 |
|
|  Παρασκευή 29/4
«Time»
Οι Ρώσοι προσπάθησαν να σκοτώσουν τον Ζελένσκι
Time,zougla.gr
Απόπειρες να σκοτώσουν τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, έκαναν οι Ρώσοι, στην αρχή του πολέμου σύμφωνα με το περιοδικό «Time» που φιλοξενεί στο πρωτοσέλιδό του φωτογραφία και στο εσωτερικό του συνέντευξη του Ουκρανού προέδρου.
Η φωτογράφιση για το εξώφυλλο στο περιοδικό έγινε στις 19 Απριλίου στο Κίεβο, με τον Ζελένσκι να φαίνεται σε ασπρόμαυρη φωτογραφία που τράβηξε ο Αλεξάντερ Τσεκμένεβ. Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι μεταξύ άλλων στη συνέντευξη θυμάται την πρώτη ημέρα του πολέμου και περιγράφει τα αποσπασματικά όσα έζησε εκεί με την οικογένειά του και τους συμβούλους του.
Σύμφωνα με τη συνέντευξη, σύντομα έγινε σαφές ότι τα προεδρικά γραφεία δεν ήταν το ασφαλέστερο μέρος. Ο στρατός ενημέρωσε τον Ζελένσκι ότι ρωσικές ομάδες κρούσης είχαν πέσει με αλεξίπτωτο στο Κίεβο για να σκοτώσουν ή να συλλάβουν αυτόν και την οικογένειά του. «Πριν από εκείνο το βράδυ, είχαμε δει μόνο τέτοια πράγματα στις ταινίες», λέει ο Αντρέι Γέρμακ, ο επικεφαλής του προσωπικού του Προέδρου.
Καθώς τα ουκρανικά στρατεύματα πολεμούσαν τους Ρώσους στους δρόμους, η προεδρική φρουρά προσπάθησε να σφραγίσει το συγκρότημα με ό,τι έβρισκε. Μια πύλη στην πίσω είσοδο ήταν αποκλεισμένη με ένα σωρό αστυνομικά οδοφράγματα και σανίδες από κόντρα πλακέ, που έμοιαζαν περισσότερο με ένα ανάχωμα από σκουπίδια από σκουπίδια παρά με οχύρωση.
Όταν έπεσε η νύχτα εκείνο το πρώτο απόγευμα, ξέσπασαν μάχες γύρω από την κυβερνητική συνοικία, λέει ο Ζελένσκι και συνεχίζει λέγοντας ότι οι φρουροί μέσα στο συγκρότημα έκλεισαν τα φώτα και έφεραν αλεξίσφαιρα γιλέκα και τουφέκια για τον ίδιο και περίπου δώδεκα βοηθούς του.
Ξαφνικά, ακόμα και βοηθοί του προέδρου βρέθηκαν με ένα αυτόματο όπλο στα χέρια. Ελάχιστοι όμως από αυτούς ήξεραν πώς να τα χειρίζονται. Ο ένας ήταν ο Ολεξίι Αρεστόβιτς, βετεράνος της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών της Ουκρανίας, πρόσθεσε. «Τελικά κατάφεραν να εξουδετερώσουν τους Ρώσους και να προστατεύσουν εμένα και την οικογένειά μου, δείχνοντας απαράμιλλο θάρρος», διηγείται ο Ζελένσκι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
