 |
|
|  Σάββατο 8/7
Εκρηξη και πυρκαγιά,με θύματα, σε θαλάσσια εξέδρα άντλησης πετρελαίου στο Μεξικό
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Τουλάχιστον δύο εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους, ενώ η τύχη τρίτου εξακολουθεί ακόμη να αγνοείται μετά την έκρηξη και την πυρκαγιά που προκάλεσε νωρίς χθες Παρασκευή το πρωί σε εξέδρα άντλησης πετρελαίου που ανήκει στη μεξικανική δημόσια επιχείρηση Μεξικανικά Πετρέλαια ( PEMEX), στο νότιο άκρο του Κόλπου του Μεξικού, στα ανοικτά των ακτών του Καμπέτσε και του Ταμπάσκο.
Μέσω Twitter, η PEMEX ανέφερε ότι στην πλατφόρμα εργάζονταν 328 άνθρωποι, προσθέτοντας πως σχεδόν όλοι απομακρύνθηκαν εσπευσμένα από την εξέδρα. Έκανε λόγο για 8 τραυματίες, 3 εργαζόμενους της ίδιας και άλλους 5 ιδιωτικής εταιρείας με την οποία συνεκμεταλλεύεται την πλατφόρμα, πέρα από τους δυο νεκρούς.
Σε φωτογραφίες και βίντεο που μεταφορτώθηκαν σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης βλέπει κανείς την τεράστια εξέδρα και τις σωληνώσεις της μέσα στους καπνούς καθώς παραπλέοντα σκάφη της πυροσβεστικής και του πολεμικού ναυτικού προσπαθούν να σβήσουν τη φωτιά εκτοξεύοντας υγρό.
Η Πέμεχ ανέφερε πως η παραγωγή στο κοίτασμα Κανταρέλ, το οποίο συγκαταλέγεται στα πιο αποδοτικά στον κόσμο, υπέστη «σημαντικό» πλήγμα.
Η πυρκαγιά εκδηλώθηκε στην πλατφόρμα Νοχότς και εξαπλώθηκε σε παρακείμενη, πάντα σύμφωνα με την διοίκηση της επιχείρησης.
«Οι τεχνικοί μας μελετούν πώς θα επισκευαστούν οι αγωγοί, οι διασυνδέσεις και άλλα μέρη για να αποκατασταθεί πλήρως» η εξέδρα, ανέφερε.
Ο διευθύνων σύμβουλος της Πέμεχ, ο Οκτάβιο Ρομέρο, τόνισε σε βίντεο που μεταφορτώθηκε στο Twitter πως «θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε» τον αγνοούμενο εργαζόμενο, «αυτή είναι η προτεραιότητα υπ’ αριθμόν ένα», καθώς και το «πώς θα αποκαταστήσουμε τη δραστηριότητα στην περιοχή, διότι [η εξέδρα] Νοχότς είναι πολύ σημαντική».
Την τελευταία δεκαετία η παραγωγή στο κοίτασμα Κανταρέλ έχει μειωθεί, ωστόσο συνεχίζει να είναι αξιόλογη, φθάνει τα 170.000 βαρέλια την ημέρα, σύμφωνα με εταιρικά δεδομένα.
Η πλειονότητα της μεξικανικής πετρελαϊκής παραγωγής οφείλεται στην αξιοποίηση κοιτασμάτων σε ρηχά νερά στον Κόλπο της Καμπέτσε, όπου όμως η Πέμεχ έχει υποστεί αρκετά βιομηχανικά δυστυχήματα τα τελευταία χρόνια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
