 |
|
|  |  |  | 
Εχει μολυνθεί το 50% τών κρατουμένων
"Θερίζει" η φυματίωση στις φυλακές Δομοκού
Λαμία
Ο ένας στους δύο κρατούμενους των φυλακών Δομοκού παρουσιάζει
μόλυνση από φυματίωση.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της πνευμονολογικής κλινικής τού
νοσοκομείου τής Λαμίας, από τους 373 κρατούμενους που επισκέφθηκαν τη
συγκεκριμένη κλινική στο νοσοκομείο τής Λαμίας το τελευταίο διάστημα,
οι 171 «δείχνουν μεγάλη αύξηση του δείκτη διαμόλυνσης (θετική
Mantoux)», όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο διευθυντής της κλινικής του
νοσοκομείου Λαμίας, Κώστας Καρκάνης, σε επείγον έγγραφό του προς όλες
τις αρμόδιες αρχές.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο διευθυντής της κλινικής αποκαλύπτει ότι
παρατηρείται «αύξηση των προσερχόμενων στο νοσοκομείο μας με κλινική
και εργαστηριακή εικόνα φυματιώδους λοίμωξης από τις φυλακές Δομοκού»,
όπως χαρακτηριστικά τονίζει, ενώ, παράλληλα, συγκρίνοντας τα
συγκεκριμένα ποσοστά της μόλυνσης μέσα στις φυλακές εκτιμά ότι «αυτή
βρίσκεται στο πενταπλάσιο σχεδόν απʼ ό,τι στο γενικό πληθυσμό».
«Πρόκειται για ένα στοιχείο ιδιαίτερα ανησυχητικό, που δεν μας
επιτρέπει να καθίσουμε με σταυρωμένα χέρια», υπογραμμίζει ο κ.
Καρκάνης, καθώς κοινοποίησε τα συγκεκριμένα στοιχεία προς όλες τις
κατευθύνσεις, ζητώντας άμεσες παρεμβάσεις. Ο ίδιος προτείνει γενίκευση
των εξετάσεων στο σύνολο των κρατουμένων, αφού μέσα στις φυλακές
Δομοκού βρίσκονται περίπου 850 άνθρωποι. Παράλληλα, σύμφωνα με την
Ένωση Νοσοκομειακών Γιατρών, «πρέπει άμεσα να ενισχυθεί η
πνευμονολογική κλινική του νοσοκομείου της Λαμίας, όπως επίσης και το
Κέντρο Υγείας Δομοκού, ενώ ζητά παράλληλα να λειτουργήσει το ιατρείο
και στις φυλακές Δομοκού «προκειμένου να προστατεύσουμε την υγεία των
πασχόντων και των υγιών μολυσμένων, όσο και τους οικείους των
ασθενούντων και υγιών μολυσμένων και κυριότατα του πληθυσμού του Ν.
Φθιώτιδας, αποτρέποντας εξάπλωση και έκρηξη του προβλήματος», όπως
χαρακτηριστικά σημειώνει ο πρόεδρος της Ένωσης Νοσοκομειακών Γιατρών
στη Φθιώτιδα, Βασίλης Κυριακάκης.
Πριν από τρεις βδομάδες ο Ιατρικός Σύλλογος της Φθιώτιδας, με
ανακοίνωσή του, χτυπούσε «καμπανάκι κινδύνου» τόσο για τη φυματίωση
όσο και για την ελονοσία, παίρνοντας σαν αφορμή την κατάσταση που
επικρατεί είτε στις φυλακές Δομοκού, όπου συσσωρεύεται υπέρμετρα
μεγάλος αριθμός κρατουμένων, είτε μετακινούμενων πληθυσμών Ρομά που
έχουν εγκατασταθεί κοντά σε περιοχές, όπου υπάρχουν ορυζώνες και η
μεγάλη ανάπτυξη των κουνουπιών είναι δεδομένη.
«Καλέσαμε την Περιφέρεια και το σύνολο τής Αυτοδιοίκησης να
αρχίσουν άμεσα τις δικές τους ενέργειες για την καταπολέμηση των
κουνουπιών πριν είναι αργά. Εμείς, πάντως, ως επιστημονική κοινότητα,
ανησυχούμε ιδιαίτερα», είπε ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου της
Φθιώτιδας, Λεωνίδας Αναγνωστόπουλος.
Ιδιαίτερα, όσον αφορά τα κρούσματα φυματίωσης που έχουν
διαπιστωθεί στις φυλακές Δομοκού, ο διευθυντής της πνευμονολογικής
κλινικής του νοσοκομείου της Λαμίας είναι ιδιαίτερα καθησυχαστικός για
το σύνολο του πληθυσμού της περιοχής, καθώς υποστηρίζει πως «η
διαπίστωση της νόσου δεν σημαίνει απαραίτητα και προσβολή», όπως
χαρακτηριστικά σημειώνει ο κ. Καρκάνης, τονίζοντας, συγχρόνως, ότι «σε
λίγο διάστημα θα είμαστε σε θέση να ξέρουμε συγκεκριμένα πράγματα».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
