Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




΄Ελληνες στον Κόσμο
--------------------------------

Οι Ομογενείς μηνύουν τη Βρετανία για τα μάρμαρα του Παρθενώνα 



Λονδίνο/Μελβούρνη - (Ανταπόκριση Σωτήρης Χατζημανώλης)

Έτοιμοι να καταθέσουν μήνυση σε βάρος της Βρετανίας, προκειμένου να υποχρεωθεί να επιστρέψει στην Ελλάδα τα μάρμαρα του Παρθενώνα, είναι οι Ομογενείς της Αυστραλίας σε συνεργασία με επιτροπές, που δραστηριοποιούνται ανά τον κόσμο με αυτό τον στόχο.

Την κοινοποίηση έκανε ο Εμμανουήλ Κόμηνος, που ηγείται της πρώτης επιτροπής Επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Αυστραλία, μιλώντας σε σχετική ημερίδα στο Λονδίνο, όπου παρουσιάστηκαν άγνωστα αποδεικτικά στοιχεία, που ενισχύουν ηθικά και νομικά επιχειρήματα υπέρ της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα.

Η ημερίδα διοργανώθηκε από τη βρετανική επιτροπή, την αμερικανική και την αυστραλιανή επιτροπή υπέρ της επιστροφής των γλυπτών.

«Έχουμε αποφασίσει να προσφύγουμε στη Δικαιοσύνη για τη διεκδίκηση των γλυπτών μας και θα καταρρίψουμε όλα τα επιχειρήματα των Βρετανών» δήλωσε ο κ. Κόμηνος.

Μεταξύ των νομικών που ασχολούνται με την προσφυγή είναι ο Ελληνοαμερικανός δικηγόρος Μάικλ Ρέπας, ο Γιώργος Μπίζος από τη Ν. Αφρική (δικηγόρος του Νέλσον Μαντέλα) και ο Ελληνοαυστραλός Βίκτωρ Μπιζάνης.

Μάλιστα, κατά τον τελευταίο, η δικαστική εκπροσώπηση της ελληνικής πλευράς θα πρέπει να ανατεθεί στον Αυστραλό νομικό Τζέφρι Ρόμπερτσον, ο οποίος είναι εγκατεστημένος στο Λονδίνο και έχει κερδίσει στο παρελθόν δίκη για λογαριασμό των Αβοριγίνων της Τασμανίας.

Ο κ. Μπιζάνης, υποστηρίζει ότι υπάρχουν δικαστικά προηγούμενα πάνω στα οποία θα πρέπει να στηριχθεί η προσφυγή.

Ειδικότερα, αναφέρεται στην περίπτωση «Μάμπο», δηλαδή των Αβοριγίνων που μήνυσαν την αυστραλιανή Πολιτεία της Κουϊνσλάνδης το 1992, με το επιχείρημα ότι οι πρόγονοί τους ήταν εκεί, όταν οι λευκοί κατέλαβαν τα εδάφη τους, χαρακτηρίζοντας τα ως «εις ουδένα ανήκοντα». Οι Αβορίγινες κέρδισαν τη δίκη και ανάγκασαν την Πολιτεία να τους επιστρέψει εδάφη, που είχαν καταλάβει οι λευκοί άποικοι από το 1788.

Το δεύτερο δικαστικό αφορά την επιστροφή κρανίων και οστών Αβοριγίνων από τη Βρετανία στην Αυστραλία. Τα είχαν πάρει οι Βρετανοί κατά τον 19ο και τον 20ο αιώνα, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν «σε ανθρωπολογικές έρευνες». Οι Αβορίγινες μήνυσαν τη Βρετανία και κατόρθωσαν να κερδίσουν τη δίκη και να τους επιστραφούν τα κρανία και τα οστά των προγόνων τους.

Ο ίδιος δήλωσε, μεταξύ άλλων:

«Την εποχή που ο Έλγιν αποκόλλησε τα μάρμαρα του Παρθενώνα και τα μετέφερε στο Λονδίνο, στην Ελλάδα ζούσαν πραγματικοί δικαιούχοι-απόγονοι των Ελλήνων, οι οποίοι δεν ρωτήθηκαν, ούτε πούλησαν, ούτε επέτρεψαν την αρπαγή τους» είπε ο κ. Μπιζάνης και πρόσθεσε: «Με ποιον μίλησαν οι άνθρωποι του Έλγιν; Με τον διορισμένο Τούρκο Αγά των Αθηνών. Και πώς είναι δυνατόν να νομιμοποιείται και να ισχύει σήμερα μια τέτοια συνδιαλλαγή; Μια συνδιαλλαγή που διεξήχθη χωρίς την παρουσία έστω ενός Έλληνα».

Στην ημερίδα του Λονδίνου η αρχαιολόγος, προϊστάμενη της Διεύθυνσης Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών, Ελένη Κόρκα, παρουσίασε χειρόγραφες επιστολές που είχε ανταλλάξει το 1811 ο λόρδος Έλγιν με τον διάδοχό του Βρετανό πρέσβη στην Υψηλή Πύλη, από τις οποίες συνάγεται πως η αφαίρεση και μεταφορά των γλυπτών ήταν παράνομη.




 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία