 |
|
|  Τρίτη 3/5
Εχει επισκεφθεί ήδη 130 χώρες
30χρονος Oλλανδός ταξιδεύει στον κόσμο εδω και 10 χρόνια
flashnews.gr,newsbeast.gr
Ο 30χρονος Τομ Γκροντ ξεκίνησε ένα ταξίδι σε όλο τον κόσμο τον Δεκέμβριο του 2012 και, σχεδόν μια δεκαετία αργότερα, εξακολουθεί να ταξιδεύει. Ο Ολλανδός μπλόγκερ, ο οποίος εργαζόταν στο παρελθόν για την κυβέρνηση των Κάτω Χωρών, τώρα περιγράφει τον εαυτό του ως νομάδα και λέει ότι δεν έχει σχέδια να επιστρέψει στην προηγούμενη ζωή του.Συνολικά, ο Γκροντ έχει ταξιδέψει σε περίπου 130 διαφορετικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Συρίας, της Ιορδανίας, της Κολομβίας και της Μπουρκίνα Φάσο, και κάποια στιγμή σε μια χρονιά πραγματοποίησε 58 πτήσεις!
Πριν ξεκινήσει για το αέναο ταξίδι του, ο Γκροντ είχε εξοικονομήσει αρκετά χρήματα για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα για περίπου τρία χρόνια, ορίζοντας έναν μάξιμουμ προϋπολογισμό στα 30 δολάρια ημερησίως. Όπως πολλοί ταξιδιώτες με σακίδιο, ο Γκροντ, γνωστός ως «Traveltomtom», έμενε σε ξενώνες και ζούσε όσο πιο λιτά μπορούσε για να μειώσει το κόστος.
«Οι άνθρωποι υποθέτουν ότι πρέπει να προέρχεσαι από πλούσια οικογένεια», λέει. «Ναι, είμαι πολύ προνομιούχος. Είμαι από την Ολλανδία, οπότε έχω ένα πολύ καλό διαβατήριο. Και εξοικονόμησα πολλά χρήματα για να μπορώ να ταξιδέψω. Αλλά περιορίστηκα να ζω με έναν προϋπολογισμό. Αυτό με κράτησε στην πραγματικότητα στο δρόμο για τόσα πολλά χρόνια», εξηγεί στο CNN Travel.
Καθώς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης άρχισαν να εξελίσσονται τη δεκαετία του 2010 και πλατφόρμες όπως το Instagram κέρδιζαν ολοένα και περισσότερο το κοινό, ο Γκροντ συνειδητοποίησε ότι μπορούσε να κερδίσει χρήματα γράφοντας και δημοσιεύοντας για τις περιπέτειές του σε όλο τον κόσμο. «Ταξίδευα ήδη και έβαζα φωτογραφίες από διάφορα μέρη», σημειώνει.
Έτσι, αποφάσισε να δημιουργήσει έναν λογαριασμό στο Instagram το 2014 και γρήγορα απέκτησε σημαντικούς ακόλουθους, κερδίζοντας περίπου 30.000 σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Τότε, αν και το ταξιδιωτικό blogging δεν ήταν σίγουρα ένα νέο φαινόμενο, οι «ταξιδιωτικοί influencers» που ζουν μοιράζοντας τις παγκόσμιες εμπειρίες τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στα προσωπικά blogs ή vlogs, άρχισαν να αναδεικνύονται.
Ως αποτέλεσμα, ο Γκροντ βρέθηκε να προσεγγίζεται από ξενοδοχεία και οργανισμούς που προσφέρουν δωρεάν διαμονή και εμπειρίες με αντάλλαγμα την προώθηση. «Δεν μπορούσα να πιστέψω την τύχη μου», παραδέχεται. «Στην αρχή το λάτρεψα. Ο κόσμος με αναγνώριζε, κάτι που είναι πολύ ωραίο».
Αλλά ο Γκροντ άρχισε να παλεύει με την πίεση του να πρέπει να παράγει συνεχώς περιεχόμενο για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και διαπίστωσε ότι αυτός ο συγκεκριμένος τρόπος ζωής δεν ήταν βιώσιμος για αυτόν.
Ξεκίνησε το blog του Traveltomtom, όπου μοιράζεται ενημερώσεις για τις περιπέτειές του σε όλο τον κόσμο, το 2016, και τώρα είναι σε θέση να χρηματοδοτήσει πολλά από τα ταξίδια του μέσω των εσόδων που δημιουργεί. «Το blog είναι πραγματικά το μυστικό του να είσαι νομάς πλήρους απασχόλησης», παραδέχεται. «Είμαι πολύ χαρούμενος».
Ωστόσο, εξακολουθεί να χρησιμοποιεί το Instagram, καθώς και το TikTok, για να δημοσιεύει τις εμπειρίες που βιώνει στα ταξίδια του και έχει περίπου 300.000 ακόλουθους σε όλες τις πλατφόρμες.
Αυτό σημαίνει, τελικά, ότι έχει εξελιχθεί από ταξιδιώτης με σακίδιο σε αυτό που περιγράφει ως «ταξιδιώτης μεσαίας κατηγορίας» και οι μέρες που αναγκαζόταν να μείνει σε γεμάτους κοιτώνες έχουν πια μείνει πίσω. «Το έκανα για τρία ή τέσσερα χρόνια, μάλλον, και μου άρεσε», λέει. «Συναντάς τόσους πολλούς ενδιαφέροντες ανθρώπους, εμπνέεσαι από άλλους ταξιδιώτες. Είναι ένας υπέροχος τρόπος για να εξερευνήσεις χώρες. Ζεις τις πιο εκπληκτικές περιπέτειες. Μου λείπουν εκείνες οι μέρες. Αλλά δεν θέλω να κοιμάμαι πια σε έναν κοιτώνα», τονίζει.
Και αν και τα καταλύματα στα οποία διαμένει τώρα αισθητικά είναι πιο ανεβασμένα, ο Γκροντ υποστηρίζει ότι η προσέγγισή του στα ταξίδια δεν έχει αλλάξει πραγματικά.
«Θέλω ακόμα να εξερευνήσω και να γνωρίσω ντόπιους και να δω πώς είναι η ζωή τους», λέει. «Χωρίς αυτό το πάθος, θα είχα σταματήσει να το κάνω εδώ και πολύ καιρό».
Φυσικά, δεν είναι μόνο το τοπίο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που άλλαξε όσο ο Γκροντ ήταν στο δρόμο. Η πανδημία οδήγησε στο να ακινητοποιηθεί σχεδόν ο κόσμος το 2020 και η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έφερε ακόμη μεγαλύτερη αβεβαιότητα σχετικά με τα διεθνή ταξίδια.
Όμως, ενώ οι περιορισμοί σήμαιναν ότι αναγκαστικά θα έπρεπε να μείνει σε ένα μέρος για περισσότερες από μερικές εβδομάδες, ο Γκροντ επιβιβάστηκε σε ένα αεροπλάνο μόλις του δόθηκε η ευκαιρία, ταξιδεύοντας σε μέρη όπως το Μεξικό και η Τουρκία, όπου οι περιορισμοί κατά της πανδημίας ήταν λιγότερο αυστηροί.
Παρόλο που είναι αφοσιωμένος στον νομαδικό τρόπο ζωής, ο Γκροντ επισημαίνει ότι ένα από τα μειονεκτήματα της διαρκούς κίνησης είναι ότι οι σχέσεις μπορεί να είναι σκληρές, παραδεχόμενος ότι το έχει συνειδητοποιήσει περισσότερο καθώς μεγαλώνει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
