 |
|
|  |  |  | 
Απόδημοι ΄Ελληνες
------------------------------
Θυγατέρες της Πηνελόπης, μία ελληνοαμερικανική οργάνωση γυναικών με αξιόλογη δράση
Γιούτα (ΗΠΑ)
Οι Θυγατέρες της Πηνελόπης, μία από τις τέσσερις οργανώσεις της
μεγάλης οικογένειας της AHEPA, ιδρύθηκαν το 1929. Στόχος της πρώτης
αυτού του είδους οργάνωσης γυναικών στις Ηνωμένες Πολιτείες αποτελεί η
προαγωγή των ελληνικών ιδανικών, της παιδείας, της φιλανθρωπίας, της
οικογενειακής και προσωπικής τελειότητας, αλλά και των ευθυνών έναντι
της Πολιτείας.
Επί δεκαετίες, οι Θυγατέρες της Πηνελόπης εστιάζουν το ενδιαφέρον
τους και στα θέματα ενδοοικογενειακής βίας, έχοντας δημιουργήσει
ιδρύματα για γυναίκες και παιδιά. Το 1979, η οργάνωση άνοιξε το «Σπίτι
της Πηνελόπης» για την περίθαλψη θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας στο
Μόμπιλ της Αλαμπάμα, που θεωρήθηκε πρότυπο στις Ηνωμένες Πολιτείες,
ενώ τον Οκτώβριο του 2009, δημιούργησε τη «Γωνιά της Πηνελόπης», ένα
δεύτερο άσυλο κακοποιημένων γυναικών, στο Μπρόκτον της Μασαχουσέτης.
Η οργάνωση ιδρύθηκε από την Αλεξάνδρα Αποστολίδου, η οποία έπαιξε
αποφασιστικό ρόλο στην προσπάθεια που οδήγησε σε πολλές επιτυχίες των
γυναικών, όπως στην απόκτηση του σθένους που χρειάζεται για να
υποστηρίζουν τους αδύναμους, αλλά και του απαιτούμενου θάρρους για την
ανάπτυξη δράσης υπέρ της κοινωνίας.
Τη φιλοσοφία αυτής της Ελληνίδας της διασποράς ασπάζεται πλήρως η
νέα πρόεδρος της οργάνωσης για την περίοδο 2012-2013 Ιωάννα Σαλτά
(Joanne Saltas) από το παράρτημα του Σωλτ-Λέηκ της πολιτείας Γιούτα. Η
ίδια, όπως λέει στη «Φωνή της Αμερικής», αισθάνεται αφενός μεν
υπερήφανη για την καταγωγή της οικογένειάς της που μετανάστευσε από
την Αρκαδία, αφετέρου δε καθ' όλα έτοιμη να εργαστεί για την
αναβάθμιση των σημαντικών προγραμμάτων που εφαρμόζει η οργάνωση.
Η Ιωάννα Σαλτά, με πλούσια δραστηριότητα τα τελευταία 38 χρόνια,
διετέλεσε ύπατος αντιπρόεδρος την περίοδο 2011-2012, ενώ το 2007
ανακηρύχθηκε «Πηνελόπη της Χρονιάς», τίτλος που αποτελεί και τη
μεγαλύτερη τιμητική διάκριση της οργάνωσης. Είναι κάτοχος δύο πτυχίων
από το Πανεπιστήμιο της Γιούτα. Επίσης, αναπτύσσει δράση ως μέλος και
άλλων ομογενειακών οργανώσεων, μεταξύ αυτών της Φιλόπτωχου Αδελφότητος
της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής, ενώ έχει διατελέσει και
πρόεδρος του παραρτήματος της Παν-Αρκαδικής Ομοσπονδίας Αμερικής, στη
Γιούτα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
