 |
|
|  Τρίτη 3/10
Πέθανε ο γνωστός στιχουργός Λευτέρης Χαψιάδης
pameevro.gr,zougla.gr
Ο Λευτέρης Χαψιάδης έφυγε απ’ τη ζωή σε ηλικία 70 ετών. Ο κορυφαίος στιχουργός με καταγωγή από τον Έβρο, που είχε γράψει στίχους για 525 τραγούδια και είχε συνεργαστεί με σπουδαίους Έλληνες τραγουδιστές, έφυγε από τη ζωή στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης.
Ο Λευτέρης Χαψιάδης, ο διακεκριμένος στιχουργός, ποιητής και συγγραφέας είχε ένα ατύχημα αφού έπεσε και χτύπησε μέσα στο σπίτι του και νοσηλευόταν στο Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης από τις αρχές Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με πληροφορίες, τις τελευταίες ημέρες της ζωής του είχε προσβληθεί και από κορωνοϊό.
Όπως είχε αποκαλύψει πριν από λίγες ημέρες στην εφημερίδα Espresso ο γιος του, ο στιχουργός αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα άνοιας, όπως και σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1953 στις Φέρες και καταγόταν από το χωριό Κοίλα Φερών. Πήγε γυμνάσιο στην Αλεξανδρούπολη. Για τον σκοπό αυτό, μετακόμισε στην πόλη από τα Κοίλα ολόκληρη η οικογένειά του. Την περίοδο εκείνη, ο πατέρας του είχε περίπτερο. Η δουλειά στο περίπτερο του έδωσε την ευκαιρία να διαβάζει πολύ και να ενδιαφερθεί για τους στίχους των ρεμπέτικων.
Το τραγούδι που πραγματικά τον συγκλόνισε και που άλλαξε τον ρου της προσωπικής του πορείας ήταν η «Άπονη Ζωή» του πρωτοεμφανιζόμενου τότε Λευτέρη Παπαδόπουλου. Μαθαίνοντας ότι στιχουργός ήταν κάποιος Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο 11χρονος Χαψιάδης τηλεφώνησε στα ΝΕΑ για να μάθει αν ο Λευτέρης Παπαδόπουλος που έγραφε στην αθλητική εφημερίδα “ΟΜΑΔΑ” ήταν ο ίδιος με αυτόν που έγραψε τους στίχους.
Έχει γράψει κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες, τραγουδισμένες από τους Στέλιο Καζαντζίδη, Μανώλη Αγγελόπουλο, Νίκο Ξανθόπουλο, Γιώργο Νταλάρα, Μανώλη Μητσιά, Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννη Πάριο, Γλυκερία, Κατερίνα Στανίση, Πασχάλη Τερζή. Ένα από τα πιο δημοφιλή τραγούδια του Χαψιάδη είναι το Μια είναι η ουσία, που κυκλοφόρησε κατά τα μέσα της δεκαετίας του 1980.
Μερικές από τις επιτυχίες που συνυπέγραψε ως στιχουργός ο Λευτέρης Χαψιάδης είναι τα τραγούδια: Φαντασία μου πλανεύτρα, Κάποια κάπου κάποτε, Ευτυχώς στη ζωή που υπάρχεις κι εσύ, Πήγα σε μάγισσες, Χίλιες φορές, Στο κουτούκι του Γιαβρή, Έρχομαι και σ’ ανταμώνω, Όταν χορεύεις μάτια μου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
