|
| | | |
"Ιστορικό λάθος" η ένταξη τής Ελλάδας στο ευρώ
Ο ΄Οσκαρ Λαφονταίν λάβρος εναντίον Μέρκελ και τραπεζών
Βερολίνο
Με σφοδρή επίθεσή του στη Μέρκελ και αναφορές στην Ελλάδα,σε συνέντευξή του στην Passauer Neue Presse, ο πρώην υπουργός Οικονομικών και πρώην πρόεδρος του κόμματος της Αριστεράς (Die Linke) Οσκαρ Λαφονταίν, μιλάει για τα λάθη της γερμανίδας καγκελαρίου και τις διορθωτικές παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν.
Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην χρηματοπστωτική αγορά δεν είναι καινούργια. Μεταξύ τραπεζών υπάρχει καχυποψία και η μία δεν δανείζει στην άλλη. Το κράτος πιέζει τις τράπεζες να αυξήσουν τα κεφάλαιά τους προκειμένου να μην καταρρεύσει το σύστημα. «Δεν θα υπάρξει πραγματική διάσωση, εάν δεν αλλάξουμε δραστικά πορεία. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα πρέπει να οργανωθεί με την παρέμβαση του κράτους κατά το δημόσιο δίκαιο. Χρειαζόμαστε ταμιευτήρια, όχι κερδοσκοπικούς οίκους», τονίζει ο κ.Λαφονταίν.
Όσον αφορά την ’νγκελα Μέρκελ, ο ίδιος υποστηρίζει ότι όλες οι κινήσεις της στην κρίση χρέους ήταν λάθος και ότι δεν καταλαβαίνει καθόλου τον τρόπο λειτουργίας των αγορών. Ο κ. Λαφονταίν ζητάει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να μην προχωρήσει βάσει των παραστάσεων της Μέρκελ. «Δεν είναι δυνατόν το κοινωνικό σύνολο να αναλαμβάνει τις απώλειες και αργότερα να ιδιωτικοποιούνται τα κέρδη. Προτείνουμε έναν άλλο δρόμο. Το δημόσιο χρήμα στις τράπεζες θα πρέπει να συνεπάγεται δημόσια επιρροή, ώστε τα κέρδη τους να ωφελούν το σύνολο. Πέραν αυτού, είχαμε επισημάνει από πολύ νωρίς στην καγκελάριο ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να εξυγιανθεί μόνο με τις δικές της δυνάμεις. Και πολύ περισσότερο, όταν στραγγαλίζεται η οικονομία της εξαιτίας της εφαρμογής του σχεδίου Μέρκελ-Σαρκοζί».
Η ένταξη της Ελλάδας και της Πορτογαλίας στην ΟΝΕ ήταν ιστορικό λάθος, υποστηρίζει ο Λαφονταίν και διευκρινίζει: «Στην Ελλάδα παρατηρούμε τώρα τις συνέπειες μακρόχρονης πολιτικής κακοδιοίκησης και εκτεταμμένης διαφθοράς. Η αιτία της κρίσης βρίσκεται, όμως, στον χρηματοπιστωτικό τομέα, που παραμένει αρύθμιστος. Μία πετρελαιοκηλίδα δεν μπορούμε να την διαλύσουμε, εάν καθαρίζουμε τις ακτές. Πρέπει να κλείσουμε την τρύπα, από την οποία διαρρέει πετρέλαιο. Δηλαδή τις τράπεζες που παίζουν κερδοσκοπικά παιχνίδια».
Αναφερόμενος στις διαδηλώσεις κατά του χρηματοπιστωτικού συστήματος του περασμένου Σαββατοκύριακου, ο γερμανός πολιτικός εκφράζει την ελπίδα, αυτές να ενισχυθούν.
Τα χαμηλά ποσοστά της Αριστεράς στις δημοσκοπήσεις (6%) οφείλονται στην εσωστρέφεια της παράταξης και στην περιορισμένη πρόσβασή της στα ΜΜΕ, εκτιμά ο Λαφονταίν, ο οποίος ουσιαστικά αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο επιστροφής του στην ενεργό πολιτική, όπως αρκετοί ζητούν.
Σχετικά με το ενδεχόμενο η Αριστερά να προχωρήσει σε κυβέρνηση συνεργασίας με τους Σοσιαλδημοκράτες μετά τις επόμενες εκλογές, ο ίδιος σημειώνει ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί όσο το SPD δεν είναι διατεθειμένο να αναλάβει αποφασιστική δράση στη χρηματοπιστωτική κρίση και να απαγορεύσει τις συναλλαγές με τοξικούς τίτλους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|