 |
|
|  Τρίτη 14/3
Εξομολογήσεις απο την Μαρία Ελένη Λυκουρέζου,κόρη τής Ζωής Λάσκαρη
«Ήθελα να πίνω γραμμές κοκαίνης μέχρι να ξημερώσει»...
govastileto.gr
Η κόρη της Ζωής Λάσκαρη και του Αλέξανδρου Λυκουρέζου, Μαρία Ελένη, μέσα από δυο βίντεο που δημοσίευσε στον λογαριασμό της στο Tik Tok, μίλησε για τον εθισμό της στα ναρκωτικά και το αλκοόλ.
Συγκεκριμένα, η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου, η οποία έχει μιλήσει ανοιχτά για τη μάχη που έδωσε στο παρελθόν με τις ουσίες, θέλησε να περάσει ένα μήνυμα, εξηγώντας παράλληλα πώς πήρε η ίδια την απόφαση να απεξαρτηθεί.
«Εθίστηκα στην κοκαΐνη γιατί είναι εθιστική. Εθίστηκα στο αλκοόλ γιατί είναι εθιστικό. Στη μαριχουάνα, το ίδιο, γιατί κολλάς. Ο εθισμός είναι ένα από τα μεγαλύτερα πράγματα που χρειάζεται να κοντρολάρουμε… Εθίστηκα σε όλα αυτά γιατί είναι εθιστικά και ουσιαστικά, το κακό το κάνουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας. Τον εαυτό μας πρέπει να φοβόμαστε. Χρειάζεται να φοβόμαστε. Μόνο εμείς μπορούμε να καταστρέψουμε ή να θεραπεύσουμε τον εαυτό μας. Κανένας άλλος», λέει μεταξύ άλλων στο πρώτο της βίντεο η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου.
Στο δεύτερο της βίντεο η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου σημειώνει: «Όταν άρχισα να πίνω κόκες και να θέλω να γυρνάω σπίτι, ενώ ήμουν πάντα με κόσμο και συναναστρεφόμουν -γιατί αυτό το ναρκωτικό σε κάνει να συναναστρέφεσαι με πάρα πολύ κόσμο, άσχετο και γνωστό-. Θες να είσαι και να μιλάς ατελείωτα. Θες να πίνεις γιατί να είναι αυτή η ένωση όπως με τα γάρα, το αλκοόλ… θες κόσμο.
Όταν λοιπόν άρχισα να θέλω να γυρνάω σπίτι μου και να κάθομαι να πίνω γραμμές μόνη μου μέχρι να ξημερώσει και να την ακούω έτσι μόνη μου, εκεί άρχισε κάτι να γίνεται στον εγκέφαλό μου και να λέω πραγματικά, “τι φάση; Τι κάνεις;” Αυτό το ναρκωτικό είναι κάτι που θες να πίνεις, να νιώθεις αυτή τη δύναμη, αυτό το τρομερό up που νιώθεις, και το τρομερό down που νιώθεις βέβαια.
Και όλα αυτά τα τρομερά down που μου συνέβαιναν και έπρεπε να πάρω χάπια για να κοιμηθώ ή να πιω δέκα γάρα για να κοιμηθώ αλλά και πάλι, με όλη αυτή την ταλαιπωρία, ξανά να πίνω τις γραμμές και να τη βρίσκω. Όταν άρχισα λοιπόν να τη πίνω μόνη μου στο σπίτι, εκεί έγινε το πρώτο μεγάλο κλικ και δεν άργησα πολύ να πω “τέρμα εγώ με αυτή τη ζωή” και τέρμα με όλη αυτή τη συναναστροφή όλων αυτών των τοξικών ανθρώπων.
Κι εγώ ήμουν τοξική. Αλλά, εγώ επέλεξα να καταστρέφομαι με αυτόν τον τρόπο και εγώ επέλεξα να θεραπευτώ με έναν άλλο ολιστικό τρόπο καθαρής ζωής».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
