 |
|
|  Σάββατο 16/7
Τού κόσμου τα παράξενα
Είναι 28 χρονών και λατρεύει να φοράει... πάνες και...πιπίλα
NYP,newsbeast.gr
H Lucy είναι Αμερικανίδα, 28 χρονών και δουλεύει σε μια εταιρεία σαν αναλύτρια κυβερνοασφάλειας. Μέχρι εδώ όλα καλά. Ομως η κοπέλα αυτή εχει κάποιες παραξενιές:Φοράει... πάνα και πιπίλα, ντύνεται σαν μωρό και υποστηρίζει ότι το ασυνήθιστο ενδιαφέρον της δεν της προκαλεί καμία ντροπή.
Η νεαρή δηλώνει περήφανο μέλος της κοινότητας ενηλίκων που αγαπά τις βρεφικές πάνες (ABDLs – Adult Baby/Diaper Love). «Αυτό το γκρουπ το ανακάλυψα όταν ήμουν έφηβη και μετά από αναζήτηση στη Google» δηλώνει στο πρακτορείο Media Drum World και αναμεταδίδει η New York Post. «Μέχρι τότε δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι με τα ίδια γούστα με εμένα».
Η 28χρονη υποστηρίζει ότι όλο αυτό δεν έχει να κάνει με κάτι kinky ή κάποιο σεξουαλικό φετίχ. Όλα έχουν να κάνουν με την άνεση, λέει προκλητικά σε όσους τη μισούν και δεν τον κρύβουν στα social media, αποκαλώντας την «άρρωστη φετιχίστρια». Διατηρεί σχέση με έναν νεαρό που είναι συμβιβασμένος με το ενδιαφέρον της για τις πάνες αν και οι haters της λένε ότι μόνο κάποιος παιδόφιλος θα έκανε σχέση με ένα κορίτσι που φοράει πάνα και πιπίλα.
Η Lucy λέει ότι το ενδιαφέρον της να φοράει πάνες ξεκίνησε μετά τη γέννηση της μικρής της αδελφής. «Ήμουν 8 ή 9 ετών όταν ένιωσα για πρώτη φορά αυτά τα συναισθήματα και ήταν πολύ μπερδεμένο» εξηγεί. Τότε άρχισε να κλέβει τις πάνες της αδελφής της και να τις φοράει για λόγους άνεσης, αν και σπάνια έκανε την ανάγκη της σε αυτές.
«Προσπαθώ να χρησιμοποιώ την τουαλέτα σαν κανονικός άνθρωπος μέχρι να νυχτώσει, δεν θέλω να το αφήσω να επηρεάσει την καθημερινότητά μου, τις φιλίες μου ή την καριέρα μου» είπε η Lucy. «Είναι κάτι το οποίο γνωρίζει η μητέρα μου, αλλά εκτός από αυτή το κρατάω... μυστικό» προσθέτει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
