 |
|
|  Τετάρτη 19/10
Τι "σκοτώνει" τα παιδιά στην Ινδονησία;
74 νεκρά εξαιτίας οξείας νεφρικής ανεπάρκειας
Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Πάνω από εβδομήντα παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους εξαιτίας οξείας νεφρικής ανεπάρκειας μέχρι στιγμής φέτος στην Ινδονησία, αποκάλυψε σήμερα αξιωματούχος του υπουργείου Υγείας στην Τζακάρτα, καθώς ομάδα ειδικών έχει αρχίσει να διενεργεί έρευνα για τη ραγδαία αύξηση των περιπτώσεων παιδιών με σοβαρές νευρικές βλάβες στη χώρα.
Ο αριθμός αυτός αποκαλύπτεται λίγο καιρό αφότου οι αρχές στην Γκάμπια έκαναν λόγο για σχεδόν εβδομήντα θανάτους παιδιών στα οποία χορηγήθηκε σιρόπι παρακεταμόλης για τον βήχα και την καταρροή.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) διαπίστωσε πως τέσσερα σιρόπια της ινδικής εταιρείας Maiden Pharmaceuticals Ltd, με έδρα το Νέο Δελχί, που πωλούνταν στη Ζάμπια περιείχαν «απαράδεκτα» υψηλά επίπεδα διαιθυλαινογλυκόλης και αιθυλενογλυκόλης, ουσιών που χρησιμοποιούνται ως αντιψυκτικά και η κατάποσή τους μπορεί να επιφέρει τον θάνατο.
Αν και στελέχη του οργανισμού τροφίμων της Ινδονησίας διαβεβαίωσαν πως τα προϊόντα αυτά δεν ήταν διαθέσιμα στην αγορά της χώρας της νοτιοανατολικής Ασίας, κατόπιν ανακοίνωσαν πως απαγορεύουν τη χρήση των επίμαχων συστατικών σε όλα τα φαρμακευτικά σιρόπια για παιδιά.
Σύμφωνα με τη Σίτι Νάντια Ταρμίζι, στέλεχος του υπουργείου Υγείας, έχουν καταγραφεί από τον Ιανουάριο 189 περιπτώσεις οξείας νεφρικής ανεπάρκειας παιδιών στη χώρα. Στην πλειονότητά τους, ήταν ηλικίας κάτω των πέντε ετών. Τα 74 από αυτά πέθαναν.
«Δεν έχουμε (σ.σ. εξιχνιάσει) την αιτία ακόμη, το ερευνάμε», τόνισε η αξιωματούχος στο πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
