεία, ώστε όχι μόνο να
διατηρηθεί η μητρική μας γλώσσα αναλλοίωτη, αλλά να αναπτυχθεί και να διαδοθεί. Έτσι
μόνο, θα διατηρηθεί και θα αναπτυχθεί και ο πολιτισμός μας και η εθνική μας υπόσταση.
Τα λεγόμενα «Γκρίκλις» αποτελούν ένα πραγματικό έκτρωμα γραφής. Η πολιτεία
θα πρέπει να λάβει σίγουρα κάποια ενδεδειγμένα μέτρα για το θέμα.
Ως λαός που μέσα από το ίδιο αλφάβητο της γλώσσας του μεταδίδει την
κουλτούρα σε όλο τον κόσμο, εμείς οι Έλληνες δεν μπορούμε παρά να αρνηθούμε να
εγκαταλείψουμε την ιστορική μας γραφή. Μία γλώσσα που ο τρόπος γραπτής απόδοσης
παραμένει αναλλοίωτος για ολόκληρες χιλιετίες μέχρι σήμερα. Θεωρούμε α ν ό σ ι α
αλλά και α ν ό η τ η κάθε προσπάθεια να αντικατασταθεί η ελληνική γραφή στο λίκνο
της…
«Τη γλώσσα και τα μάτια μας». Θα έλεγα ότι σε ημέρες κρίσης θα πρέπει να
σκύψουμε σε ότι καλύτερο διαθέτει αυτός ο τόπος, που είναι ο πολιτισμός μας, η
παράδοση μας και με τον πιο εύγλωττο τρόπο η γλώσσα μας… Δεν είναι απλό εργαλείο η
γλώσσα. Είναι ο πολιτισμός μας, είναι η ιστορία μας, είναι η σκέψη μας, είναι η
νοοτροπία μας, είναι η ταυτότητά μας. Πάνω από όλα η γλώσσα είναι αξία.
Κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου, επ’ ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας μητρικής
γλώσσας, σας είχα ζητήσει, το 2021 με επιστολή μου, να σκεφτείτε επί του θέματος που
σας είχα παρουσιάσει ως ανωτέρω και να μεριμνήσετε με ενδεδειγμένες ενέργειες, ώστε
να αντιμετωπιστεί το φλέγον πρόβλημα της απειλούμενης γλώσσας μας…
Κυρία Σακελλαροπούλου, απαξιώσατε να επιληφθείτε του θέματος και το γραφείο
σας δεν επέδειξε ούτε καν τη στοιχειώδη ευγένεια να απαντήσει ότι έλαβε την επιστολή
μου…
ΔΕΝ είστε δική μου πρόεδρος κυρία Σακελλαροπούλου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
