 |
|
|  Πέμπτη 1/12
Αυστηρές ποινές σε διαδηλωτές στο Ιράν
Δεκαπέντε κατηγορούμενοι κινδυνεύουν να τους επιβληθεί θανατική ποινή
AΠΕ-ΜΠΕ
Δεκαπέντε άνθρωποι, μεταξύ των οποίων μια γυναίκα και τρεις ανήλικοι, που κατηγορούνται ότι σκότωσαν στις αρχές Νοεμβρίου μέλος της πολιτοφυλακής Μπασίτζ στη διάρκεια τελετής που είχε διοργανωθεί από διαδηλωτές για τις σαράντα μέρες από τον θάνατο διαδηλώτριας, κινδυνεύουν να τους επιβληθεί η θανατική ποινή, ανακοίνωσε η ιρανική δικαιοσύνη.
Το Ιράν αντιμετωπίζει κύμα διαδηλώσεων μετά τον θάνατο της 22χρονης Ιρανής κουρδικής καταγωγής Μαχσά Αμινί στις 16 Σεπτεμβρίου, τρεις ημέρες μετά τη σύλληψή της στην Τεχεράνη από την αστυνομία ηθών επειδή δεν φορούσε σωστά την μαντίλα της για παραβίαση του αυστηρού ενδυματολογικού κώδικα για τις γυναίκες στην Ισλαμική Δημοκρατία.
"Η πρώτη ακροαματική διαδικασία για αυτούς που επιτέθηκαν στον Ρουχολάχ Ατζαμιάν έγινε στην επαρχία Αλμπόρζ" κοντά στην Τεχεράνη, σύμφωνα με το Mizan Online.
"Σε 15 κατηγορούμενους απαγγέλθηκαν κατηγορίες" που επισύρουν τη θανατική ποινή, διευκρίνισε η ίδια πηγή.
Ο Ρουχολάχ Ατζαμιάν, μέλος της πολιτοφυλακής Μπασίτζ, που συνδέεται με τους Φρουρούς της Επανάστασης (ιδεολογικός στρατός της Ισλαμικής Δημοκρατίας), σκοτώθηκε στις 3 Νοεμβρίου στο Καράτζ, στην επαρχία Αλμπόρζ, σε απόσταση 30 χιλιομέτρων δυτικά της Τεχεράνης, την ώρα που γινόταν συγκέντρωση κοντά σε κοιμητήριο κατά την 40ή ημέρα πένθους για τον θάνατο μιας διαδηλώτριας, σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης.
"Οι ταραξίες επιτέθηκαν σε αυτόν τον πράκτορα ασφαλείας, ο οποίος δεν ήταν οπλισμένος, τον ξέντυσαν, τον ξυλοκόπησαν, χτυπώντας τον με σιδερογροθιές, πέτρες και δίνοντάς του κλωτσιές, μετά τον έσυραν γυμνό και μισοπεθαμένο στην άσφαλτο του δρόμου και ανάμεσα σε αυτοκίνητα με φρικτό τρόπο", είχε δηλώσει στις 12 Νοεμβρίου ο Χοσεΐν Φαζελί Χαρικαντί, ο επικεφαλής της δικαιοσύνης της επαρχίας Αλμπόρζ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
