 |
|
|  Σάββατο 23/9
Φρίκη στον Βόλο
Κακοποιούσε και κρατούσε κλειδωμένη την 22χρονη σύζυγο του για δύο χρόνια μαζί με την κόρη του
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Η ζωή μιας 22χρονης γυναίκας που ήρθε στον Βόλο από την Αλβανία, όπου οι δικοί της την πάντρεψαν με το ζόρι στα 18 της χρόνια, έχει στοιχεία θρίλερ και δράματος.
Αστυνομικοί και Εισαγγελία δεν είχαν συναντήσει στα χρονικά αντίστοιχη υπόθεση, με θύματα μια γυναίκα και το δίχρονο παιδί της με τη μαρτυρία της 22χρονης να συγκλονίζει δικαστές και ανακριτές.
Η 22χρονη γυναίκα ήρθε στον Βόλο το 2021 από την Αλβανία, μετά τον γάμο της με τον 28χρονο συντοπίτη της, έναν άνθρωπο σκληρό, “αγρίμι” και ποτέ δεν έμαθε να μιλά ελληνικά γιατί ποτέ δεν είχε επαφή με κανέναν άνθρωπο. Η ίδια και το παιδί της που έζησε την κακοποίηση από την κοιλιά της μητέρας του, ζούσαν μέσα σε ένα κλειδωμένο σπίτι.
Με την άφιξή της από την Αλβανία στον Βόλο ο σύζυγος απαγόρευσε στην 22χρονη κάθε επαφή με τον έξω κόσμο και το σπίτι τους έμοιαζε ακατοίκητο.
Την ξυλοκόπησε άγρια όταν έγινε γνωστό το φύλο του παιδιού γιατί δεν ήθελε κορίτσι και οι ξυλοδαρμοί ήταν η καθημερινότητα της 22χρονης.
Όταν γεννήθηκε το παιδί ζούσαν πέντε μήνες με κλειστά παντζούρια. Μητέρα και βρέφος δεν έβλεπαν το φως του ήλιου. Στην αυλή και μόνο στην αυλή τους επιτρεπόταν να βγουν, μετά από πέντε μήνες. Το ξύλο ήταν καθημερινό και ανελέητο και δεν επιτρεπόταν στη μητέρα ούτε να επισκεφθεί γιατρό για τα εμβόλια του παιδιού, ούτε να καλέσει γιατρό στο σπίτι. Τα ψώνια έκανε ο 28χρονος , που εργαζόταν ποτέ σε οικοδομή και πότε σε κτηνοτροφικές εργασίες.
Προχθές το βράδυ και ενώ η γυναίκα ούρλιαζε, αποφάσισε μετά από τα αλλεπάλληλα επεισόδια βίας και ξυλοδαρμών να κινητοποιηθεί η γειτονιά. Οι γείτονες πήγανε έξω από το σπίτι και χτυπούσαν τις πόρτες, ενώ κάλεσαν την αστυνομία. Μόλις ο 28χρονος κατάλαβε πως δεν επρόκειτο για απειλή άνοιξε την πίσω πόρτα για να το σκάσει και οι γείτονες τον σταμάτησαν και τον ακινητοποίησαν μέχρι να φτάσει το περιπολικό.
Οι αστυνομικοί τον συνέλαβαν και όταν μπήκαν μέσα στο σπίτι είδαν ένα ανθρώπινο κουβάρι σε μια γωνία. Ήταν η μητέρα με την δίχρονη κόρη της. Η μητέρα που είχε πάρει αγκαλιά το παιδί της ήταν μέσα στα αίματα και με σημάδια που παρέπεμπαν σε στραγγαλισμό. Αμέσως κλήθηκε ασθενοφόρο και η γυναίκα με το παιδί μεταφέρθηκαν στο Νοσοκομείο. Η 22χρονη δεν ήξερε ελληνικά και με την βοήθεια ενός ομοεθνή της εξήγησε σε γιατρούς και αστυνομικούς ότι την πρόλαβαν λίγο πριν την δολοφονήσει με στραγγαλισμό.
“Έχω φάει σκληρότερο ξύλο, έχω φτάσει πολλές φορές στον θάνατο. Με απειλούσε πως εάν το σκάσω για την Αλβανία θα έρθει να σκοτώσει τους γονείς μου”, είπε στην κατάθεσή της και περιέγραψε τον σύζυγό της σαν έναν άνθρωπο που ακολουθούσε μαφιόζικους κανόνες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
