 |
|
|  Τετάρτη 24/1
ΔΙΑΝΟΙΑ
12χρονος μαθητής στη Βρετανία ξεπέρασε το IQ τού Αϊνστάιν και τού Στίβεν Χόκινγκ
Guardian,zougla.gr
Βαθμολογία υψηλότερη από αυτή του Άλμπερτ Αϊνστάιν και του Στίβεν Χόκινγκ πέτυχε ένας 12χρονος από τη Βρετανία στο τεστ IQ και μπήκε στο κλειστό κλαμπ των «λίγων» της Mensa.
O Ρόρι Μπίντγουελ κατόρθωσε την ανώτερη δυνατή βαθμολογία για την ηλικία του στο τεστ Cattell III B, πετυχαίνοντας 162 και ξεπερνώντας κατά δύο μονάδες τους φυσικούς θρύλους, Αϊνστάιν και Χόκινγκ.
Ως αποτέλεσμα, κλήθηκε να ενταχθεί στη Mensa, τη μεγαλύτερη και πιο παλιά κοινότητα ανθρώπων με υψηλό δείκτη νοημοσύνης στον κόσμο.
Σημειώνεται πως για να γίνει κάποιος μέλος της MENSA, πρέπει να έχει δείκτη νοημοσύνης που να τον κατατάσσει στο ανώτερο 2% του ανθρώπινου πληθυσμού.
Δύο εβδομάδες μετά τα 12α γενέθλιά του, ο Ρόρι έδωσε ένα τεστ δύο ωρών, χωρίς κάποια προετοιμασία. Σύμφωνα με την εφημερίδα North Devon Today, ο μαθητής δεν γνώριζε τη Mensa, ούτε τον σκοπό της αξιολόγησής του μέσω του τεστ, κάτι που δεν τον επιβάρυνε με πρόσθετο άγχος.
Ο μαθητής της πρώτης Γυμνασίου είχε δείξει από νωρίς δείγματα των εξαιρετικών δυνατοτήτων του. Σε ηλικία μόλις δύο ετών ήταν σε θέση να ολοκληρώσει μόνος ένα παζλ 100 κομματιών, ενώ στη δεύτερη τάξη του δημοτικού ήξερε την Άλγεβρα της πρώτης Γυμνασίου. Από μικρός είχε ιδιαίτερη αδυναμία στα μαθηματικά, τα αγγλικά, αλλά και το διάβασμα, καταφέρνοντας να διαβάσει και τα επτά βιβλία του Χάρι Πότερ τις πρώτες οχτώ εβδομάδες του lockdown του 2020.
Παρ’ όλα αυτά, όπως λέει η μαμά του, ο Ρόρι παραμένει ένας τυπικός 12χρονος που παίζει Fortnite, μιλά για το ποδόσφαιρο, περνά χρόνο με την παρέα του και «κάπου, κάπου πρέπει να του υπενθυμίζεις να διαβάζει τα μαθήματά του».
Πηγή: Guardian/North Devon Today
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
