Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το ροζ ... χρυσάφι του Βοΐου Κοζάνης!



Θεσσαλονίκη

Μοναδικό στον κόσμο είναι το ροδέλαιο Κοζάνης όπως διαπιστώθηκε από
επιστημονική μελέτη που έγινε για πρώτη φορά και εντόπισε 59 οργανικές
ενώσεις, με αναλογίες που καταγράφονται για πρώτη φορά στο τελικό
προϊόν.

<<Από τις αναλύσεις στο χρωματογράφο μάζας, φαίνεται στο ροδέλαιο
Κοζάνης η υπεροχή σε αριθμό και περιεκτικότητα ουσιών έναντι άλλων,
όπως καταγράφονται στην παγκόσμια βιβλιογραφία>> αναφέρει ο
επίκουρος καθηγητής του τμήματος τεχνολογιών αντιρρύπανσης και
διαχείρισης φυσικών πόρων του ΤΕΙ δυτικής Μακεδονίας Κωνσταντίνος
Τσανακτσίδης.

Στην εργασία, που εκπόνησε επί ένα εξάμηνο ο καθηγητής μαζί με τους
Ε.Ταμουτσίδη, Γ.Κασαπίδη, Α.Ιτζιου και Ε.Ντίνα, γίνεται παρουσίαση
ενός ολοκληρωμένου συστήματος παραγωγής και διαχείρισης μιας δυναμικής
αγροτικής καλλιέργειας, του τριαντάφυλλου <<rosa damascene>> που βρίσκει
εφαρμογή στην περιοχή του Βοΐου Κοζάνης στην Ελλάδα.

Μάλιστα, η συγκεκριμένη εργασία επιλέχθηκε μεταξύ άλλων 365 για να
παρουσιαστεί σε διεθνές συνέδριο για θέματα καινοτομίας και
διαχείρισης φυσικών πόρων στο Χονγκ Κονγκ και ακολούθησε δημοσίευσή
της σε επιστημονικό περιοδικό.

<<Για πρώτη φορά πραγματοποιήσαμε τέτοιου είδους αναλύσεις στο
ροδέλαιο. Τώρα μένει να δούμε από πού αντλεί όλες αυτές τις μοναδικές
του ιδιότητες, ίσως πιστεύω από το υψόμετρο και τα εδαφολογικά
χαρακτηριστικά>> λέει ο κ.Τσανακτσίδης.

Όπως αναφέρεται στην σχετική μελέτη, η αναγκαιότητα ενασχόλησης με
τη καλλιέργεια του τριαντάφυλλου rosa damascene έγκειται στο γεγονός
ότι τα τελικά προϊόντα (ροδέλαιο, ροδόνερο, και ροδοπέταλα) είναι
προϊόντα που μπορεί να έχουν άμεση εφαρμογή στον τομέα τροφίμων,
καλλυντικών, αρωματοθεραπείας, υγείας ανθρώπου και ζώων. Στην εργασία
παρουσιάζονται αναλυτικά το συγκεκριμένο είδος καλλιέργειας , η
επιλογή των καλλιεργητικών παραμέτρων - σχετική εδαφολογική ανάλυση
για την περιοχή όπου προτείνεται η καλλιέργεια , η διαδικασία
απόσταξης, αναλυτική περιγραφή αποσταγμάτων ροδέλαιου και ροδόνερου.
Ειδικά για το ροδέλαιο, γίνεται ανάλυση της χημικής του σύστασης καθώς
επίσης και των αρωματικών συστατικών του, ενώ για το ροδόνερο ανάλυση
των φυσικοχημικών και μικροβιακών παραμέτρων. Τέλος, παρουσιάζεται η
δυνατότητα χρήσης των ροδοπέταλων στον τομέα ζαχαροπλαστικής ως προϊόν
άμεσης κατανάλωσης.

<<Το πιο σημαντικό είναι ότι διαπιστώνεται η παρουσία 59 οργανικών
ενώσεων που συνιστούν τον αρωματικό χαρακτήρα του ροδέλαιου, από τις
οποίες οι 12 συναντώνται και στη διεθνή βιβλιογραφία ως στοιχεία και
σε άλλα προϊόντα , ενώ παραμένει έντονο το ερευνητικό ενδιαφέρον για
τις υπόλοιπες ενώσεις -συστατικά του ροδέλαιου, και το ρόλο τους στην
τελική διαμόρφωση του αρωματικού χαρακτήρα του>> αναφέρει ο
κ.Τσανακτσίδης.

Όσο για το ροδόνερο, το άλλο προϊόν απόσταξης των ροδοπέταλων,
προκύπτει ότι είναι απόλυτα καθαρό και έτοιμο για χρήση στο τομέα των
τροφίμων, ενώ με απευθείας κατεργασία των ροδοπέταλων μπορεί να
παρασκευαστεί και γλυκό του κουταλιού.

Η πρώτη προσπάθεια καλλιέργειας των ρόδων ξεκίνησε το 2004 με 10
παραγωγούς του Βοΐου σε 50 στρέμματα, στο πλαίσιο της προώθησης της
καλλιέργειας των αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών στο νομό Κοζάνης.
Το 2007 έγινε η πρώτη συγκομιδή και το 2009 έγινε για πρώτη φορά
απόσταξη, σε εμπορική κλίμακα, με αποστακτήρα υψηλής τεχνολογίας.

<<Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το ροδέλαιο της περιοχής έχουν ήδη
επιδείξει γαλλικές εταιρείες>> λέει ο κ. Τσανακτσίδης, τονίζοντας ότι
πρόκειται για ένα πανάκριβο προϊόν αφού από 4 τόνους ροδοπέταλα,
παράγεται μόλις ένα κιλό ροδέλαιο που πωλείται προς 6000- 8000 ευρώ το
κιλό!



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία