 |
|
|  Τετάρτη 4/10
Σε αστυνομικό τμήμα θα μετατραπεί το σπίτι τού Χίτλερ στην Αυστρία
ΑPA,zougla.gr
Ξεκίνησαν οι εργασίες αναπαλαίωσης του σπιτιού, που γεννήθηκε ο Hitler στην Αυστρία, με στόχο μετά την ολοκλήρωση τους, να εγκατασταθεί το τοπικό αστυνομικό τμήμα, καθώς και ένα τμήμα της Ακαδημίας Ασφάλειας της Αστυνομίας, όπως ενημέρωσε το αυστριακό πρακτορείο ειδήσεων ΑPA.
Οι εργασίες ανακαίνισης δεν αναμένεται να τελειώσουν πριν το 2026 και θα κοστίσουν περίπου 20 εκατομμύρια ευρώ. Το κτίριο μέχρι το 2011 φιλοξενούσε τη φιλανθρωπική οργάνωση Lebenshilfe, που παρείχε υποστήριξη σε άτομα με διανοητική στέρηση. Το 2016, η ιδιοκτησία του κτίσματος πέρασε στο αυστριακό κράτος και από εκείνη τη στιγμή έχει ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση για τη μελλοντική χρήση του, υπό την πίεση και από το γεγονός ότι στο άδειο πλέον σπίτι συρρέαν συνεχώς νεοναζί και φασίστες ώστε να αποτίσουν φόρο τιμής στον Hitler.
Η πρωτοβουλία «Diskurs Hitlerhaus», μαζί με το κέντρο Ερευνών και Μνήμης του Ολοκαυτώματος «Φίλοι του Γιαντ Βασέμ», είχαν προτείνει να φιλοξενηθεί μόνιμα στο οίκημα η περιοδεύουσα σήμερα έκθεση «Οι Δίκαιοι», που είναι αφιερωμένη σε άτομα που δεν ήταν Εβραίοι, όμως διακινδύνευσαν τη ζωή τους για να σώσουν Εβραίους από τις διώξεις των ναζί.
Σε σχετική μελέτη για τη χρήση του κτιρίου, προτάθηκε να δοθεί είτε για κοινωνική χρήση, είτε για διοικητική, ώστε να τερματιστεί άμεσα και η αμφισβητούμενη ιδιότητά του ως «τουριστικός προορισμός».
Τελικά επιλέχτηκε το οίκημα να μετατραπεί σε αστυνομικό τμήμα, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων, γιατί μεταξύ άλλων ήρθε στο φως ένα γερμανικό ρεπορτάζ του 1939 που ανέφερε ότι ο Χίτλερ επιθυμούσε να μετατρέψει το σπίτι που είχε γεννηθεί σε γραφεία της τοπικής Περιφέρειας, έχοντας δηλαδή μια διοικητική αποστολή. Πολλοί ισχυρίζονται ότι με την επιλογή που έγινε για τη χρήση του κτιρίου στην οδό Σαλτσμπούργκερ Φόρσταντ 15 του Μπραουνάου ως αστυνομικός σταθμός, στην πραγματικότητα εκπληρώνεται η επιθυμία του ναζί δικτάτορα, που προκάλεσε το μεγαλύτερο αιματοκύλισμα της ανθρωπότητας κατά τον 20ο αιώνα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
