 |
|
|  Τρίτη 27/12
Κατηγορούνταν για αντικαθεστωτική δράση
Σε κάθειρξη 12 ετών καταδικάστηκε απο δικαστήριο τής Λευκορωσίας η Ολυμπιονίκης, Αλεξάντρα Χερασιμένια
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Η Ολυμπιονίκης, Αλεξάντρα Χερασιμένια καταδικάστηκε τη χθες ερήμην σε 12ετή κάθειρξη στη Λευκορωσία με την κατηγορία της «δημιουργίας μιας εξτρεμιστικής δομής», όπως ανακοίνωσε η οργάνωση για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Viasna.
Η 36χρονη αθλήτρια της κολύμβησης κρίθηκε ένοχη από δικαστήριο του Μινσκ, σύμφωνα με την ανακοίνωση που αναρτήθηκε στον ιστότοπο της μη κυβερνητικής οργάνωσης. Διευκρινίστηκε ότι η δίκη της ξεκίνησε στις 19 Δεκεμβρίου. Η Χερασιμένια ήταν «ασημένια» Ολυμπιονίκης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 και «χάλκινη» το 2016.
Η πρώην κολυμβήτρια, η οποία αποσύρθηκε από τον υγρό στίβο το 2019 και σήμερα ζει αυτοεξόριστη, κρίθηκε επίσης ένοχη για «έκκληση για επιβολή κυρώσεων στη Λευκορωσία» και για «διάδοση ψευδών πληροφοριών για τα γεγονότα» που διαδραματίστηκαν στη χώρα της το 2020.
Εκείνη τη χρονιά, κατά τη διάρκεια του άνευ προηγουμένου κύματος διαμαρτυρίας για την αμφισβητούμενη επανεκλογή του Αλεξάντρ Λουκασένκο στην προεδρία της χώρας, η Χερασιμένια υπέγραψε μια ανοιχτή επιστολή, μαζί με άλλους Λευκορώσους αθλητές, ζητώντας να διεξαχθούν «ελεύθερες εκλογές».
Αμέσως μετά ίδρυσε το Λευκορωσικό Ίδρυμα για την Αθλητική Αλληλεγγύη (BSSF), μια οργάνωση που παρέχει οικονομική και νομική στήριξη στους Λευκορώσους αθλητές που διώκονται από τις αρχές. Το Μινσκ χαρακτηρίζει το Ίδρυμα «εξτρεμιστική δομή».
Τον Απρίλιο του 2021 η Χερασιμένια πούλησε σε δημοπρασία (13.500 ευρώ) το χρυσό μετάλλιο που είχε κερδίσει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2012 για να συγκεντρώσει χρήματα ώστε να στηρίξει τους αντιφρονούντες αθλητές.
Σε άλλη ανακοίνωση το Viasna ανέφερε εξάλλου ότι ένας συνδικαλιστής, ο Αλεξάντερ Γιάροτσουκ, καταδικάστηκε σήμερα σε φυλάκιση τεσσάρων ετών για «διατάραξη της τάξης» το 2020.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
