 |
|
|  Παρασκευή 8/9
Δικάζεται στις ΗΠΑ
Κολομβιανός απόστρατος αξιωματικός ομολόγησε την ενοχή του στη δολοφονία τού προέδρου τής Αϊτής .Ζοβενέλ Μοΐζ
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Κολομβιανός απόστρατος αξιωματικός ομολόγησε χθες Πέμπτη ενώπιον αμερικανικού δικαστηρίου πως συνωμότησε και προσέφερε υποστήριξη στο σχέδιο με σκοπό τη δολοφονία του Αϊτινού προέδρου Ζοβενέλ Μοΐζ, ο οποίος έγινε κόσκινο από τις σφαίρες μισθοφόρων μέσα στην κρεβατοκάμαρά του πριν από δύο χρόνια, εξέλιξη στην οποία αποδίδεται εν μέρει η αποσταθεροποίηση και το κενό εξουσίας στο φτωχό κράτος της Καραϊβικής.
Όπως αναφέρει ενυπόγραφη κατάθεση που συμπεριλήφθηκε στη δικογραφία, ο Χερμάν Ριβέρα, γνωστός επίσης με το προσωνύμιο συνταγματάρχης Μάικ, ήταν μέλος της ομάδας που πήγε με αυτοκίνητα στην ιδιωτική κατοικία του αρχηγού του κράτους στο Πορτ-ο-Πρενς την 7η Ιουλίου 2021.
Ο ίδιος αποκάλυψε στην αμερικανική δικαιοσύνη πως το σχέδιο δεν προέβλεπε να απαχθεί ο πρόεδρος Μοΐζ, αλλά να δολοφονηθεί.
Στο έγγραφο αναφέρεται πως ο Ριβέρα παρείχε υλική υποστήριξη, εκπαίδευση και προσωπικό για να υποστηριχθεί η επιχείρηση των μισθοφόρων για την απαγωγή ή τον φόνο του Ζοβενέλ Μοΐζ.
Το κενό εξουσίας μετά τον θάνατο του προέδρου διευκόλυνε βαριά οπλισμένες συμμορίες να επεκταθούν. Πλέον έχουν θέσει μεγάλο μέρος της Αϊτής υπό τον έλεγχό τους.
Ο πόλεμος συμμοριών για εδάφη, ειδικά στην πρωτεύουσα και προάστιά της, προκάλεσε πελώριων διαστάσεων ανθρωπιστική κρίση στην Αϊτή, εκτοπίζοντας εξαναγκαστικά στο εσωτερικό της χώρας τουλάχιστον 200.000 ανθρώπους, κατά υπολογισμούς του ΟΗΕ, ενώ εγκλήματα όπως επιθέσεις με όπλα, δολοφονίες, βιασμοί, εκβιάσεις και απαγωγές για λύτρα είναι καθημερινά.
Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Αριέλ Ανρί, που δεν είναι εκλεγμένη, μοιάζει να αδυνατεί να διαχειριστεί την κρίση ασφαλείας και να κυβερνήσει, την ώρα που επικριτές της την κατηγορούν για διαφθορά.
Ο Ριβέρα συγκαταλέγεται στους έντεκα κατηγορούμενους που δικάζονται στο Μαϊάμι. Ανάμεσα στους υπόλοιπους είναι επιχειρηματίες, που φέρονται να βοήθησαν την ομάδα να εξασφαλίσει οχήματα και όπλα από τη Φλόριντα.
Η ομολογία του Χερμάν Ριβέρα ακολουθεί αυτή του Ροντόλφ Ζαρ, επιχειρηματία με διπλή υπηκοότητα (Αϊτής και Χιλής). Ο τελευταίος καταδικάστηκε τον Ιούνιο να εκτίσει ισόβια κάθειρξη, αφού παραδέχθηκε ότι διέθεσε κεφάλαια που χρησιμοποιήθηκαν για την αγορά οπλισμού και για τη δωροδοκία της ασφάλειας του προέδρου.
«Η μάχη για να αποδοθεί δικαιοσύνη εντείνεται», τόνισε η Μαρτίν Μοΐζ, η χήρα του εκλιπόντα, η οποία τραυματίστηκε στην επίθεση, μέσω X (του πρώην Twitter). «Θα συνεχιστεί όσο ο λαός που διψάει για δικαιοσύνη δεν εξασφαλίζει τα αποτελέσματα που περιμένει».
Η απαγγελία της ποινής του Ριβέρα προγραμματίστηκε για την 27η Οκτωβρίου στο δικαστήριο στο Μαϊάμι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
