Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πρόγραμμα ψυχοκοικωνικής υποστήριξης

«Δείτε το αλλιώς», η πρόταση των ειδικών της «Ελπίδας» σε όσους πλήττονται από την κρίση

 



Θεσσαλονίκη-(Ανταπόκριση Πέπη Γιούλτση)

Καταφύγιο στη μουσική βρήκαν στo Γιορκσάιρ της Αγγλίας, επί
πρωθυπουργίας της Μάργκαρετ Θάτσερ, κάποιοι από τους εκατοντάδες
χιλιάδες ανθρακωρύχους που έμειναν ξαφνικά χωρίς δουλειά. Διατηρώντας
την κοινωνική τους ταυτότητα μέσα από τη μουσική ομάδα που είχαν
δημιουργήσει πριν από εκατό χρόνια, κατάφεραν να μείνουν «ζωντανοί»
και να επουλώσουν το σοβαρό πλήγμα που δέχτηκε η προσωπική τους
ταυτότητα, η αίσθηση της αξιοπρέπειας, η οικογενειακή και κοινωνική
ισορροπία που ως τότε είχαν πετύχει.



«Πρόκειται για ένα παράδειγμα που δείχνει με ζωντάνια τον τρόπο με τον
οποίο οι άνθρωποι που βρέθηκαν σε μεγάλα αδιέξοδα κατάφεραν να δουν
ξανά τον εαυτό τους με καινούρια μάτια, να ανακαλύψουν και πάλι την
προσωπική τους ταυτότητα, ενσωματώνοντας σε αυτήν ένα κοινωνικό
χαρακτηριστικό, εκείνο της συμμετοχής στη μουσική μπάντα». Τα παραπάνω
αναφέρει  ο ψυχολόγος του Κέντρου Πρόληψης «Ελπίδα», Αναστάσης
Μαυρομιχάλης, με αφορμή τη χρήση της κινηματογραφικής ταινίας «Οι
βιρτουόζοι» που πραγματεύεται το πρόβλημα των ανθρακωρύχων, για τους
σκοπούς παρέμβασης του κέντρου σε ανθρώπους που πλήττονται από την
ανεργία και την κοινωνική κρίση που αυτή δημιουργεί. Στην εν λόγω
παρέμβαση συμμετείχαν 25 άτομα και αφετηρία της ήταν το Φεστιβάλ
Κινηματογράφου που πραγματοποίησε πρόσφατα το Τμήμα Ψυχολογίας του
Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με το Δήμο
Καλαμαριάς.



«Η ταινία αποτέλεσε για μας εργαλείο παρέμβασης καθώς λειτουργεί με
πολύ έντονο τρόπο και δίνει το έναυσμα σε άτομα και ομάδες να
συζητήσουν θέματα που προκαλούν μεγάλο προβληματισμό. Είναι μια πολύ
δημιουργική διαδικασία μέσα από την οποία το κέρδος εντυπώνεται
βιωματικά στους ανθρώπους» σημειώνει ο κ. Μαυρομιχάλης. Τονίζει,
παράλληλα, ότι η κοινωνική κρίση επιλέχθηκε ως θεματική παρέμβασης από
την «Ελπίδα» καθώς τα τελευταία δύο χρόνια, τα στελέχη της
διαπιστώνουν όλο και περισσότερο την αγωνία των ανθρώπων από την
αδυναμία τους να ανταποκριθούν στις ραγδαίες κοινωνικοοικονομικές
εξελίξεις.



Η απώλεια «ταυτότητας»



Συγκεκριμένα, οι άνθρωποι που συμμετέχουν στις ομάδες της «Ελπίδας»
όλο και πιο συχνά μιλάνε για το φόβο τους να απαξιωθούν εντελώς ως
πρόσωπα, για τον κίνδυνο να χάσουν, εκτός από τις βασικές τους
σταθερές, την ταυτότητά τους, την αξιοπρέπεια και την κοινωνική τους
προοπτική. Η εικόνα που λαμβάνουν οι επαγγελματίες έρχεται να
ταιριάξει απόλυτα με την τρέχουσα κοινωνική πραγματικότητα όπου
καθημερινά άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους ή / και αναγκάζονται να
«απασχολούνται» με δυσμενείς πλέον όρους, προκειμένου να καλύψουν
βασικές βιοτικές τους ανάγκες. Οι όροι επιβίωσης, συμβίωσης και
αλληλεπίδρασης έχουν αλλάξει δραματικά μέσα στο οικογενειακό και
κοινωνικό σύστημα με αποτέλεσμα να αυξάνονται η πίεση και το άγχος, το
αίσθημα της απόγνωσης και της παραίτησης.



Η δυναμικότητα της «ομάδας»



Βασική διαπίστωση από την επαφή με ανθρώπους που βιώνουν την κρίση
είναι, μάλιστα, σύμφωνα με τον κ. Μαυρομιχάλη, η αδυναμία τους να
εκφράσουν το ψυχολογικό βάρος που κουβαλούν αλλά και να αντιληφθούν
ότι δεν είναι οι μόνοι που αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα. Εκείνο,
όμως, που προσφέρει η παρέμβαση των Κέντρων Πρόληψης μέσα από τη
λειτουργία ομάδων ψυχοκοινωνικής υποστήριξης είναι η ανακάλυψη των
παραπάνω μέσα από τη διαδικασία της ομάδας.



"Νέες ισορροπίες"



«Η ομάδα βοηθά τα μέλη της να αντιληφθούν το προσωπικό τους πρόβλημα,
να εκφράσουν το αίσθημα της απώλειας της δημιουργικότητάς τους, να
αποφορτίσουν το προσωπικό τους βάρος και να εντοπίσουν δημιουργικά
στοιχεία που θα τους βοηθήσουν να βρουν νέες ισορροπίες» σημειώνει.
Ενδεικτικά φέρνει ως παράδειγμα την περίπτωση ενός επαγγελματία που
χάνοντας τη δουλειά του ανακαλύπτει ότι μπορεί να επενδύσει σε άλλους
ρόλους που ενδεχομένως είχε παραγκωνίσει στο παρελθόν. Στη
συγκεκριμένη περίπτωση, ένας πατέρας, σύζυγος και εργαζόμενος που
χάνει τη δουλειά του και νιώθει ασφυκτικά μένοντας πολλές ώρες στο
σπίτι, οφείλει στον εαυτό του να αναγνωρίσει πως η εργασία απορροφούσε
μεγάλος μέρος της ζωής του. Το επόμενο βήμα είναι να ανακαλύψει
ξεχασμένους ρόλους, όπως εκείνος του γονέα, και παλιές ή νέες
δεξιότητες που μπορούν να αποτελέσουν το στήριγμα ώστε να φτάσει σε
μια νέα ισορροπία.



Σε αυτό το μήκος κύματος, η «Ελπίδα» (http://www.kpelpida.gr) θα
υλοποιήσει σε λίγες μέρες μια νέα ψυχοκοινωνική παρέμβαση που
απευθύνεται σε δημότες του Δήμου Καλαμαριάς, όχι μόνο ανέργους αλλά
και άτομα που πλήττονται γενικότερα, εργασιακά ή και οικονομικά, από
την υφιστάμενη κοινωνικοοικονομική κατάσταση. Και πάλι μέσα από τις
διαδικασίες της ομάδας, στην οποία όλοι θα συμμετέχουν δωρεάν, θα
γίνουν προσπάθειες να αναζητηθούν εφόδια στήριξης κατά της κρίσης.
'Αλλωστε, όπως αναφέρουν οι επαγγελματίες του Κέντρου Πρόληψης, «το
ζητούμενο δεν είναι να φέρει κανείς τα πράγματα στο επίπεδο που ήταν
πριν, αλλά να αποδεχτεί την αλλαγή και να δει τα πράγματα αλλιώς, ώστε
να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία