 |
|
|  Πέμπτη 18/1
ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
Συλλήψεις για δολοφονίες μαφιόζων στην Ελλάδα
AΠΕ-ΜΠΕ
Ραγδαίες εξελίξεις φαίνεται πως έχει η υπόθεση των «συμβολαίων θανάτου» με θύματα άτομα που κινούνταν στο χώρο της λεγόμενης Greek Mafia, μετά την σύλληψη δύο αλλοδαπών που φέρονται ως μέλη της ομάδας εκτελεστών, που έχει δολοφονήσει τον 55χρονο Γιάννη Σκαφτούρο στα Σκούρτα Βοιωτίας και τους Βασίλη Ρουμπέτη και Διονύση Μουζακίτη στον Πειραιά. Οι ίδιοι δράστες φέρονται ότι πραγματοποίησαν και μία ακόμα απόπειρα δολοφονίας, σε βάρος ομογενή από την πρώην Σοβιετική Ένωση, το περασμένο καλοκαίρι στην Πιερία.
Σύμφωνα με πληροφορίες από αστυνομικές πηγές, από την ομάδα των εκτελεστών και στις τρεις παραπάνω δολοφονικές επιθέσεις, έχουν ταυτοποιηθεί πέντε άτομα: Οι δύο που συνελήφθησαν και τρεις ακόμα, εκ των οποίων ο ένας βρίσκεται στις ελληνικές φυλακές για άλλα αδικήματα, ενώ οι άλλοι δύο έχουν διαφύγει κατά πληροφορίες στο εξωτερικό. Οι συλληφθέντες έχουν οδηγηθεί στην Ασφάλεια Αττικής, όπου ανακρίνονται. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ένας από τους δύο είχε γίνει στόχος βομβιστικής επίθεσης στο παρελθόν.
Πρόκειται κατά τις ίδιες πληροφορίες για άτομα με καταγωγή από χώρα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, ενώ οι τρεις επιθέσεις σχετίζονται πιθανότατα με λαθρεμπόριο τσιγάρων και άλλες παράνομες δραστηριότητες.
Υπενθυμίζεται ότι ο Γ. Σκαφτούρος 55, γνωστός και ως «θείος Τζο» στον χώρο της Greek Mafia, δολοφονήθηκε τον Απρίλιο του 2022 στο εξοχικό σπίτι του στα Σκούρτα Βοιωτίας
Ο Βασίλης Ρουμπέτης, μαζί με τον Διονύση Μουζακίτη, δολοφονήθηκαν τον Ιούνιο του 2023 στον Πειραιά, έξω από το σπίτι του Ρουμπέτη, ενώ η συγκεκριμένη επίθεση έχει πολλές ομοιότητες με την πρόσφατη δολοφονία του Βαγγέλη Ζαμπούνη στο Νέο Κόσμο, κάτι που βάζει σε σκέψεις τους αξιωματικούς της Ασφάλειας, αλλά μέχρι αργά το βράδυ δεν είχε βρεθεί κάποιο στοιχείο που να συνδέει τις δύο δολοφονικές επιθέσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
