 |
|
|  |  |  |  Καθημερινός "Γολγοθάς" για μερίδα πολιτών η αναζήτηση ειδών πρώτης ανάγκης
Θεσσαλονίκη
Το σχολείο ξεκίνησε και για κάποια παιδιά μία σάκα, ένα παντελόνι ή ένα ζευγάρι παπούτσια αποτελεί βασική προϋπόθεση για να παρουσιαστούν μπροστά στους συμμαθητές του. Οι γονείς τους, όμως, δεν μπορούν να ανταποκριθούν σ' αυτές τις απαιτήσεις, είτε επειδή είναι άνεργοι ή πολύτεκνοι, είτε επειδή είναι μετανάστες και βρέθηκαν στην Ελλάδα με τα απολύτως απαραίτητα.
Οι "Τράπεζες Ρούχων", που λειτουργούν στη Θεσσαλονίκη, ήρθαν για να καλύψουν -στο μέγεθος που μπορούν- κάποιες από τις βασικές ανάγκες αυτές και εφοδιάζουν άπορες οικογένειες με τα αγαθά που απαιτούνται για να προχωρήσουν, με ψηλά το κεφάλι, τη ζωή τους. Τούς παρέχονται είδη ένδυσης, υπόδησης ή είδη σπιτιού, τα οποία προέρχονται από προσφορές άλλων συμπολιτών και είναι σε καλή κατάσταση.
"Ξεκινήσαμε αρχικά να καλύπτουμε τις ανάγκες 20 οικογενειών και τώρα, μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο λειτουργίας, οι οικογένειες που έρχονται σ' εμάς και ζητούν βοήθεια ξεπερνούν τις 90. Κάποιοι απ' αυτούς, όμως, παίρνουν ρούχα ή άλλα αντικείμενα και για άλλους συνανθρώπους, που ντρέπονται να παραδεχτούν ότι αντιμετωπίζουν τόσο σοβαρά οικονομικά προβλήματα", λέει η υπεύθυνη των κοινωνικών υπηρεσιών του Δήμου Μενεμένης, Πολύμνια Τσολάκη.
"Υπάρχουν οικογένειες με πολλά παιδιά, μετανάστες και χωρίς δουλειά που χρειάζονται τα απαραίτητα για να ζήσουν. Τα παιδιά θέλουν παιχνίδια, ενώ κάποιοι δεν είχαν ούτε κουβέρτες και σεντόνια. Ακόμη και εσώρουχα και πυτζάμες, που για κάποιους φαίνεται περίεργο, ήταν απαραίτητα για ορισμένους", πρόσθεσε η κ.Τσολάκη.
Τελευταία, εμφανίζεται όλο και πιο έντονο το φαινόμενο των ? εσωτερικών μεταναστών. Πρόκειται για Έλληνες πολίτες, που τα πράγματα στη ζωή τους πήγαν «στραβά», που έχασαν τη δουλειά τους και δεν μπορούν να ανταποκριθούν πλέον στις υποχρεώσεις τους. "Ενώ, παλαιότερα, οι οικογένειες των αλλοδαπών, που αντιμετώπιζαν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, ήταν περισσότερες, πλέον οι περιπτώσεις είναι μοιρασμένες, αφού και αρκετές ελληνικές οικογένειες δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα", καταλήγει η κοινωνική λειτουργός.
Εκτός από το Δήμο Μενεμένης, «Τράπεζα Ρούχων» λειτουργεί στο Δήμο Νέαπολης, ενώ πρόσφατα ιδρύθηκε και στο Δήμο Ωραιοκάστρου. Επίσης, «Τράπεζα Ρούχων και Τροφίμων» λειτουργεί και η ΑΡΣΙΣ, όπου συγκεντρώνει είδη πρώτης ανάγκης, ένδυσης και παιχνιδιών, τα οποία στη συνέχεια διανέμει σε άπορες οικογένειες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
