 |
|
|  Πέμπτη 28/4
Ο Πάπας Φραγκίσκος υμνεί τις ...πεθερές
αλλά ζητά να... «συγκρατήσουν» τη γλώσσα τους!!
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ο Πάπας Φραγκίσκος απέτισε φόρο τιμής στις… πεθερές, οι οποίες συχνά είναι τα θύματα αρνητικών στερεότυπων, καλώντας τις ωστόσο ταυτόχρονα ...«να προσέχουν τη γλώσσα τους», ιδίως στις σχέσεις τους με τις νύφες τους. Στην ακρόαση που παραχώρησε την Τετάρτη στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, που ήταν αφιερωμένη στις σχέσεις μεταξύ των γενεών, ο ποντίφικας έκανε μια μεγάλη παρέκβαση για να μιλήσει για το «μυθολογικό ον», την πεθερά.
«Η πεθερά, δεν λέω ότι την βλέπουμε σαν τον διάβολο, αλλά συχνά παρουσιάζεται με μειωτικό τρόπο. Όμως η πεθερά είναι η μητέρα του άνδρα σου, η μητέρα της γυναίκας σου. Λένε ότι όσο μακρύτερα βρίσκεται η πεθερά, τόσο το καλύτερο. Όμως, όχι, είναι μια μητέρα, είναι ένας ηλικιωμένος άνθρωπος. Ένα από τα ωραιότερα πράγματα για μια γυναίκα είναι να αποκτά εγγόνια. Όταν τα παιδιά της αποκτούν παιδιά, εκείνη ξαναζεί», συνέχισε ο 85χρονος Πάπας.
Στις νύφες, ο Χόρχε Μπεργκόλιο έδωσε την εξής συμβουλή: «Φροντίστε τη σχέση με τις πεθερές σας. Κάποιες φορές είναι ιδιαίτερες (οι πεθερές), αλλά έδωσαν ζωή στον σύντροφό σας. Τουλάχιστον, κάντε τις ευτυχισμένες».
Και τις ίδιες τις πεθερές, ο Πάπας Φραγκίσκος τις προέτρεψε «να προσέχουν τον τρόπο που εκφράζονται» αφού οι λεκτικές παρεκτροπές είναι ένα από τα πράγματα για τα οποία κατηγορούνται συχνά.
Με την ευκαιρία αυτήν, ο Πάπας ζήτησε για άλλη μία φορά συγγνώμη επειδή δέχτηκε τους πιστούς καθιστός, εξαιτίας του πόνου που αισθάνεται ακόμη στο δεξί γόνατο. «Αυτό το γόνατο αργεί να γιατρευτεί και δεν μπορώ να μείνω όρθιος για πολλή ώρα. Σας παρακαλώ να με συγχωρέσετε», είπε, καταχειροκροτούμενος από τους παρευρισκόμενους.
Ο Πάπας δυσκολεύεται να μετακινηθεί, ενώ πονά επίσης στο ισχίο. Την περασμένη εβδομάδα είπε στην εφημερίδα La Nacion της Αργεντινής ότι αντιμετωπίζει το πρόβλημα στο γόνατο, που οφείλεται σε ρήξη συνδέσμου, βάζοντας πάγο και παίρνοντας αναλγητικά. Οι γιατροί του λένε ότι με τον καιρό οι πόνοι θα εξαφανιστούν, αλλά η διαδικασία ίασης «είναι αργή στην ηλικία του».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
