 |
|
| 
Γιατί η κολονοσκόπηση σώζει ζωές
Συνέντευξη τού Δημήτρη Γ. Καραμανώλη, Προέδρου της Εθνικής Επιτροπής για την Πρόληψη του Καρκίνου του Παχέος Εντέρου στην Τάνια Μαντουβάλου
Αθήνα
Ο Καρκίνος του Παχέος Εντέρου (ΚΠΕ) είναι ο τρίτος σε θνησιμότητα καρκίνος παγκοσμίως τόσο για άντρες -μετά τον καρκίνο πνεύμονα και του προστάτη, όσο και για γυναίκες -μετά τον καρκίνο του μαστού και του πνεύμονα. Στις δυτικού τύπου κοινωνίες υπάρχει μεγαλύτερη επίπτωση και θνητότητα από τον καρκίνο, σε σχέση με τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι εμφανίζονται περίπου 5.200 κρούσματα ετησίως και επισυμβαίνουν 2.500 θάνατοι.
Όπως αναφέρει σε συνέντευξή του ο Δημήτρης Γ. Καραμανώλης, Συντονιστής Διευθυντής Γαστρεντερολογικής Κλινικής, ΓΝΑ «Ο Ευαγγελισμός» και Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για την Πρόληψη του Καρκίνου του Παχέος Εντέρου, ο ΚΠΕ είναι ένας από τους λίγους καρκίνους, του οποίου η πρόληψη μπορεί να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο. «Και τούτο διότι υπάρχει μια προκαρκινική κατάσταση, ο πολύποδας, ο οποίος από τη στιγμή που θα δημιουργηθεί μέχρι τη στιγμή που θα εξαλλαγεί, μεσολαβεί ένα διάστημα 7 - 12 χρόνων. Εάν στο διάστημα αυτό, γίνει παρέμβαση με κολονοσκόπηση και πολυπεκτομή, ο κίνδυνος μηδενίζεται, υπό την προϋπόθεση ότι θα επακολουθήσει, σύμφωνα με τις οδηγίες, παρακολούθηση. Εδώ θέλω να επισημάνω ότι ευτυχώς δεν εξαλλάσονται όλοι οι πολύποδες σε καρκίνο, παρά μόνο οι αδενωματώδεις και όσοι έχουν σωληνολαχνωτό στοιχείο». Σύμφωνα με τον κ. Καραμανώλη, όλες οι Γαστρεντερολογικές Εταιρείες του κόσμου συμπεριλαμβανομένης και της Ελληνικής, έχουν συμφωνήσει ότι ο καλύτερος τρόπος πρόληψης και παρακολούθησης είναι η κολονοσκόπηση, η οποία όχι μόνο μπορεί να θέσει τη διάγνωση αλλά και να παρέμβει με πολυπεκτομή.
Αναλυτικά στις Ειδήσεις
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
