|
| | | |
Αυστραλία: "Μόδα" η προώθηση θεματικού τουρισμού στην Ελλάδα
Μελβούρνη
Μια νέα «μόδα» προώθησης τουρισμού προς την Ελλάδα έχει ξεκινήσει από την Αυστραλία και είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική.
Την ξεκίνησαν ομογενείς με στόχο να πείσουν Αυστραλούς επιστήμονες, καλλιτέχνες και γευσιγνώστες να πηγαίνουν στην Ελλάδα να την γνωρίζουν, να την απολαμβάνουν και να δημιουργούν!
Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή της Νταϊάνας Ψαρομάτη.
Όλοι ξέρουμε ότι τα ελληνικά νησιά, με τη μοναδική φυσική ομορφιά τους, ελκύουν -συν τοις άλλοις- και πολλούς ξένους ζωγράφους.
Η Νταϊάνα Ψαρομάτη, εξακριβώνοντας αυτό, ιδίοις όμμασι, αποφάσισε να δώσει την ευκαιρία σε περισσότερους να γνωρίσουν τη μαγεία των ελληνικών νησιών, αλλά και να ικανοποιήσουν την κρυφή λαχτάρα τους να ζωγραφίσουν τα ελληνικά νησιά.
Σε μια έκδοση του περιοδικού «Australian Artist», υπάρχει η εξής καταχώρηση: Ζωγραφίστε τα ελληνικά νησιά. Επισκεφθείτε 4 ανέγγιχτα νησιά με πολύχρωμες ψαρόβαρκες, πυκνούς ελαιώνες, δρομάκια γεμάτα μπουκαμβίλιες, αρχαίους ναούς και απόκρυφες σπηλιές με γαλαζοπράσινα νερά, με τη συνοδεία πεπειραμένου οδηγού/δασκάλου ζωγραφικής. Η τουρνέ διαρκεί 19 ημέρες και το κόστος είναι $ 3.250. Πρόκειται για έκδοση του 2008.
Η Νταϊάνα, Ψαρομάτη οργανώνει πέντε περιοδείες το χρόνο, από τον Απρίλη μέχρι τον Οκτώβρη, αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα και σε μη καλλιτέχνες να πάρουν μέρος σ' αυτές.
Η Ρεγγίνα Χόνα είναι επαγγελματίας ζωγράφος με ειδικότητα στο πορτρέτο, τη νεκρή φύση και τις θαλασσογραφίες, καλύπτοντας δηλαδή όλα σχεδόν τα είδη του χώρου της, ενώ συνάμα διδάσκει ζωγραφική σε αρχάριους, αλλά και προχωρημένους. Είναι το πρόσωπο που αναλαμβάνει περιοδεία Αυστραλών καλλιτεχνών στα νησιά Λέρο, Κάλυμνο, Πάτμο και Λειψούς προκειμένου να διδάξει εκείνους που πήραν μέρος σ' αυτό το ενδιαφέρον ταξίδι. Οι περισσότεροι εκ των τουριστών είναι νυν ή πρώην μαθητές της.
Εξάλλου, ένα μοναδικό ταξίδι στις Κυκλάδες, από μια τελείως διαφορετική σκοπιά, υπόσχονται ο βραβευμένος ομογενής φωτογράφος, Νικ Μελιδόνης, και ο δημοσιογράφος της SBS, Κώστας Δημητριάδης, για φωτογράφους.
Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι επαγγελματίας φωτογράφος για να λάβει μέρος στο Greek Island Odyssey (όπως είναι και το όνομα αυτής της περιήγησης), αλλά χρειάζεται να πιστεύει στη μαγεία της φωτογραφίας, της ιστορίας, της γλώσσας και του χρώματος. Να σημειωθεί ότι οι περιηγητές ενθαρρύνουν τους επαγγελματίες και μη φωτογράφους να πάρουν μέρος στη περιήγηση, καθώς θα λάβουν σημαντικές γνώσεις και εγγυώνται ότι οι φωτογραφίες θα είναι γεμάτες από αναμνήσεις σε συνδυασμό με το φωτογενές λευκό των Κυκλάδων.
Η περιήγηση γίνεται σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας και το πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ. Η επόμενη περιήγηση θα πραγματοποιηθεί το Μάιο του 2012.
Μια άλλη περίπτωση είναι αυτή της πολυβραβευμένης σεφ και συγγραφέως βιβλίων ελληνικής μαγειρικής, Μαρίας Βεναρδή, που οργανώνει «γαστρονομικές εκδρομές» Αυστραλών στην Ελλάδα.
Η Μαρία Βεναρδή ξεναγεί τους Αυστραλούς και παράλληλα με τα αξιοθέατα κάθε περιοχής, τους μυεί και στις ιδιαιτερότητες της τοπικής κουζίνας.
Ακόμα, με πρωτοβουλία μιας άλλης Ελληνίδας, της νομικού Ευγενίας Μητράκα, θα γίνεται στην Ελλάδα, κάθε δυο χρόνια, Διεθνές Νομικό και Ιατρικό Συνέδριο.
Στο συνέδριο συμμετέχουν εκατοντάδες ομογενείς και Αυστραλοί επιστήμονες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|