 |
|  |  |  | 
' Ελληνες τής Διασποράς
--------------------------------------
Η Ομογενής Χάιντα Μιχάλτση, <<δεξί χέρι>> του δημάρχου της Νέας Υόρκης
Ουάσινγκτον
Από μικρή η ομογενής Χάιντα Μιχάλτση, ήθελε να συμβάλλει στο να γίνει
ο κόσμος καλύτερος. Σήμερα είναι ένα από τα κορυφαία στελέχη του
Δημαρχείου της Νέας Υόρκης και εκ των πλέον στενών συνεργατών του
δημάρχου, Μάικλ Μπλούμπεργκ.
Διευθύντρια Επικοινωνιών και Διακυβερνητικών Σχέσεων του κ.
Μπλούμπεργκ, η κα Μιχάλτση είναι ανάμεσα στους δέκα ανθρώπους που
συναντώνται κάθε μέρα μαζί του. Η ίδια πιστεύει ότι η θέση του
δημάρχου της Νέας Υόρκης είναι η δεύτερη σε σπουδαιότητα στις ΗΠΑ,
κάτι που αναφέρει μιλώντας στον <<Εθνικό Κήρυκα>>.
<<Πρόκειται για την δημιουργία γεφυρών επικοινωνίας και σχέσεων>>,
δηλώνει στην ομογενειακή εφημερίδα, αναφερόμενη στα καθήκοντά της, για
τα οποία είχε και τα ανάλογα προσόντα όταν προσλήφθηκε, καθώς είναι
πτυχιούχος Οικονομικών, με μάστερ στη Δημόσια Διοίκηση, από το
πανεπιστήμιο <<Fordham>> της Νέας Υόρκης.
Νιώθει υπερήφανη για την ελληνική της καταγωγή, κάτι που υποδηλώνει
ανοιχτά με την ελληνική σημαία στο γραφείο της. ’λλωστε, ο δήμαρχος
της Νέας Υόρκης συχνά αναφέρεται στην κ. Μιχάλτση, η οποία τον
προτρέπει να κάνει το ένα μετά το άλλο για τα ελληνικά θέματα, με
τελευταία τη συμφωνία για την επανοικοδόμηση του Ιερού Ναού του Αγίου
Νικολάου, στο Σημείο Μηδέν.
Οι γονείς της κατάγονται από τη Νάουσα της Μακεδονίας. Η μητέρα της
μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες σε ηλικία 17 ετών. Μετά από επτά
χρόνια επέστεψε στην πατρίδα για να παντρευτεί τον κ. Μιχάλτση και
επανήλθαν μαζί στην Αμερική μαζί.
Η Χάιντα Μιχάλτη είναι η μεγαλύτερη από τα τέσσερα παιδιά της
οικογένειας, η οποία εγκαταστάθηκε τελικά στην περιοχή Πέλχαμ Μπέι,
στο Μπρονξ, όπου δραστηριοποιήθηκε στην ελληνική κοινότητα της
Ζωοδόχου Πηγής. Εκεί, μαθήτευσε σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία, αλλά
και στο Ελληνικό Απογευματινό Σχολείο της Ζωοδόχου Πηγής, το οποίο
αγαπούσε πολύ.
Όπως εκμυστηρεύεται στον <<Εθνικό Κήρυκα>>, πάντα ανυπομονούσε να έρθει
η ώρα να πάει στο Ελληνικό σχολείο και ακόμα και σήμερα χαίρεται όταν
συναντά την παλιά της δασκάλα.
Η Χάιντα Μιχάλτση γνωρίζει τέλεια την ελληνική γλώσσα, αλλά μερικές
φορές θα ήθελε, όπως λέει, να είχε δώσει μεγαλύτερη προσοχή στην
γραμματική, κενό που προσπαθεί να αναπληρώσει σήμερα.
Τόσο η ίδια, όσο και ο σύζυγός της, Γιώργος, με καταγωγή από την
Καστοριά και την Κύπρο, διαβάζουν καθημερινά την ελληνική έκδοση του
<<Εθνικού Κήρυκα>> για να εξασκούνται στην ελληνική γλώσσα.
Το ζευγάρι, που σπούδασε στο <<Fordham>>, παντρεύτηκε στις 11
Σεπτεμβρίου του 1988, ημέρα που λίγα χρόνια αργότερα σημαδεύθηκε από
την τρομοκρατική επίθεση και τις προκλήσεις που είχε να αντιμετωπίσει
ως εργαζόμενη για τον δήμαρχο Μπλούμπεργκ.
Η ημέρα της κας Μιχάλτση ξεκινά πολύ νωρίς.
<<Ξυπνώ στις 6 το πρωί και διαβάζω όλες τις εφημερίδες, καθώς μπορεί να
λάβω ένα τηλεφώνημα στις 7 από τον δήμαρχο και να με ρωτά "είδες αυτό
το δημοσίευμα;">>, λέει η κα Μιχάλτση.
Στο Δημαρχείο φτάνει στις 8:30 και στις 9 γίνεται συνεδρίαση
προσωπικού. Της αρέσει να χαιρετά όλους, λέγοντάς τους <<καλημέρα>>,
γνωρίζοντας ότι από λεπτό σε λεπτό μπορεί να δημιουργηθεί χάος.
Όσο για τη διάθεση του δημάρχου της Νέας Υόρκης, η κ. Μιχάλτση είπε
πως μπορεί να τη διαπιστώσει μόλις μπει μέσα στην αίθουσα
συνεδριάσεων, στην οποία συμμετέχουν η ίδια, ο υπεύθυνος Τύπου, οι
αναπληρωτές δήμαρχοι και άλλοι ανώτατοι αξιωματούχοι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|