Αυτό αναφέρει ζευγάρι δημοσίων υπαλλήλων στην προσφυγή του στη Δικαιοσύνη (Διοικητικό Εφετείο Αθηνών), ενώ παράλληλα ζήτησαν και έγινε δεκτό το αίτημά τους οι υποθέσεις τους να εξετασθούν από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας με διαδικασία <<εξπρές>> (πρότυπη δίκη).

Ειδικότερα, ο σύζυγος ήταν μόνιμος υπάλληλος με βαθμό Α' του Επιμελητηρίου. Όμως, στις 7 Δεκεμβρίου 2011 με απόφαση του προέδρου του Επιμελητηρίου απολύθηκε αυτοδικαίως σύμφωνα με την παράγραφο 1γ του άρθρου 33 του Ν. 4024/2011 (συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο - βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία κ.λπ.).

Ο σύζυγος εξέφρασε τις έγγραφες αντιρρήσεις ότι δεν μπορεί να υπαχθεί στις διατάξεις του ν. 4024/2011, καθώς στο πρόσωπό του δεν συνδράμουν οι προϋποθέσεις που απαιτεί ο νόμος και συγκεκριμένα αφενός της μη συμπλήρωσης πλήρους τριακονταπενταετούς πραγματικής και συντάξιμης υπηρεσίας και αφετέρου της μη συμπλήρωσης του πεντηκοστού πέμπτου έτους ηλικίας κατά την ημέρα δημοσίευσης του νόμου 4024/2011 (27 Οκτωβρίου 2011).

Παρόλα αυτά η ένστασή του απορρίφθηκε από τη γενική διευθύντρια του Επιμελητηρίου. Ακολούθησε νέα αίτηση με την οποία αυτή τη φορά ζήτησε να τεθεί σε εφεδρεία και όχι να απολυθεί.

Στην προσφυγή του ο σύζυγος υποστηρίζει ότι σύμφωνα με το ν. 2024/2012 οι υπάλληλοι απολύονται αυτοδικαίως με τη συμπλήρωση πλήρους 35ετούς πραγματικής και συντάξιμης δημόσιας υπηρεσίας και του 55ου έτους της ηλικίας τους, με παράλληλη κατάργηση των οργανικών τους θέσεων μέσα σε ένα μήνα από την έναρξη του νόμου, ενώ οι υπάλληλοι που δεν έχουν συμπληρώσει ούτε τον ελάχιστο χρόνο υπηρεσίας ούτε το όριο ηλικίας τίθενται σε προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα.

Με άλλα λόγια υπογραμμίζει ο σύζυγος ότι αντί να τεθεί σε εφεδρεία απολύθηκε, αφού την ημέρα έναρξης ισχύος του επίμαχου νόμου δεν είχε συμπληρώσει ούτε την ελάχιστη απαιτούμενη συντάξιμη υπηρεσία και είχε προϋπηρεσία 34 ετών 11 μηνών και 26 ημερών.

Η οικογένεια του έχει περιέλθει σε δεινή οικονομική κατάσταση, υπογραμμίζει ο σύζυγος, καθώς υπολείπονται ακόμη 182 δόσεις από το στεγαστικό δάνειο ύψους 100.000 ευρώ που έχουν πάρει (καταβάλουν ετησίως 7.833,60 ευρώ), ενώ πληρώνει δίδακτρα για την εκπαίδευση του γιου τους που ανέρχονται στα 480 ευρώ μηνιαίως. Το ετήσιο εισόδημά του το 2010 ανερχόταν στα 28.329,52 ευρώ και της γυναίκας του στα 43.603,59 ευρώ.

Παράλληλα, με το να τεθούν αυτός και η γυναίκα του εκτός υπηρεσίας, στερούνται με βίαιο τρόπο ένα σημαντικό μέρος των εισοδημάτων τους, βάσει των οποίων είχαν οργανώσει τον οικογενειακό προϋπολογισμό τους, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις οικογενειακές τους υποχρεώσεις τις οποίες μέχρι τώρα διεκπεραίωναν.

Η σύζυγός του Σοφία ήταν προϊσταμένη της διεύθυνσης Εμπορίου και Βιομηχανίας του ίδιου Επιμελητηρίου η οποία με απόφαση του προέδρου του Επιμελητηρίου στις 7 Δεκεμβρίου 2011, τέθηκε σε εφεδρεία (προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα), σύμφωνα με τις παραγράφους 1γ και 2 του άρθρου 33 του ν. 4024/2011.

Η Σοφία με τη σειρά της υπέβαλε και αυτή ένσταση εκφράζοντας τις αντιρρήσεις, υποστηρίζοντας ότι ο σύζυγός της έπρεπε να τεθεί σε εφεδρεία και από λάθος απολύεται. Κατά συνέπεια έπρεπε εκείνη να εξαιρεθεί από την εφεδρεία, καθώς ως ζευγάρι εργαζομένων έχουν το δικαίωμα επιλογής για το ποιός θα εξαιρεθεί.

Η αίτησή της απορρίφθηκε από τη γενική διευθύντρια του Επιμελητηρίου ενώ στη συνέχεια υπέβαλλε νέα αίτηση με την οποία ζητάει να εξαιρεθεί από την εφεδρεία. Να σημειωθεί ότι και οι δύο διορίστηκαν στο Επιμελητήριο το 1976.

Η σύζυγός (εκτός του ότι υπογραμμίζει ότι δεν τους δόθηκε η δυνατότητα να επιλέξουν ποιός από τους δύο θα παρέμενε στην υπηρεσία), υποστηρίζει ότι εάν παρέμενε στην θέση της άμεσα θα εξελισσόταν σε γενική διευθύντρια του Επιμελητηρίου, καθώς όλοι οι αρχαιότεροι της αποχωρούν από την υπηρεσία.

Ο ν. 4024/2011 είναι αντισυνταγματικός, παράνομος και αντίθετος τόσο στην Ευρωπαϊκό Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) όσο και στην ευρωπαϊκή νομοθεσία υποστηρίζουν και οι δύο στις προσφυγές τους.

Ειδικότερα, τονίζουν ότι παραβιάζονται κατάφωρα το άρθρο 4 του Συντάγματος περί ισότητας των πολιτών, το άρθρο 22 που προστατεύει την εργασία, το άρθρο 103 που αφορά τον καθορισμό των οργανικών θέσεων των δημοσίων υπαλλήλων, κ.λπ. στον Δημόσιο τομέα. Επίσης, παραβιάζονται οι συνταγματικές αρχές της νομιμότητας, της αναλογικότητας, του κράτους δικαίου, της χρηστής και αγαθής διοίκησης και της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του πολίτη προς την Πολιτεία-διοίκηση.

Ακόμη παραβιάζεται η ΕΣΔΑ που προστατεύει την περιουσία στην έννοια της οποίας περιλαμβάνεται και ο μισθός, καθώς και η ευρωπαϊκή οδηγία 2000/78/ΕΚ.

Σε άλλο σημείο των προσφυγών τους επισημαίνουν ότι ο επίμαχος νόμος για την εφεδρεία, κ.λπ. χρησιμοποιεί τυχαία κριτήρια κατά παράβαση της συνταγματικής αρχής της αναλογικότητας, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν δεν εξυπηρετείται το Δημόσιο, τα ΝΠΔΔ κ.λ.π. από την απομάκρυνση ικανότατων υπαλλήλων οι οποίοι διαθέτουν γνώσεις και πείρα τις οποίες μπορούν να εμφυσήσουν στους νεότερους συναδέλφους τους.

Αντιφατική συμπεριφορά αποδίδουν στον νομοθέτη, καθώς από την μία πλευρά αυξάνουν υποχρεωτικά τα όρια συνταξιοδότησης μέχρι το 65ο έτος και από την άλλη ξαφνικά μειώνεται το όριο ηλικίας στο 55ο έτος και εκτοπίζονται απρόσμενα οι υπάλληλοι.

Πλέον όλων αυτών επισημαίνουν ότι υπέστησαν προσβολή της αξιοπρέπειας τους ως ατόμων και ως εργαζομένων και θίχθηκαν ηθικά, κάτι που έχει άμεσο αντίκτυπο στην ψυχολογία τους.