 |
|
|  Τετάρτη 10/5
Δράμα στην Τουρκία
Απήγαγε 12χρονο, ζήτησε €400.000 και στραγγάλισε το παιδί όταν δεν του έδωσαν τα λύτρα!!!
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Σοκ έχει προκαλέσει στην Τουρκία ο φρικτός θάνατος ενός 12χρονου ο οποίος έπεσε θύμα απαγωγής και στραγγαλίστηκε από τον επιστάτη οικοδομής που ζητούσε λύτρα 400.000 ευρώ.
Θύμα της ιστορίας που έχει συγκλονίσει τη γειτονική χώρα είναι ο Χαλέντ Χαγιακέντ, ο οποίος ήταν γιος κοσμηματοπώλη από τη Συρία και ζούσε με την οικογένειά του στη Μερσίνα.
Η απαγωγή του 12χρονου έγινε το μεσημέρι της Δευτέρας ενώ έπαιζε στον κήπο της πολυκατοικίας, στην οποία διέμενε. Αμέσως μετά την απαγωγή, όπως μεταδίδουν τουρκικά μέσα ενημέρωσης, άγνωστος τηλεφώνησε στην οικογένεια του παιδιού και ζήτησε λύτρα 400.000 ευρώ απειλώντας ότι σε περίπτωση που ενημερωθεί η αστυνομία, θα σκότωνε το αγόρι.
Τουρκικά μέσα ενημέρωσης μεταδίδουν, μάλιστα, και μια φωτογραφία στην οποία φέρεται να απεικονίζεται δεμένος χειροπόδαρα και με ταινία στο στόμα ο άτυχος 12χρονος.
Μετά το τηλεφώνημα η οικογένεια του 12χρονου ενημέρωσε τις αρχές με αστυνομικούς να διεξάγουν έρευνες στην περιοχή στην οποία είχε θεαθεί για τελευταία φορά ο Χαλέντ.
Εξετάζοντας τα διαθέσιμα στοιχεία αλλά και υλικό από κάμερες οι αστυνομικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο 12χρονος δεν είχε απομακρυνθεί από το κτήριο στο οποίο διέμενε με την οικογένειά του, επικεντρώνοντας εκεί τις έρευνές τους.
Δυστυχώς ο Χαλέντ εντοπίστηκε νεκρός στο υπόγειο του κτηρίου με το άψυχο κορμί του να είναι τυλιγμένο σε ένα χαλί. Όπως διαπιστώθηκε, αιτία θανάτου του ήταν ο στραγγαλισμός.
Οι υποψίες στράφηκαν άμεσα στον επιστάτη του κτηρίου ο οποίος ήταν και ο μοναδικός ο οποίος είχε κλειδιά για το υπόγειο ενώ όπως διαπιστώθηκε οι κάμερες στον χώρο αυτό είχαν απενεργοποιηθεί τις ώρες της απαγωγής του 12χρονου Χαλέντ. Τελικά οι αστυνομικοί που ανέλαβαν την υπόθεση συνέλαβαν τον Hasan C. τον οποίο κατηγορούν για τη δολοφονία του 12χρονου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
