Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Μεροκάματο ... Βουλγαρίας

Ο <<μπαμπούλας>> της κρίσης

 



Σόφια

Κοινό μυστικό, που ξεπερνά κατά πολύ τα στενά σύνορα της ίδιας της
χώρας, είναι το γεγονός ότι το μεροκάματο ή ο μισθός Βουλγαρίας έχει
εξελιχθεί σ' έναν ιδιότυπο <<μπαμπούλα>> για το πού μπορεί να φτάσει η
οικονομική κρίση. Γιατί, όμως, και πώς προέκυψε αυτή η εικόνα για τη
Βουλγαρία και δη για τους μισθούς της;

<<Απάντηση>> στο παραπάνω ερώτημα δίνει με νούμερα η Eurostat στην
επίκαιρη έρευνά της για τη μέση αμοιβή ανά ώρα εργασίας στην Ευρώπη.
Βάσει της έρευνας αυτής, το μεροκάματο του Βούλγαρου εργαζόμενου είναι
το κατώτερο στην Ευρώπη, γεγονός στο οποίο έδωσαν ευρεία δημοσιότητα
τα βουλγαρικά μέσα ενημέρωσης, παρά το γεγονός ότι για τους κατοίκους
της χώρας, τα στοιχεία αυτά δεν αποτελούν έκπληξη.

Η έρευνα της Eurostat έδειξε ότι η μέση αμοιβή ανά ώρα εργασίας στη
Βουλγαρία είναι μόλις 3,5 ευρώ και ακολουθούν οι Ρουμάνοι, που
αμείβονται με 4,2 ευρώ την ώρα. <<Κατόπιν τούτου, είναι ολοφάνερο πόσο
ανυπόστατη είναι κάθε προσπάθεια για τυχόν διάψευση της σκληρής
πραγματικότητας των 'δύο ταχυτήτων' στην αγορά εργασίας της ΕΕ και
πόσο μεγάλο είναι το 'άνοιγμα της ψαλίδας' μεταξύ του πλούσιου Βορρά
και του φτωχού Νότου της Ευρώπης υπό το πρίσμα της σύγκρισης του
εισοδήματος των κατοίκων στις δύο βαλκανικές χώρες με εκείνο των
Ευρωπαίων 'πρωταθλητών', Βέλγων, που αμείβονται με περίπου 40 ευρώ την
ώρα>> σχολιάζουν οι Βούλγαροι αναλυτές.

Μάλιστα, ορισμένοι αναρωτιούνται από πού προκύπτουν τα 3,5 ευρώ την
ώρα, αφού, όπως λένε, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, οι Βούλγαροι εργάτες
δεν θα χρειάζονταν να αναζητήσουν εργασία στην Ισπανία, την Ελλάδα ή
άλλου. Χαρακτηριστικό είναι ότι ένα εκατομμύριο Βούλγαροι ψάχνουν
εκτός των συνόρων της πατρίδας τους μια καλύτερη τύχη κι εδώ και μια
20ετία ζουν τη μοναξιά της ξενιτιάς.

Ειδικοί υποστηρίζουν ότι τα 3,5 ευρώ την ώρα, που τόσο γενναιόδωρα
<<χορήγησε>> η Eurostat στους Βούλγαρους εργάτες, απέχουν πολύ από τη
σκληρή πραγματικότητα, που έχει ως εξής: σύμφωνα με την ιστοσελίδα του
γνωστού λογιστικού οίκου της Βουλγαρίας <<Κ & Κ>>, ο κατώτατος μισθός
στη Βουλγαρία διαμορφώνεται στα 270 λέβα. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε
1,61 λέβα ανά ώρα ή άλλως 0,85 ευρώ...

Από 1η Μαΐου, οι Βούλγαροι εργαζόμενοι θα δουν τα κατώτατα εισοδήματα
να αυξάνουν κατά 20 λέβα (περίπου 10 ευρώ), βάσει απόφασης που έλαβε
το υπουργικό συμβούλιο, κατόπιν σχετικής πρότασης του υπουργείου
Οικονομικών. Έτσι, η ωριαία αμοιβή θα ανέλθει σε 1,73 λέβα (0,86
ευρώ).

Από πού, όμως, προκύπτουν τελικά τα 3,5 ευρώ την ώρα; Θα πρέπει να
επισημανθεί ότι η Eurostat υπολογίζει το μέσο μηνιαίο μισθό σε 700
λέβα φέτος, δηλαδή 3,3 φορές περισσότερο απ' ό,τι τα κατώτατα όρια
αμοιβής.

Η έρευνα της Eurostat έδειξε, επίσης, ότι το 8% των Ευρωπαίων
κινδυνεύουν να γίνουν φτωχοί. Ο αντίστοιχος δείκτης στη Βουλγαρία
είναι ...35 %. Επίσης, στην Ευρώπη η φτώχεια απειλεί το 27 % των παιδιών
κάτω των 18 ετών και το 1/5 (20%) των ηλικιωμένων άνω των 65 ετών. Οι
αντίστοιχοι δείκτες για τα παιδιά στη Βουλγαρία είναι 44,6 % (48,7 %
στη Ρουμανία), ενώ στην τρίτη ηλικία η Σόφια κατέχει αδιαμφισβήτητα τη
θλιβερή πανευρωπαϊκή πρωτιά, με 55,9% φτωχούς συνταξιούχους.

Και η Παγκόσμια Τράπεζα διαπίστωσε αύξηση της φτώχειας στη Βουλγαρία
κατά 2% από τον Φεβρουάριο του 2010 μέχρι τον αντίστοιχο μήνα του
2011. Σε σχετική έρευνά της σε 2400 νοικοκυριά της χώρας, που είδε
νωρίτερα φέτος το φως της δημοσιότητας, η Παγκόσμια Τράπεζα καταγράφει
ως άμεση επίπτωση της μαζικής αυτής ... πτώχευσης, την αύξηση της
υστέρησης του πληθυσμού σε τρόφιμα, φάρμακα και άλλα είδη πρώτης
ανάγκης.

<<Η φτώχεια στη Βουλγαρία αυξάνει με ρυθμούς άνευ προηγουμένου, σε
σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη χώρα της ΕΕ>> σχολίασε ο πρόεδρος του
μεγάλου συνδικάτου ΚΝΣΒ Πλάμεν Ντιμιτρόφ, τον περασμένο Ιανουάριο,
χαρακτηρίζοντας <<απόλυτο ρεκόρ της Βουλγαρίας>> τα στοιχεία της
Eurostat, που δείχνουν ότι οι μισοί Βούλγαροι κινδυνεύουν να γίνουν
πάμφτωχοι.

Μέσα σε αυτή την οικονομική συγκυρία και την κατάσταση που επικρατεί,
σαν μανιτάρια <<φυτρώνουν>> τα πολυάριθμα καταστήματα μεταχειρισμένων
ενδυμάτων και υποδημάτων (second hand). Ένα τέτοιο βρίσκεται στο
κέντρο της Σόφιας και κάθε Παρασκευή, όταν φέρνει το νέο εμπόρευμα
εισαγόμενων μεταχειρισμένων από όλη την Ευρώπη, σχηματίζονται ουρές
από ανθρώπους που αναζητούν π.χ. ένα παντελόνι τζιν σε ικανοποιητική
κατάσταση, με πέντε ευρώ.

Πρόσφατα, το κατάστημα αυτό γιόρτασε την επέτειο του, με ένα σλόγκαν
που δείχνει το χρονικό <<βάθος>> της κατάστασης: <<Δεκαπέντε χρόνια
ντύνουμε τη Βουλγαρία>>...



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία