Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ποιό ελληνικό προϊόν έχει ξετρελάνει τούς Αμερικάνους (και όχι μόνο) ? Διαβάστε



Νέα Υόρκη

Οι Αμερικανοί καταναλωτές το υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό κοντά στα
όρια της καταναλωτικής μανίας, που οδήγησε τις πωλήσεις του στα ύψη.
Ακόμη πιο ενθουσιωδώς, όμως, το υποδέχτηκαν οι κτηνοτρόφοι και οι
εργαζόμενοι της Νέας Υόρκης, καθώς απορροφά χιλιάδες τόνους πρώτης
ύλης (γάλακτος) και προσφέρει δουλειά σε εκατοντάδες ανθρώπους.

Ο λόγος για το ελληνικό γιαούρτι, η παραγωγή του οποίου
εξελίσσεται σε ολοένα ισχυρότερο μηχανισμό στήριξης της αγροτικής
οικονομίας της Νέας Υόρκης!

Μόλις έξι χρόνια πριν, το 2006, οι πωλήσεις ελληνικού
(στραγγιστού) γιαουρτιού στις ΗΠΑ δεν ξεπερνούσαν σε αξία τα 60 εκατ.
δολ. Σήμερα, οι ετήσιες πωλήσεις κυμαίνονται γύρω στο 1,5 δισ. δολ.,
με το ελληνικό προϊόν να κατέχει το 25% της συνολικής αγοράς
γιαουρτιού, σύμφωνα με στοιχεία, τού
γραφείου Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων (ΟΕΥ) του ελληνικού
προξενείου στη Νέα Υόρκη.

Μόνο η εταιρεία ΦΑΓΕ εκτιμάται ότι παρουσίασε το 2011 πωλήσεις άνω
των 300 εκατ. ευρώ, ενώ εξαγωγές πραγματοποιεί, μέσω της αμερικανικής
θυγατρικής της, και η λαρισινή γαλακτοβιομηχανία ΟΛΥΜΠΟΣ.

Με βάση την επιτυχία του προϊόντος, δεν είναι ν΄ απορεί κάποιος
που η ΦΑΓΕ -η οποία έχει ήδη ανακοινώσει επένδυση επέκτασης της
παραγωγικής της μονάδας στη Νέα Υόρκη- ετοιμάζεται να υπερδιπλασιάσει
και την αποθηκευτική χωρητικότητα του εργοστασίου της, στην περιοχή
Johnstown (Τζόνσταουν).

Η χωρητικότητα προβλέπεται να αυξηθεί σε 10.000 παλέτες από 4000,
ξεπερνώντας κατά πολύ τη δυναμικότητα των εν Ελλάδι εργοστασίων (5000
παλέτες), σύμφωνα πάντα με το γραφείο ΟΕΥ.

Η ζήτηση γάλακτος για ελληνικό γιαούρτι "απογειώνει" τη
γαλακτοπαραγωγή στη Νέα Υόρκη

Ενδεικτικό της επιτυχίας του προϊόντος είναι το γεγονός ότι, η
μεγάλη αύξηση, που σημείωσε το 2010 η γαλακτοπαραγωγή στη Νέα Υόρκη
(40% σε σχέση με το 2009 και 60% εν συγκρίσει με το 2006), "αποδίδεται
στην πλειοψηφία της στην εκπορευόμενη από το ελληνικό γιαούρτι ζήτηση"
όπως δήλωσαν πηγές του γραφείου ΟΕΥ Νέας Υόρκης.

Για την παρασκευή ενός γαλονιού (σ.σ. ισούται με 3,78 λίτρα)
ελληνικού στραγγιστού γιαουρτιού απαιτούνται, κατά μέσο όρο, τέσσερα
γαλόνια φρέσκου γάλακτος. Ως αποτέλεσμα, η καλπάζουσα δημοτικότητα του
προϊόντος στηρίζει, πλέον, σημαντικά την κτηνοτροφία της Νέας Υόρκης

Και όχι μόνο την κτηνοτροφία. Οι δύο μονάδες παραγωγής ελληνικού
γιαουρτιού, που λειτουργούν σήμερα στο "Μεγάλο Μήλο" υπό τη σκέπη
ισάριθμων εταιρειών, απασχολούν πάνω από 1000-1200 εργαζομένους!
Πρόκειται για τις μονάδες των εταιρειών Chobani και FAGE (ΦΑΓΕ).

Ωστόσο, η ισχυρότερη από τις δύο δεν είναι ελληνική. Η Chobani
ανήκει στον Τούρκο επιχειρηματία Hamdi Ulukaya (Χαμντί Ουλούκαγια) και
στη μονάδα της, στο South Edmenston (Σάουθ Εντμενστον) της Νέας
Υόρκης, απασχολεί 900 εργαζομένους και προτίθεται να προσλάβει άλλους
100.

Η ΦΑΓΕ, που σήμερα προσφέρει εργασία σε 240 άτομα, αναμένεται να
εντάξει στο δυναμικό της άλλα 150.Η επιτυχία του προϊόντος άνοιξε την
... όρεξη και της εταιρείας Alpina Foods, η οποία έχει κοινοποιήσει την
πρόθεσή της να θέσει σε λειτουργία παραγωγική μονάδα ελληνικού
γιαουρτιού, με περίπου 50 εργαζομένους.

Ελληνικό γιαούρτι από Τούρκους, Γάλλους και Αμερικανούς επιχειρηματίες

Πάντως, τη μερίδα του λέοντος στο ελληνικό γιαούρτι κατέχουν ξένες
εταιρείες: σύμφωνα με πρόσφατη ανάλυση της Citigroup Global Markets, η
τουρκικών συμφερόντων Chobani κατέχει μερίδιο 53% και ακολουθούν κατά
σειρά οι: ΦΑΓΕ (17%), ο γαλλικός όμιλος Danone (14%) και η αμερικανική
General Mills (5%).



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία