 |
|
|  Σάββατο 27/8
Πάνω από 1,6 τόνοι κοκαΐνης με προορισμό το Ντουμπάι ,κατασχέθηκαν στην Αργεντινή
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Πάνω από 1,6 τόνοι κοκαΐνης με προορισμό το Ντουμπάι, που είχαν κρυφτεί μέσα σε σακιά με ζωοτροφή, κατασχέθηκαν χθες Παρασκευή στην πόλη Ροσάριο, γεγονός που επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά ότι τα λιμάνια της Αργεντινής αποκτούν ολοένα σημαντικότερο ρόλο στη διακίνηση ναρκωτικών σε διεθνές επίπεδο, ανακοίνωσαν οι Αρχές.
Δέκα άνθρωποι, όλοι πολίτες της Αργεντινής, συνελήφθησαν και τέθηκαν υπό κράτηση στο πλαίσιο της επιχείρησης της αστυνομίας που διεξήχθη τη νύχτα της Πέμπτης προς Παρασκευή σε διάφορες τοποθεσίες, συμπεριλαμβανομένων αποθηκών στη Ροσάριο (310 χιλιόμετρα από το Μπουένος Άιρες), την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας της Λατινικής Αμερικής, όπου βρίσκεται το κυριότερο εξαγωγικό λιμάνι του αγροτοδιατροφικού τομέα στον Ατλαντικό.
«Τα 1.658 κιλά κοκαΐνης είχαν εμπορική αξία περίπου 60 εκατομμυρίων δολαρίων», διευκρίνισε στον Τύπο ο επίτροπος Μαριάνο Χιούφρα, επικεφαλής της υπηρεσίας δίωξης ναρκωτικών της ομοσπονδιακής αστυνομίας. Κατασχέθηκαν επίσης πυροβόλα όπλα, αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού και ρευστό.
Τα ναρκωτικά ήταν κρυμμένα μέσα σε σάκους με καλαμπόκι, προορισμένο για να γίνει ζωοτροφή για βοοειδή, και επρόκειτο να φορτωθούν σε εμπορευματοκιβώτιο 150 τόνων με σιτηρά για να μεταφερθούν στο Ντουμπάι, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Η κοκαΐνη πιθανόν «είχε προέλευση την Κολομβία», τη χώρα που παράγει τη μεγαλύτερη ποσότητα αυτού του ναρκωτικού στον κόσμο. Περίπου 50 κιλά από το φορτίο αυτό προοριζόταν για την τοπική αγορά, σύμφωνα με την αστυνομία.
Η Ροσάριο (1,5 εκατομμύριο κάτοικοι) θεωρείται κόμβος νευραλγικής σημασίας ως προς τη διακίνηση ναρκωτικών στην Αργεντινή. Είναι επίσης το αστικό κέντρο που αντιμετωπίζει το σοβαρότερο πρόβλημα με τα βίαια εγκλήματα, καταγράφει δείκτη ανθρωποκτονιών που φθάνει τις 13 ανά 100.000 κατοίκους — με άλλα λόγια, τριπλάσιο από τον εθνικό μέσο όρο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
