 |
|
|  Κυριακή 6/3
Πρόεδρος Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων Ουκρανίας
Ο Πούτιν διαπράττει γενοκτονία εις βάρος των Ελλήνων στην Ουκρανία
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr
«Γράψε το σας παρακαλώ! Εμείς οι Έλληνες της πολιορκημένης Μαριούπολης βιώνουμε μια τραγωδία. Είναι παρανοϊκό να αποφασίζει ένας Πούτιν για το αν θα ζήσουμε ή θα πεθάνουμε εδώ στον τόπο μας».
Είναι η κραυγή απόγνωσης που εκπέμπει, μέσω του ΑΠΕ ΜΠΕ, η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων Ουκρανίας (ΟΕΣΟ), Αλεξάνδρα Προτσένκο-Πιτσαντζή. «Από στιγμή σε στιγμή μπορεί να μας κόψουν το νερό και να διακοπεί η διανομή ψωμιού, οπότε όλα θα τελειώσουν», λέει η «μάνα», όπως την αποκαλούν οι Έλληνες της Ουκρανίας, που αρνείται να εγκαταλείψει την Μαριούπολη και να αφήσει πίσω τους χιλιάδες ομογενείς. «Δεν θέλησα να φύγω, να κρυφτώ κάπου, θεώρησα χρέος μου να μείνω. Τώρα μας λένε ότι μπορούμε να φύγουμε, να πάμε στο Zaporozhye. Εκεί όμως υπάρχουν στρατιωτικές συγκρούσεις και δεν θα είμαστε ασφαλείς στο δρόμο. Στην διαδρομή μπορεί να χτυπηθεί το λεωφορείο και να μείνουμε στη μέση του πουθενά αβοήθητοι. Δεν ξέρω τι θα ακολουθήσει εάν η πόλη καταληφθεί»,λέει.
Όπως επισημαίνει η Μαριούπολη είναι περικυκλωμένη. "Μας βομβαρδίζουν ανελέητα! Σας μιλάω από ένα υπόγειο, χωρίς χωρίς φως, ζέστη, νερό και ψωμί! Πέφτουν βόμβες παντού, υπάρχουν θύματα άμαχοι, μεγάλες καταστροφές. Συμφορά! Λυπάμαι τους ανθρώπους και κυρίως τα παιδιά. Δεν μπορώ να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους μου από την Ομοσπονδία, ανησυχώ πολύ και για το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο μας. Είναι κόπος της ζωής μου, που χάνεται», αναφέρει συντετριμμένη κλείνοντας την ολιγόλεπτη επικοινωνίας μας και χαρακτηρίζει γενοκτονία την «επιχείρηση» του Πούτιν κατά των Ουκρανών, αλλά και Ελλήνων: "Συντελείται μια τρομερή γενοκτονία κατά του ουκρανικού λαού, συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων. Σε όλα τα χωριά έχουν καταρρεύσει σπίτια, ενώ οι άνθρωποι που καταφεύγουν στα υπόγεια θάβονται κάτω από τα ερείπια».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
