 |
|
|  Τρίτη 22/3
Ο Αλέν Ντελόν θέλει να κάνει ευθανασία
«Είναι δικαίωμά μας να φεύγουμε ήσυχα»
RTL,protothema.gr
O γιος του εμβληματικού Γάλλου ηθοποιού Αλέν Ντελόν, Άντονι, προχώρησε σε μια εξομολόγηση σε συνέντευξή του. Μιλώντας στο γαλλικό ραδιόφωνο RTL, ο Άντονι Ντελόν δήλωσε πως ο πατέρας του έχει αποφασίσει να δώσει τέλος στη ζωή του, με ευθανασία στην Ελβετία.
Ο 57χρονος ηθοποιός ανέφερε μεταξύ άλλων ότι έχει συμφωνήσει να βοηθήσει τον Αλέν Ντελόν στη διαδικασία αλλά και να είναι δίπλα του, στις τελευταίες στιγμές της ζωής του.
Όπως υποστήριξε στη συνέντευξή του, η απόφαση του Ντελόν μπορεί να προέρχεται από τη δύσκολη εμπειρία να αντιμετωπίσει τον θάνατο της πρώην συζύγου του και μητέρας του Άντονι, Νάταλι Ντελόν. Υπήρξε συνάδελφος και σύζυγός του από το 1964 έως το 1969 και πέθανε από καρκίνο στο πάγκρεας τον Ιανουάριο του 2021. Ήθελε να υποβληθεί σε ευθανασία, αλλά τελικά η επιθυμία της δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί. «Η μητέρα μου, που ήταν ελεύθερο πνεύμα, ήθελε να πεθάνει με τον ίδιο τρόπο, που έζησε τη ζωή της», είπε ο Άντονι.
«Ευτυχώς, δεν καταφύγαμε σε αυτή τη διαδικασία. Λέω ευτυχώς, γιατί όλα ήταν έτοιμα», εξηγεί, τονίζοντας πως η νομοθεσία στη Γαλλία δεν επιτρέπει την ευθανασία. «Είναι αλήθεια ότι θα μας ήταν δύσκολο να της κρατήσουμε το χέρι και να δούμε να φεύγει έτσι. Δεν λέω ότι η τελευταία νύχτα ήταν εύκολη, αλλά έφυγε ήσυχα. Ο πατέρας μου συγκινήθηκε πολύ από αυτό».
Ο γάλλος ηθοποιός έχει αποκτήσει από το 1999 και την ελβετική υπηκότητα, ενώ από το 2019 ζει στην Ελβετία. Έτσι δεν θα έχει το ίδιο «πρόβλημα» με τη μητέρα του Άντονι, καθώς στην Ελβετία η ευθανασία είναι αποδεκτή.
Ο 86χρονος Αλέν Ντελόν ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας του το 2017. Δύο χρόνια αργότερα, το 2019, υπέστη διπλό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Έχει σταδιακά αναρρώσει, περπατώντας τώρα με μπαστούνι. «Το να γερνάς είναι χάλια. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι' αυτό, είναι αυτό που λέμε ηλικία. Χάνεις το πρόσωπό σου, την όρασή σου. Σηκώνεσαι και, διάολε, σε πονάει ο αστράγαλος. Πέφτεις Δεν είναι καθόλου αστείο...». Ο Ντελόν έχει ταχθεί υπέρ της ευθανασίας πολλές φορές.
«Η ευθανασία είναι το πιο λογικό και φυσικό πράγμα. Από μια ορισμένη ηλικία και χρονικό σημείο, έχουμε το δικαίωμα να φύγουμε αθόρυβα και ειρηνικά από αυτόν τον κόσμο, χωρίς την υποστήριξη από ένα νοσοκομείο, συσκευές, ενέσεις και τα υπόλοιπα», είχε δηλώσει σε μία συνέντευξη σε ελβετικό τηλεοπτικό κανάλι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
