Ο νέος πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, με οικογενειακή καταγωγή από τη Μεσσηνία, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23/5/1951.

Γιος του καρδιολόγου Κωνσταντίνου Σαμαρά, εγγονός του παλιού βουλευτή Θεσσαλονίκης Αλέξανδρου Ζάννα και ανιψιός του πρώην βουλευτή Μεσσηνίας της ΕΡΕ Γεωργίου Σαμαρά, είναι, από το γένος της μητέρας του, Ελένης Ζάννα, δισέγγονος της συγγραφέως Πηνελόπης Δέλτα. Στις 26 Μαΐου 1990, παντρεύτηκε στην Πύλο τη Γεωργία Κρητικού, με την οποία απέκτησαν μία κόρη και ένα γιο.

Το 1969, αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών και στη συνέχεια σπούδασε οικονομικά στο αμερικανικό πανεπιστήμιο ’μχερστ και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Χάρβαρντ. Το 1974, ολοκλήρωσε τη διδακτορική διατριβή του με θέμα "Σχέσεις Πολυεθνικών Εταιρειών και Κυβερνήσεων". Μιλάει Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά.

Το 1976, υπήρξε υπεύθυνος του Σπουδαστικού Τμήματος και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΟΝΝΕΔ. Το 1977, σε ηλικία 26 ετών, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Μεσσηνίας με το ψηφοδέλτιο της ΝΔ και κατά τη θητεία του στη Βουλή διετέλεσε μέλος στις Ομάδες Κοινοβουλευτικού Έργου του κόμματος για θέματα σχετικά με το υπουργείο Εξωτερικών και το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Στις 8 Δεκεμβρίου 1989, στις εκλογές που διεξήγαγε η Κοινοβουλευτική Ομάδα για την ανάδειξη των βουλευτών που θα πλαισίωναν την Κεντρική Επιτροπή της ΝΔ, εξελέγη πρώτος με 95 ψήφους.

Τον Ιούλιο του 1989, ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα ως υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Τζαννή Τζαννετάκη και ύστερα από περίπου πέντε μήνες ορκίστηκε υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη. Στις 13 Απριλίου 1992, παραιτήθηκε από το αξίωμα του υπουργού, καθώς ήρθε σε σύγκρουση με τον τότε πρωθυπουργό σχετικά με τη χάραξη της κυβερνητικής πολιτικής στο ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, ενώ, για το ίδιο λόγο, στις 21 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου, παραιτήθηκε από βουλευτής.

Στις 30 Ιουνίου 1993, ίδρυσε το νέο πολιτικό φορέα "Πολιτική ’νοιξη", ο οποίος, σύμφωνα με τη διακήρυξή του, εξέφραζε την υπέρβαση του διπολισμού στην πολιτική ζωή της χώρας. Στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 10 Οκτωβρίου 1993 συγκέντρωσε 4,88% και εξέλεξε 10 βουλευτές ενώ στις βουλευτικές εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου 1996 δεν συγκέντρωσε το απαραίτητο όριο 3% και έμεινε εκτός Κοινοβουλίου. Στις 18 Φεβρουαρίου 2000, ανακοίνωσε ότι η "Πολιτική ’νοιξη" θα απόσχει από τις εκλογές της 9ης Απριλίου του 2000, αλλά θα συνέχιζε να υπάρχει και να παρεμβαίνει στην πολιτική ζωή του τόπου.

Στις εκλογές του Μαρτίου του 2004 με δήλωσή του υποστήριξε την ψήφο στη ΝΔ και στις 13 Μαΐου του ιδίου χρόνου, ανακοίνωσε την αναστολή λειτουργίας της Πολιτικής ’νοιξης. Λίγες ημέρες μετά την αναστολή της λειτουργίας της Πολιτικής ’νοιξης, επανεντάχθηκε στη ΝΔ και στις ευρωεκλογές του Ιουνίου, εξελέγη για πρώτη φορά ευρωβουλευτής. Υπήρξε μέλος της Επιτροπής Ελέγχου των Προϋπολογισμών και της Επιτροπής Προϋπολογισμών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αναπληρωματικό μέλος της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων και μέλος της Αντιπροσωπείας στην Επιτροπή Κοινοβουλευτικής Συνεργασίας ΕΕ-Ρωσίας.

Επανήλθε στο ελληνικό Κοινοβούλιο, μετά τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2007, εκλεγόμενος, εκ νέου, βουλευτής Μεσσηνίας με τη ΝΔ. Τον Ιανουάριο του 2008, ανέλαβε κυβερνητικό αξίωμα, -ύστερα από περίπου δεκαεπτά χρόνια-, ως υπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή.

Στις 29 Νοεμβρίου 2009, μετά την ήττα της ΝΔ στις εθνικές εκλογές και την παραίτηση του Κώστα Καραμανλή, αναδείχτηκε έβδομος πρόεδρος του κόμματος κερδίζοντας στις εσωκομματικές εκλογές που διεξήχθησαν, για πρώτη φορά, με συμμετοχή της λαϊκής βάσης της Νέας Δημοκρατίας (ψήφισαν 782.136 πολίτες).