 |
|
|  Σάββατο 16/4
Μεγάλη διαδήλωση στο Βελιγράδι υπέρ της Ρωσίας και κατά του ΝΑΤΟ
newsbeast.gr
Χιλιάδες Σέρβοι, ανεμίζοντας ρωσικές και σερβικές σημαίες και κρατώντας αφίσες του Βλαντίμιρ Πούτιν, πραγματοποίησαν χθες Παρασκευή πορεία στο κέντρο του Βελιγραδίου και συγκεντρώθηκαν έξω από την πρεσβεία της Ρωσίας για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην προσπάθεια της κυβέρνησής τους να κρατήσει αποστάσεις από τη Μόσχα όσον αφορά στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Πλήθος διαδηλωτών, ανάμεσά τους πολλοί από υπερεθνικιστικές οργανώσεις, συμμετείχε στην πορεία από το κέντρο της πόλης προς τη ρωσική πρεσβεία, όπου εκτόξευσαν φωτοβολίδες και έπαιξαν τους εθνικούς ύμνους της Ρωσίας και της Σερβίας, χαιρετίζοντας τις δύο χώρες ως αδελφικά Έθνη. Ένα από τα κεντρικά συνθήματα της πορείας ήταν το «Όχι στο όνομά μου», με το οποίο υπογραμμίζουν την αντίθεσή τους σε οποιαδήποτε καταδίκη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία από μέρους της σερβικής κυβέρνησης.
«Ήρθα σε αυτήν τη διαδήλωση για να εκφράσω την υποστήριξή μου στη Ρωσία και να φωνάξω ένα ξεκάθαρο “όχι” στην πολιτική των αρχών του Βελιγραδίου που έλαβαν μια επαίσχυντη απόφαση να ψηφίσουν κατά της Ρωσίας στον ΟΗΕ», δήλωσε ο Μλάντεν Ομπράντοβιτς, ένας εκ των διαδηλωτών.
Τις τελευταίες εβδομάδες το Βελιγράδι υπερψήφισε τρεις φορές τα ψηφίσματα του ΟΗΕ που καταδίκαζαν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και ανέστειλαν τη συμμετοχή της Ρωσίας στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η Μόσχα χαρακτηρίζει «ειδική επιχείρηση» την επίθεση που έχει εξαπολύσει στην Ουκρανία.
Ωστόσο, η Σερβία, η οποία εξαρτάται σχεδόν εξ ολοκλήρου από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της Ρωσίας, αρνείται να επιβάλει κυρώσεις σε βάρος του Κρεμλίνου και διατηρεί τακτική αεροπορική σύνδεση με τη Μόσχα.
Οι διαδηλωτές φώναζαν «Όχι ΝΑΤΟ» και «Σέρβοι και Ρώσοι είναι αδέλφια», καθώς και συνθήματα κατά του προέδρου Αλεξάνταρ Βούτσιτς που κέρδισε τις εκλογές της 3ης Απριλίου, ενώ το Σερβικό Προοδευτικό Κόμμα εξασφάλισε τις περισσότερες ψήφους για να σχηματίσει κυβέρνηση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
