 |
|
|  Σάββατο 13/4
....ενω επιβίωσαν με νερό και καρύδες
Ναυαγοί σώθηκαν σχηματίζοντας την λέξη «βοήθεια» (HELP) με φύλλα φοίνικα
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Με επιχείρηση τού Πολεμικού Ναυτικού και τής Ακτοφυλακής τών ΗΠΑ διασώθηκαν τρεις ναυτικοί που ναυάγησαν σε ένα μικροσκοπικό νησάκι του Ειρηνικού Ωκεανού. Οι τρεις άνδρες σχεδίαζαν να ψαρέψουν στα νερά γύρω από το νησάκι Pikelot, όταν το ανοιχτό σκαφάκι τους πιάστηκε από τα κύματα και η εξωλέμβια μηχανή του υπέστη ζημιά. Βγήκαν στην ακτή στο ακατοίκητο Pikelot, ενώ ο ασύρματός των ναυαγών έμεινε από μπαταρία πριν μπορέσουν να καλέσουν βοήθεια.
Για μια εβδομάδα, οι άνδρες ζούσαν με καρύδες, αλλά είχαν φρέσκο νερό από ένα μικρό πηγάδι στο νησί, το οποίο επισκέπτονται μερικές φορές οι ψαράδες της περιοχής. Οι ναυαγοί συγκέντρωσαν φύλλα φοίνικα από το νησί, τα τοποθέτησαν έτσι ώστε να γράφουν «HELP» στην παραλία και περίμεναν.
Η αναζήτηση των ανδρών ξεκίνησε στις 6 Απριλίου, όταν ένας συγγενής τηλεφώνησε στους αξιωματούχους διάσωσης, λέγοντας ότι δεν είχαν επιστρέψει στο νησί Polowat που απέχει περισσότερο από 100 μίλια, απ’ όπου οι τρεις τους ξεκίνησαν το ταξίδι τους. Η ακτοφυλακή δήλωσε ότι ένα αναγνωριστικό αεροσκάφος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, εντόπισε την λέξη «HELP» σχηματισμένη με φύλλα φίνικα στην παραλία.
Η υποπλοίαρχος Τσέλσι Γκαρσία, συντονίστρια της αποστολής έρευνας και διάσωσης, δήλωσε ότι το σήμα ήταν «ζωτικής σημασίας» για την εύρεσή τους σε μια περιοχή που κάλυπτε περισσότερα από 103.000 τετραγωνικά μίλια. «Αυτή η πράξη εφευρετικότητας ήταν καίριας σημασίας για την καθοδήγηση των προσπαθειών διάσωσης κατευθείαν στη θέση τους», ανέφερε η Garcia σε δήλωσή της.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
