 |
|
|  Tρίτη 14/11
ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ Ο ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΚΑΜΕΡΟΝ
Ο πρώην πρωθυπουργός, νέος ΥΠΕΞ τής Βρετανίας
AΠΕ-ΜΠΕ
Η Ντάουνινγκ Στριτ ανακοίνωσε την Δευτέρα τον διορισμό τού πρώην πρωθυπουργού της Βρετανίας ,Ντέιβιντ Κάμερον ως υπουργού Εξωτερικών, σε μια θεαματική όσο και απρόσμενη επιστροφή στην πολιτική εκείνου που είχε προκαλέσει το δημοψήφισμα για το Brexit το 2016.
Ο 57χρονος Ντέιβιντ Κάμερον αναλαμβάνει επικεφαλής τής βρετανικής διπλωματίας μετά τον Τζέιμς Κλέβερλι, ο οποίος επελέγη από τον πρωθυπουργό Ρίσι Σούνακ για να διαδεχθεί στο υπουργείο Εσωτερικών τη Σουέλα Μπράβερμαν, που αποπέμφθηκε αφού διατύπωσε έντονες επικρίσεις για την αστυνομία.
Στις πρώτες δηλώσεις του μετά τον διορισμό του, ο Ντέιβιντ Κάμερον είπε πως ευελπιστεί πως η εμπειρία του ως πρωθυπουργού θα τον βοηθήσει να ασχοληθεί με τις τρέχουσες διεθνείς προκλήσεις.
Ο Κάμερον ήταν πρωθυπουργός από το 2010 έως το 2016, όταν παραιτήθηκε μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για το Brexit, κατά το οποίο η Βρετανία ψήφισε υπέρ της αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η απρόσμενη επιστροφή του στην πρώτη γραμμή της βρετανικής πολιτικής πραγματοποιείται αφού πέρασε τα τελευταία επτά χρόνια γράφοντας τα απομνημονεύματά του και εμπλεκόμενος με τις επιχειρήσεις, περιλαμβανομένης της Greensill Capital, μιας εταιρίας χρηματοοικονομικών υπηρεσιών η οποία κατέρρευσε αργότερα.
Η κατάρρευση της Greensill πυροδότησε ερωτήματα σχετικά με το σε ποιο βαθμό πρώην ηγέτες μπορούν να χρησιμοποιούν το στάτους τους προκειμένου να επηρεάσουν την κυβερνητική πολιτική, αφού ο Κάμερον είχε επικοινωνήσει κατ΄επανάληψη με υψηλόβαθμους υπουργούς το 2020 κάνοντας λόμπινγκ για την εταιρία.
Το γραφείο του Σούνακ δήλωσε πως ο βασιλιάς Κάρολος ενέκρινε την απόφαση να δοθεί έδρα στον Κάμερον στη βρετανική άνω βουλή, τη Βουλή των Λόρδων, επιτρέποντάς του να επιστρέψει στην κυβέρνηση ως υπουργός παρότι δεν είναι πλέον εκλεγμένο μέλος του κοινοβουλίου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
