Nέα Υόρκη.-

Μετά την πανδημία του κορωνοϊού και τα lockdown που είχαν τεθεί σε ισχύ σε όλο τον κόσμο, έχει αρχίσει να παρατηρείται ένα πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο στις ΗΠΑ, σχετικά με τις δουλειές. Το φαινόμενο έχει ονομαστεί ως «η μεγάλη παραίτηση». Η Μεγάλη Παραίτηση, γνωστή και ως Big Quit, είναι μια οικονομική τάση κατά την οποία οι εργαζόμενοι παραιτούνται οικειοθελώς από τις εργασίες τους μαζικά, κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ξεκινώντας από τις αρχές του 2021. Στην Κίνα, υπάρχει το Lying Flat ή αλλιώς το Tang ping, το οποίο είναι μια επιλογή τρόπου ζωής και ένα κοινωνικό κίνημα διαμαρτυρίας από ορισμένους νέους, που απορρίπτουν τις κοινωνικές πιέσεις για σκληρή δουλειά ή ακόμα και υπερβολική εργασία, και αντ' αυτού επιλέγουν να «ξαπλώσουν και να ξεπεράσουν τους ξυλοδαρμούς» μέσω μιας χαμηλής επιθυμίας, πιο αδιάφορης στάσης απέναντι στη ζωή. Το Bloomberg αναλύει τα φαινόμενα που σημειώνουν άνοδο και φυσικά επηρεάζουν σημαντικά την παγκόσμια οικονομία. Η Μεγάλη Παραίτηση αναγκάζει τους Αμερικανούς εργαζομένους να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους σε αριθμούς ρεκόρ?πάνω από 24 εκατομμύρια το έκαναν από τον Απρίλιο έως τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους?και πολλοί μένουν εκτός εργατικού δυναμικού. Η Γερμανία, η Ιαπωνία και άλλα πλούσια έθνη βλέπουν αποχρώσεις της ίδιας τάσης. Η πανδημία έχει σημαντικές επιπτώσεις, με έρευνες να δείχνουν αύξηση των συναισθημάτων εξάντλησης και επιδείνωση της ψυχικής υγείας σε πολλά έθνη. Όμως, η πίεση αυξάνεται στις ανεπτυγμένες χώρες εδώ και δεκαετίες. Τα εισοδήματα έχουν μείνει στάσιμα, η ασφάλεια της εργασίας έχει γίνει επισφαλής και το κόστος στέγασης και εκπαίδευσης έχει εκτιναχθεί στα ύψη, αφήνοντας λιγότερους νέους ανθρώπους σε θέση να οικοδομήσουν μια οικονομικά σταθερή ζωή. Αν και η Μεγάλη Παραίτηση είναι ένα φαινόμενο μεταξύ ατόμων κάτω των 40 ετών, αντηχεί επίσης σε όλη την οικονομία και αναγκάζει μια ευρύτερη συζήτηση για την εργασία. Οι Millennials (γεννημένοι μεταξύ 1980 και τέλη της δεκαετίας του 1990) και η Generation Z (η δημογραφική ομάδα μετά από αυτούς) τείνουν να παντρεύονται, να αγοράζουν σπίτια και να κάνουν παιδιά αργότερα από τους προγόνους τους - αν όχι καθόλου. Υπάρχει και το κίνημα «lie flat» («είμαι ξαπλωμένος») της Κίνας, που ξεκίνησε με μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από την οποία πήρε το όνομά του. Είναι μια αντίδραση ενάντια σε ένα σύστημα, στο οποίο ένα εξαντλητικό πρόγραμμα εργασίας «996» - από τις 9 π.μ. έως τις 9 μ.μ., έξι ημέρες την εβδομάδα - είναι συνηθισμένο σε βιομηχανίες όπως η τεχνολογία. Το ίδιο και η αδιάκοπη πίεση από την οικογένεια, την κοινωνία, ακόμη και την κυβέρνηση να συνεχίσει το άτομο να ανεβαίνει τη «σκάλα». Η οικονομία της χώρας έχει διπλασιαστεί σε μέγεθος την τελευταία δεκαετία, αλλά δεν καρπώνονται όλοι τα οφέλη: Σε πολλές μεγάλες πόλεις το αυξανόμενο κόστος ζωής ξεπερνά την αύξηση των μισθών. Ως αποτέλεσμα, ορισμένοι βλέπουν το φαινόμενο του lie flat ως μια προειδοποίηση για την επικείμενη στασιμότητα τύπου Ιαπωνίας - κάτι που έφτασε απροσδόκητα νωρίς στην ανάπτυξη της οικονομίας. Άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι περισσότερο από τα κινήματα αντικουλτούρας τύπου της δεκαετίας του 1960 που εμφανίστηκαν στις ΗΠΑ και σε μέρη της δυτικής Ευρώπης, με τους απλούς ανθρώπους να αναζητούν μια κοινωνία χαμηλότερης πίεσης που να επικεντρώνεται περισσότερο στην προσωπική ανάπτυξη. «Είναι ουσιαστικά σύμπτωση ότι αυτές οι δύο συζητήσεις προέκυψαν την ίδια στιγμή», λέει ο Xiang Biao, διευθυντής του Ινστιτούτου Max Planck για την Κοινωνική Ανθρωπολογία στη Γερμανία. «Αλλά μπορούμε να κάνουμε μια σύνδεση. Έχει να κάνει με το πώς η οικονομία έχει υπερθερμανθεί και δεν είναι βιώσιμη, τόσο από περιβαλλοντική όσο και από διανοητική έννοια». Σχεδόν οι μισοί εργαζόμενοι στον κόσμο σκέφτονται να παραιτηθούν, σύμφωνα με έρευνα της Microsoft Corp. Περίπου 4 στους 10 ερωτηθέντες millennial και Gen Z λένε ότι θα άφηναν τη δουλειά τους αν τους ζητούνταν να επιστρέψουν στο γραφείο με πλήρη απασχόληση, σύμφωνα με μια παγκόσμια έρευνα της συμβουλευτικής εταιρείας Qualtrics International Inc.?περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη γενιά. Κάποιοι από τις παλαιότερες γενιές έχουν επικρίνει αυτές τις συμπεριφορές, ως προνομιούχες και τεμπέλικες. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι οι ώρες εργασίας μειώνονται σε πλουσιότερες χώρες εδώ και δεκαετίες σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες. Μπροστά σε υπαρξιακές απειλές όπως η πανδημία και η κλιματική αλλαγή, η Μεγάλη Παραίτηση και το Lying Flat έχουν τη δυνατότητα να πυροδοτήσουν μια βαθύτερη συζήτηση για την αδιάκοπη αναζήτηση πλούτου, σε ατομικό επίπεδο και για τα έθνη συνολικά. «Όταν έρχονται αντιμέτωποι με την προοπτική της θνησιμότητας, οι άνθρωποι σίγουρα συμπεριφέρονται διαφορετικά», λέει ο Benjamin Granger, επικεφαλής των συμβουλευτικών υπηρεσιών εμπειρίας εργαζομένων στην Qualtrics. «Οι άνθρωποι βλέπουν τη δουλειά με πολύ διαφορετικό πρίσμα». Πηγές,Bloomberg,iefimerida.gr

25 Οκτωβρίου 2021

Νέα Υόρκη.- «Ήταν μια δύσκολη χρονιά για πολλούς, αλλά οι καλές στιγμές δεν σταμάτησαν για τους πλουσιότερους του έθνους μας. Οι 400 πλουσιότεροι Αμερικανοί είδαν την περιουσία τους να αυξάνεται κατά 40% τον τελευταίο χρόνο, στα 4,5 τρισεκατομμύρια δολάρια. Σχεδόν όλοι τους είναι πλουσιότεροι από ό, τι πριν από ένα χρόνο». Τα παραπάνω αναφέρει ο ιστότοπος του Forbes που έδωσε στην δημοσιότητα των κατάλογο των 400 πλουσιότερων Αμερικανών για το έτος 2021. Ανάμεσα στα ονόματα του εν λόγω καταλόγου του Forbes περιλαμβάνεται και ένας Έλληνας με καταγωγή από την Νίσυρο: ο Τζον (Ιωάννης) Κατσιματίδης. Ο 73χρονος ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας βρίσκεται στην 310η θέση της λίστας με περιουσία που αγγίζει τα 3,7 δισεκατομμύρια δολάρια. Ο όμιλός του περιλαμβάνει πρατήρια καυσίμων και εταιρείες real estate, καθώς και την τεράστια αλυσίδα σουπερμάρκετ στη Νέα Υόρκη, με το όνομα Gristedes. Ο, γεννημένος στις 7 Σεπτεμβρίου 1948, Κατσιματίδης μετακόμισε με την οικογένειά του από τη Νίσυρο στη Νέα Υόρκη όταν ήταν ακόμη βρέφος, το 1949, και μεγάλωσε σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Χάρλεμ. Εργάστηκε ως υπάλληλος σε παντοπωλείο, ενώ φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, αλλά εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο όταν του δόθηκε η ευκαιρία να αποκτήσει ένα μέρος του καταστήματος όπου εργαζόταν. Άνοιξε το δικό του παντοπωλείο το 1969, σε ηλικία μόλις 21 ετών και χάρη στην επιχειρηματική του διορατικότητα, είχε ήδη στην κατοχή του 10 καταστήματα Red Apple μέχρι την ηλικία των 25 ετών. «Μεγάλωσα φτωχικά, αλλά πάντα ονειρευόμουν να γίνω ένας Αριστοτέλης Ωνάσης», είχε δηλώσει ο ίδιος προ ετών. Το επόμενο βήμα ήταν αναμενόμενο: η Red Apple Group, μια εταιρεία ακινήτων με περίπου 2 δισεκατομμύρια δολάρια σε μετοχές στη Νέα Υόρκη, τη Φλόριντα και την Πενσιλβάνια. Λίγο μετά ίδρυσε την θυγατρική της Red Apple Group, την United Refining Company, χάρη στην οποία διαθέτει πλέον 400 βενζινάδικα μόνο στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Διαθέτει επίσης πάμπολλα εστιατόρια, μια εφημερίδα της διασποράς (την Hellenic Times) ακόμη και αεροπορικές εταιρίες όπως τις C&S Acquisition και Capital Air Express που σχετίζονται με την ενοικίαση πολυτελών τζετ. Το 2013 δεν κατάφερε να εκλεγεί δήμαρχος της Νέας Υόρκης, κατεβαίνοντας με τους (αγαπημένους του) Ρεμπουπλικανούς, αλλά συνεχίζει την προσπάθεια επικοινωνίας με τους κατοίκους, κάνοντας πια την δική του ραδιοφωνική εκπομπή κάθε Κυριακή πρωί στη Νέα Υόρκη. Πρόσφατα μάλιστα, μεταξύ αστείου και σοβαρού, είπε σε κάποιο σημείο στην εκπομπή του: « Έχω την αίσθηση ότι σύντομα, σε λίγα χρόνια, στο Δημαρχείο της Νέας Υόρκης, κατά την προσφιλή συνήθεια των Ελλήνων, θα σπάσουν πιάτα», εννοώντας ότι ένας από τους επόμενους δημάρχους του Μεγάλου Μήλου ενδέχεται να είναι ελληνικής καταγωγής. Το Forbes πάντως, στο εκτενές του άρθρο, σημειώνει εμφατικά και με νόημα ότι «παρόλο που ο πλούτος των 400 αυτών ανθρώπων αυξήθηκε, δυστυχώς δεν αυξήθηκε αντίστοιχα και η γενναιοδωρία τους». Ο αριθμός των 400 μελών του Forbes που δώρισαν πάνω από το 20% της περιουσίας τους μειώθηκε από δέκα σε οκτώ σε σχέση με πέρυσι ενώ εκείνοι που χάρισαν λιγότερο από το 1% του πλούτου τους αυξήθηκε από 127 σε 156. Η λίστα περιλαμβάνει 44 νεοεισερχόμενους από τους οποίους πλουσιότερος είναι ο 29χρονος επιχειρηματίας κρυπτονομισμάτων Σαμ Μπάνκμαν-Φράιντ, με περιουσία ύψους 22,5 δισ. δολαρίων, ο οποίος αποτελεί και το νεότερο μέλος της λίστας. Το όριο για να μπει κάποιος στην λίστα του Forbes είναι καθαρή περιουσία 2,9 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ποσό αυξημένο κατά 800 εκατομμύρια δολάρια σε σχέση με πέρυσι. Οι περιουσίες υπολογίστηκαν χρησιμοποιώντας μετοχές τιμές και συναλλαγματικές ισοτιμίες της 3ης Σεπτεμβρίου του 2021. Πηγές flashnews.gr,newsbeast.gr

25 Αυγούστου 2021

Λονδίνο.- «Δεν ασχολούμαστε με εκατομμυριούχους», δήλωσε κοφτά στον «Guardian» ο Sean Hoey, διευθυντής της νέας εγκατάστασης που άνοιξε η International Bank Vaults (IBV) στο Λονδίνο , «εμείς κάνουμε δουλειές μόνο με δισεκατομμυριούχους». Και πράγματι το λονδρέζικο κτίριο της γνωστής εταιρίας φύλαξης τιμαλφών φιλοδοξεί να εκμεταλλευτεί μια νέα τάση που αναδύθηκε στην επιχειρηματική ελίτ των 9 μηδενικών. Ένα μέγαρο 120 ετών τροποποιήθηκε καταλλήλως ώστε να μεταμορφωθεί σε χρηματοκιβώτιο Επιπέδου 2 και να στεγάσει πράγματα που οι περισσότεροι ούτε να ονειρευτούν μπορούν. «Είμαστε το ακριβότερο θησαυροφυλάκιο του Λονδίνου. Στην πραγματικότητα, όλου του κόσμου», λέει με μια δόση κομπασμού ο Hoey, «ξέρετε όμως τι λένε, ό,τι πληρώνεις παίρνεις. Και οι πελάτες θα είναι βασιλιάδες εδώ». Ας δούμε όμως τι είναι αυτή η παράξενη τράπεζα που κάνει ακόμα και τα καλύτερα υποκαταστήματα γνωστών ιδρυμάτων να κοκκινίζουν από ντροπή σε όρους εξυπηρέτησης εκλεκτών πελατών? Ένα θησαυροφυλάκιο αλλιώτικο από τα άλλα Δίπλα στο φημισμένο Dorchester Hotel στην πανάκριβη Park Lane του κεντρικού Λονδίνου υπάρχει ένα ιστορικό μέγαρο 120 ετών. Η μεγαλοπρεπής έπαυλη, γνωστή ως Stanhope House, χτίστηκε το 1901 για να επιτρέψει στον ζάπλουτο σαπουνοβιομήχανο Robert William Hudson να έχει προνομιακή θέα στο Hyde Park. Είναι πράγματι αποκλειστικά για δισεκατομμυριούχους. Κι όχι μόνο γιατί οι τιμές είναι απαγορευτικές για κάθε άλλη εισοδηματική τάξη. Όπως αποκάλυψε ο Hoey στη βρετανική εφημερίδα, το μικρότερο κουτάκι εδώ, μόλις 5 εκατοστά μήκος, 16 εκατοστά πλάτος και 49 εκατοστά βάθος, κοστίζει πάνω από 700 ευρώ τον χρόνο. Για να το δούμε στην προοπτική του, ένα διπλάσιο σε διαστάσεις κουτί στο πολυτελές πολυκατάστημα Harrods, που ήταν μέχρι τώρα το ακριβότερο μέρος στο Λονδίνο για τη φύλαξη τιμαλφών, κοστίζει λιγότερο από 550 ευρώ. Γι? αυτό και ο Hoey, τον οποίο άρπαξε καθόλου τυχαία η IBV από τα Harrods, λέει με καμάρι πως το νέο θησαυροφυλάκιο «είναι πολύ ακριβότερο από του Harrods». Και πάλι όμως, ακόμα κι αν μπορείς να πληρώσεις το αλμυρό αντίτιμο και έχεις με τι να γεμίσεις αυτά τα κουτιά, αν δεν είσαι δισεκατομμυριούχος δεν πρόκειται να σου νοικιάσουν θέση. Ο Hoey παραείναι σαφής για να χωράνε παρερμηνείες στα λόγια του. Αν και η πολιτική της εταιρίας, πέρα από την έρευνα για την οικονομική σου κατάσταση, έχει κι έναν ακόμα τρόπο να ξεχωρίζει τον εκατομμυριούχο από τον δισεκατομμυριούχο. Την τιμή! Ποιος άλλος μπορεί να πληρώνει 3 εκατ. ευρώ τον χρόνο για ένα δωμάτιο ασφαλείας για τον χρυσό του; Και ποιος έχει σε τελική τόσο χρυσό στα χέρια του; Οι κροίσοι ρευστοποιούν τις μετοχές τους και τις κάνουν χρυσό Μια νέα τάση έχει αναδυθεί στην επικράτεια του μεγάλου κεφαλαίου τελευταία και αυτή ακριβώς προσπαθεί να εκμεταλλευτεί ο «κουμπαράς των δισεκατομμυριούχων», όπως έσπευσαν ήδη να αποκαλέσουν το θησαυροφυλάκιο. Οι κροίσοι αποσύρουν τα χρήματά τους από το χρηματιστήριο, φοβούμενοι μια νέα ύφεση της αγοράς, και επενδύουν τώρα σε χρυσό. Forbes και Bloomberg μιλούσαν από την αρχή του 2019 για τη νέα τάση. Το ευμετάβλητο τοπίο της παγκόσμιας οικονομίας ωθεί τους μεγιστάνες σε στρατηγική αναδίπλωση και επένδυση σε κάτι που μοιάζει παλιό. Παλιό αλλά σταθερό. Ο δισεκατομμυριούχος επενδυτής της κτηματομεσιτικής Sam Zell εξομολογήθηκε χαρακτηριστικά στο Bloomberg τον Ιανουάριο ότι επένδυσε για πρώτη φορά στη ζωή του σε χρυσό. «Χρυσό αμοιβαίο» αποκάλεσε το πολύτιμο μέταλλο, καθώς η προσφορά του χρυσού συρρικνώνεται παγκοσμίως. Αλλά και τον Ιούνιο ο δισεκατομμυριούχος ιδιοκτήτης hedge fund, Paul Tudor Jones, είπε στο ίδιο περιοδικό πως ο χρυσός «έχει κάνει όλους να τον αναζητούν». Το επιβεβαίωσε και στο Business Insider ο Ashley Folkes, αντιπρόεδρος της επενδυτικής Moors & Cabot. Όσο για τους φόβους μιας επικείμενης οικονομικής ύφεσης, δεν είναι καθόλου αβάσιμοι. Η Morgan Stanley προειδοποίησε τους πάντες τον Αύγουστο πως μια παγκόσμια κρίση είναι προ των πυλών, παρά τις συνδυασμένες προσπάθειες των Κεντρικών Τραπεζών ΗΠΑ, Κίνας και Γερμανίας να σώσουν την παρτίδα. Τώρα είναι η μεγάλη στιγμή για τον χρυσό και κάπου πρέπει να στεγαστούν όλες αυτές οι ράβδοι? Πηγές Guardian,newsbeast.gr