 |
|
|  Παρασκευή 25/11
Θα παρακολουθούν όλο το Αιγαίο
Αμερικανική βάση με UAV δημιουργείται στην Λάρισα
TA NEA,protothema.gr
Νέα δεδομένα, όσον αφορά την επιτήρηση στο Αιγαίο ,δημιουργεί η αμερικανική βάση στην 110 Πτέρυγα Μάχης στη Λάρισα από την οποία θα απογειώνονται και θα επιχειρούν τα εξελιγμένα MQ-9 Reaper, ό,τι πιο εξελιγμένο υπάρχει στην τεχνολογία των μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV).
Τα πρώτα τέσσερα από αυτά τα UAV έφτασαν στην Ελλάδα σε κούτες και μονταρίστηκαν στη Λάρισα, ενώ τα επόμενα έφτασαν έτοιμα για επιχειρησιακή δράση από άλλες αμερικανικές βάσεις στην Ευρώπη.
Όπως έχει γράψει το protothema.gr, οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις διαπραγματεύονται να αγοράσουν τρία τέτοιου είδους UAV.
MQ-9 Reaper είχαν επιχειρήσει και στο παρελθόν από τη Λάρισα αλλά ήταν παλαιότερης γενιάς και είχαν αποστολή την επιτήρηση περιοχών της Βόρειας Αφρικής με έμφαση την περιοχή της Υεμένης λόγω του εμφυλίου που ήταν σε εξέλιξη εκεί.
Τα συγκεκριμένα UAV μπορούν να επιχειρήσουν για πολύ μεγαλύτερο χρόνο από αυτόν που μπορούν να μείνουν σε πτήση τα τουρκικά Bayraktar ΤΒ2. Παράλληλα, αν και δεν μεταφέρουν πυραύλους, έχουν τη δυνατότητα, αν αυτό απαιτηθεί να φέρουν πυραύλους αέρους-εδάφους αλλά και αέρος-αέρος. Μπορούν, επίσης, να παρακολουθούν τον «εχθρό» μεταδίδοντας σε πραγματικό χρόνο την εικόνα του πεδίου στα κέντρα επιχειρήσεων, να συλλέγουν πληροφορίες, αλλά και να συμμετέχουν σε επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης, έχοντας τη δυνατότητα να παραμένουν χωρίς ανεφοδιασμό στον αέρα έως και 48 ώρες και ακτίνα δράσης μέχρι την Κύπρο.
Όπως αναφέρουν τα ΝΕΑ τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη αυτά διαθέτουν ακτίνα δράσης τα 1.850 χιλιόμετρα γεγονός που σημαίνει ότι μπορούν να επιτηρούν από περιοχές της Μαύρης Θάλασσας μέχρι τοπ Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου καλύπτοντας και τη ζώνη του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου.
Σημειώνεται ότι η μεταστάθμευση αυτή έχει διάρκεια ενός έτους που μπορεί μετά από διαπραγματεύσεις να παραταθεί για άλλο ένα έτος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
