 |
|
|  Τρίτη 28/11
Εκατοντάδες οι νεκροί-χιλιάδες τα κρούσματα
"Θερίζει" ψυχές ο δάγκειος πυρετός στο Περού
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Επιδημία δάγκειου πυρετού, ασθένεια που μεταδίδουν τα κουνούπια, στοίχισε τη ζωή σε 445 ανθρώπους στο Περού από την αρχή της χρονιάς, με τον απολογισμό αυτό να είναι ο χειρότερος αφότου επανεμφανίστηκε η νόσος στη χώρα των Άνδεων, πριν από σαράντα χρόνια.
Από τον Ιανουάριο ως τα μέσα Νοεμβρίου «ο αριθμός των κρουσμάτων του δάγκειου στη χώρα έφθασε τα 270.978 και ο αριθμός των θανάτων τους 445», ανέφερε το Υπουργείο Υγείας.
Το μεγαλύτερο μέρος των θανάτων (65%) καταγράφτηκε σε δύο περιφέρειες του βορρά (Πίουρα, Λαμπαγεκέ), που επλήγησαν από ισχυρές βροχές και πλημμύρες, αποδιδόμενες στο φαινόμενο Ελ Νίνιο και στον κυκλώνα Γιάκου, μεταξύ του Μαρτίου και του Απριλίου.
Οι βροχές αυτές κατέστρεψαν δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης, οδηγώντας σε ακόμα μεγαλύτερο αριθμό κρουσμάτων του δάγκειου πυρετού, αλλά επίσης και της λεπτοσπείρωσης και ασθενειών που προκαλούν διάρροιες, ειδικά στις πιο φτωχές και ευάλωτες περιοχές.
Σύμφωνα με έκθεση του Υπουργείου, ο μεγαλύτερος αριθμός θανάτων αποδιδόμενων στον δάγκειο πυρετό καταγράφτηκε τον Ιούνιο (136), ενώ ο Μάιος ήταν ο μήνας με τον δεύτερο βαρύτερο απολογισμό θυμάτων (124).
Εξαιρουμένων αυτών των δύο μηνών, ο μέσος όρος των θανάτων μηνιαίως ήταν 18.
Οι αριθμοί αυτοί ξεπερνούν κατά πολύ εκείνους του 2022 (64.000 κρούσματα, 86 θάνατοι) και αποτελούν τον χειρότερο απολογισμό αφότου η νόσος έγινε ενδημική στο Περού το 1984.
Ο ιός που προκαλεί τον δάγκειο πυρετό, που μεταδίδεται από μολυσμένα κουνούπια όπως και η ελονοσία, με την οποία έχει κοινά συμπτώματα, εξαπλώνεται κυρίως στις πιο ζεστές χώρες, συνήθως τροπικές, και μαίνεται σε αστικές και ημιαστικές ζώνες, όπου καταγράφονται από 100 ως 400 εκατομμύρια κρούσματα κάθε χρόνο, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ).
Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται ο υψηλός πυρετός, οι οξείες κεφαλαλγίες, οι μυϊκοί πόνοι, τα δερματικά εξανθήματα, τα χαμηλά επίπεδα αιμοπεταλίων, οι ναυτίες και οι εμετοί, και στις πιο σοβαρές μορφές της νόσου οι διαρροές σε αιμοφόρα αγγεία και η κατακόρυφη πτώση της αρτηριακής πίεσης, που μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
