|
| | | |
Τι λέει το ΚΕΠΚΑ
Τα τρόφιμα περιορισμένης διατηρησιμότητας δεν είναι για τα σκουπίδια
Θεσσαλονίκη
Σε παρανοήσεις γύρω από τις ημερομηνίες λήξης υπολογίζεται ότι
οφείλεται σε ποσοστό 20% ο μεγάλος όγκος τροφίμων, που καταλήγουν κάθε
χρόνο στα σκουπίδια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως τόνισε ο πρόεδρος του
Κέντρου Προστασίας Καταναλωτών (ΚΕΠΚΑ), Νίκος Τσεμπερλίδης, με αφορμή
την έναρξη διάθεσης τροφίμων περασμένης διατηρησιμότητας και στα
ελληνικά σούπερ μάρκετ.
<<Κάθε χρόνο πετάγονται 90 εκατομμύρια τόνοι τροφίμων στην ΕΕ. Για
τη σπατάλη αυτή ευθύνονται κατά 43% τα νοικοκυριά -λόγω αγοράς
υπερβολικής ποσότητας τροφίμων, αλλά και της παρανόησης των σχετικών
με τις ημερομηνίες λήξης- κατά 39% η μεταποιητική βιομηχανία και κατά
14% ο κλάδος μαζικής εστίασης>>, σημείωσε, υπενθυμίζοντας τα ευρήματα
πανευρωπαϊκής μελέτης (Οκτώβριος 2010-Φεβρουάριος 2012). Μάλιστα, η
πρόβλεψη ήταν ότι, αν δεν αλλάξει κάτι, οι ποσότητες αυτές θα φτάσουν
τα 120 εκατ. τόνους μέχρι το 2020. Κατά τον ίδιο, βάσει παλαιότερων
στοιχείων του Ευρωβαρομέτρου (2006), στην Ελλάδα πετάγονται κάθε χρόνο
στα σκουπίδια 488.000 τόνοι τροφίμων.
9 στους 10 Έλληνες
αγοράζουν τρόφιμα με βάση την ημερομηνία λήξης
Σήμερα, πάνω από εννέα στους 10 Ελληνες καταναλωτές θεωρούν ότι η
ημερομηνία λήξης είναι πολύ σημαντική, προκειμένου να επιλέξουν ένα
τρόφιμο, βάσει των αποτελεσμάτων πανελλαδικής έρευνας, που εκπόνησε το
ΚΕΠΚΑ σε δείγμα 1.556 καταναλωτών, τον Σεπτέμβριο του 2012.
Ωστόσο, οι καταναλωτές πρέπει να γνωρίζουν ότι βάσει κοινοτικής
οδηγίας, όλα τα τρόφιμα -πέραν των ευπαθών- περιλαμβάνουν, στη σήμανσή
τους, την ημερομηνία ελάχιστης διατηρησιμότητας: <<ανάλωση κατά
προτίμηση πριν από...>>.
<<Το "κατά προτίμηση" είναι αμφίβολο αν γίνεται κατανοητό από τους
καταναλωτές, με αποτέλεσμα πλήρως κατάλληλα για κατανάλωση τρόφιμα να
οδηγούνται στα σκουπίδια>>, τόνισε στη διάρκεια σημερινής συνέντευξης
Τύπου, ο κ.Τσεμπερλίδης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιων τροφίμων, που δεν αλλοιώνονται
εύκολα είναι το μέλι, ο καφές και το τσάι, ενώ άλλα (πχ, ζυμαρικά ή
όσπρια) μπορεί να συντηρηθούν για μεγαλύτερο διάστημα από αυτό που
αναφέρει η ένδειξη <<ανάλωση κατά προτίμηση>>, αν συντηρηθούν σωστά (πχ,
ψύξη, κατάψυξη, ξηρό και στεγνό περιβάλλον κ.λπ.).
Η τελική ημερομηνία κατανάλωσης (<<ημερομηνία λήξης>>) πρέπει να
αναγράφεται μόνο στα τρόφιμα, που είναι μικροβιολογικώς εξαιρετικά
αλλοιώσιμα, όπως υπογραμμίστηκε στη συνέντευξη Τύπου, με αφορμή την
έναρξη της διάθεσης των τροφίμων περασμένης διατηρησιμότητας, μέχρι
και στο 1/3 της αρχικής τους τιμής.
Απαραίτητη η σύγκριση
τιμών, κόντρα στις προσφορές-<<μαϊμούδες>>
Η γενική γραμματέας του ΚΕΠΚΑ, Ευαγγελία Κεκελέκη, συνέστησε,
πάντως, στους καταναλωτές να κάνουν προσεκτική έρευνα αγοράς και σε
αυτή την περίπτωση, προσέχοντας τις προσφορές-"μαϊμού". Τόνισε ότι
πρέπει να συγκρίνουν την τιμή των τροφίμων περιορισμένης
διατηρησιμότητας -και άρα μειωμένου κόστους για τον καταναλωτή- με
εκείνη των ίδιων προϊόντων, που βρίσκονται κανονικά στο ράφι, ώστε να
αξιολογούν αν η προσφορά όντως τους συμφέρει.
Βάσει του κειμένου της σχετικής αγορανομικής διάταξης, ο χρόνος
διάθεσης αυτών των προϊόντων, δεν μπορεί να υπερβαίνει κατά περίπτωση:
-Τη μία εβδομάδα, στην περίπτωση προϊόντων, των οποίων η ελάχιστη
διατηρησιμότητα δηλώνεται με την αναγραφή ημέρας και μήνα.
-Τον ένα μήνα, όταν η ελάχιστη διατηρησιμότητα δηλώνεται με την
αναγραφή μήνα και έτους.
-Τους τρεις μήνες, όταν η ελάχιστη διατηρησιμότητα δηλώνεται με την
αναγραφή μόνο του έτους._
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|