 |
|
|  Σάββατο 23/4
Χρυσή λίρα
Σε υψηλό 14 ετών η τιμή της – Ασταμάτητη «κούρσα» με άνοδο 160%!
newmoney.gr,protothema.gr
Αύξηση κατά 160% καταγράφει την τελευταία 14ετία η τιμή πώλησης χρυσών λιρών, με πολλούς Έλληνες να σκέφτονται τη ρευστοποίησή τους, παρά το γεγονός ότι σε δύσκολες στιγμές – όπως οι τρέχουσες, με τον πόλεμο στην Ουκρανία και την εκτίναξη του πληθωρισμού – το πολύτιμο μέταλλο είθισται να αποτελεί ένα από τα πλέον ασφαλή «καταφύγια» των επενδυτών.
Πιο αναλυτικά, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) που επεξεργάστηκε το newmoney, εάν κάποιος πήγαινε σήμερα να πουλήσει τις λίρες του στην κεντρική τράπεζα, τότε θα έπαιρνε 407,49 ευρώ για την καθεμία, όταν, για παράδειγμα, την ίδια ημέρα του 2009 θα είχε λαμβάνειν μόλις 156,79 ευρώ. Σημειωτέον, δε, πως πριν από λιγες εβδομάδες, η τιμή πώλησης από την ΤτΕ είχε ξεπεράσει και τα 500 ευρώ, ενώ η τιμή αγοράς είχε φθάσει τα 417 ευρώ.
Υπενθυμίζεται ότι το 2009 οι Έλληνες πούλησαν πάνω από 247.000 λίρες – μόνον στην ΤτΕ, χωρίς να υπολογίζονται οι συναλλαγές στα κατά τόπους ενεχυροδανειστήρια ή και την Τράπεζα Πειραιώς, τη μοναδική εμπορική τράπεζα στην Ελλάδα που δραστηριοποιείται σε προϊόντα και υπηρεσίες χρυσού – όταν στα τέλη του 2021 αυτός ο αριθμός «άγγιζε» τις 46.000.
Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτών των χρόνων δε, η τιμή της χρυσής λίρας «τσιμπούσε» διαρκώς – από 193,33 ευρώ τον Απρίλη του 2010 στα 234,88 ευρώ τον ίδιο μήνα του 2011 και στα 283,49 ευρώ το 2012 – με εξαίρεση ορισμένες περιόδους, όπου υπήρξε μία αποκλιμάκωση. Σε γενικές γραμμές, σε διάστημα 14 ετών ουδέποτε η τιμή της βρέθηκε στα τρέχοντα υψηλά επίπεδα, γεγονός που ωθεί πολλούς έχοντες χρυσές λίρες να προσανατολίζονται στη ρευστοποίησή τους.
Σήμερα, πάντως, η τιμή του χρυσού κινείται πτωτικά, δεδομένης της ανόδου των αποδόσεων των 10ετών ομολόγων και της ενίσχυσης του δολαρίου. Ειδικότερα, η τιμή του χρυσού στην spot αγορά καταγράφει πτώση 0,2%, στα 1.951,60 δολάρια η ουγγιά, ενώ το συμβόλαιο μελλοντικής εκπλήρωσης καταγράφει πτώση 0,1%, στα 1.954,50 δολάρια η ουγγιά.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
