|
| | | |
Νέα καταιγίδα παρά τις υποσχέσεις...
Πρόσθετα μέτρα 7 δισ. ευρώ στο επικαιροποιημένο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα
Αθήνα
Μέτρα μείωσης των δαπανών και αύξηση των εσόδων κατά 7 δισ. ευρώ σωρευτικά απο το 2013 έως και το 2015, θα πρέπει να ληφθούν για να επιτευχθούν οι στόχοι για τη μείωση του δημοσίου ελλείμματος προβλέπει το επικαιροποιημένο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, το οποίο κατατέθηκε στη Βουλή προκειμένου να ψηφισθεί μαζί με τον προυπολογισμό του 2012.
Στο πρόγραμμα εκτιμάται οτι για το 2012 τα μέτρα που περιλαμβάνει ο προυπολογισμός θα αποδώσουν ένα πλεόνασμα 3,489 δισ. ευρώ που θα υπερβαίνει το στόχο που έχει τεθει για τη μείωση του ελλείμματος στο 5,4% του ΑΕΠ ή στα 11,427 δισ. ευρώ. Συμπεριλαμβανομένου του πλεονάσματος αυτού για να εκπληρωθεί ο στόχος του 2013 για έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης στα 11,399 δισ. ευρώ θα πρέπει να ληφθουν μέτρα 1,767 δισ. ευρώ. Το 2004 για αν επιτευχθει ο στόχος για τον περιορισμό του ελλείμματος στα 6,385 δισ ευρώ θα απαιτηθούν επιπλέον μέτρα ύψους 3,187 δισ ευρώ ενώ για να μειωθεί το ελλειμμα περαιτέρω στα 2,6 δισ ευρώ το 2015 θα απαιτηθουν το έτος αυτό περικοπές δαπανών και αυξήσεις εσόδων ύψους 2,069 δισ ευρώ. Το 2009 το έλλειμμα της γενικης κυβέρνησης αναμένεται να διαμορφωθεί στο 9% του ΑΕΠ δηλαδή στα 19,683 δισ ευρώ.
Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα περιλαμβάνει τις προβλέψεις για τη μείωση του δημοσίου χρέους και των τόκων εξυπηρέτησής του. που θα προκύψουν απο την ολοκλήρωση της συμφωνίας με τους ιδιώτες πιστωτές της χώρας για απομείωση κατά 50% της αξίας των ελληνικών ομολόγων που έχουν στην κατοχή τους. 'Ετσι προβλέπει ότι το χρέος της γενικής κυβέρνησης θα διαμορφωθεί στα 309,3 δισ ευρώ το 2012 ή στο 145,5% του ΑΕΠ, στα 314,900 δισ ευρώ το 2013 ή στο 146,7% του ΑΕΠ, στα 306,700 δισ ευρώ το 2014 ή στα 139,2% του ΑΕΠ και στα 285,800 δισ ευρώ το 2015 ή στο 125,6% του ΑΕΠ.
Οι τόκοι εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους θα διαμορφωθούν στα 12,787 δισ. ευρώ το 2012, στα 13,706 δισ ευρώ το 2013, στα 14,482 δισ. ευρώ το 2014 και στα 13, 889 δισ ευρώ το 2015.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|