Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο Μεγαλέξανδρος «αντέχει» στο χρόνο, ακόμη και στον... πόλεμο



Νάουσα -(Ανταπόκριση Σοφία Παπαδοπούλου)

  Ούτε τριάντα χρόνια πολέμου δεν μπόρεσαν να «σβήσουν» την επιρροή
του Μεγαλέξανδρου από το Αφγανιστάν, μια γωνιά του πλανήτη που
εξακολουθεί να υφίσταται πολλά δεινά. Κι αυτό το αποδεικνύουν
περίτρανα όχι μόνο οι απόγονοι των στρατιωτών του στο Νουριστάν που
δηλώνουν περήφανα Έλληνες, τα αρχαιολογικά ευρήματα και η πληθώρα
στοιχείων για τον αντίκτυπο του ελληνικού πνεύματος στην αρχαία
επαρχία της Βακτρίας (σημερινό Αφγανιστάν) που παρουσίασε από το βήμα
του Διεθνούς Αρχαιολογικού Συνεδρίου για το Μεγαλέξανδρο, που
διοργάνωσε στη Νάουσα η ΙΖ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών
Αρχαιοτήτων ο Ομάρ Σουλτάν, τέως υπουργός Πολιτισμού της ασιατικής
αυτής χώρας. Αλλά- κυρίως- το γεγονός πως «ακόμη και σήμερα οι Αφγανοί
τον πιστεύουν» όπως λέει χαρακτηριστικά ο ελληνομαθής κ. Σουλτάν.

«Ο Μεγαλέξανδρος έχει αφήσει το αποτύπωμά του στο Αφγανιστάν.
Υπάρχουν περίπου πέντε Αλεξάνδρειες, υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα
που καταδεικνύουν τη σχέση του Αφγανιστάν με τον ελληνιστικό κόσμο.
Πολλά έχουν χαθεί σ' αυτά τα 30 χρόνια πολέμου (από τη ρωσική
στρατιωτική επέμβαση το 1979 και τα γεγονότα που ακολούθησαν κατόπιν)
αλλά έχουν μείνει αρκετά και μαρτυρούν τη μεγάλη επιρροή του στην
περιοχή. Για παράδειγμα, στη Χαντά, ένα αρχαίο βουδιστικό κέντρο,
εντόπισα τρεις κόγχες: στην πρώτη υπήρχε ένας πρίγκιπας που φύλασσε
τον Βούδα, στη δεύτερη ο Ηρακλής και στην τρίτη ο Αλέξανδρος. Τα
ευρήματα αυτά χρονολογούνται από τον 4ο -5ο αιώνα μ.Χ. γεγονός που
δείχνει τη διάρκεια της επιρροής του Μεγαλέξανδρου και των απογόνων
του στην περιοχή» δηλώνει ο κ. Σουλτάν .

Η επιρροή του Μεγαλέξανδρου στο Αφγανιστάν μπορεί να μην έχει
«σβήσει», αλλά όπως σε κάθε εμπόλεμη περιοχή, ο πολιτισμός της
ασιατικής αυτής χώρας έχει υποστεί σοβαρό πλήγμα. Ωστόσο, ο Ομάρ
Σουλτάν δηλώνει αισιόδοξος και εναποθέτει τις ελπίδες του στην
εκπαίδευση των νέων γενιών. «Ελπίζω και νομίζω πως με την εκπαίδευση
και τον πολιτισμό θα μπορέσουμε να ξαναενώσουμε τη χώρα μας. Γιατί οι
Αφγανοί λένε πως όταν υπάρχει πολιτισμός πάντα υπάρχει ενότητα.
Βέβαια, το να αποκαταστήσει κανείς ένα κτίριο χρειάζεται ίσως μόνο δυο
-τρία χρόνια, αλλά για να επουλωθούν οι 'πληγές' του πολιτισμού
χρειάζεται χρόνος. Θα πρέπει να έχουμε υπομονή. Ήδη, έχουμε ξεκινήσει
να παίρνουμε παιδιά από τα σχολεία και να τα πηγαίνουμε στο μουσείο
προκειμένου να τους δείξουμε τον πολιτισμό της χώρας τους. Τούς λέμε:
'αυτά είναι δικά σας και όχι δικά μας'. Στην αρχή είχαμε δυσκολίες να
φέρουμε τα παιδιά στο μουσείο. Ήταν μόλις 100, σήμερα είναι 500. Και
παρά τις οικονομικές και άλλες δυσκολίες, θα πρέπει να ανοίξουμε
μουσεία σε όλες τις μεγάλες πόλεις του Αφγανιστάν, όχι μόνο στην
Καμπούλ. Για να νιώσει ο κόσμος την ευθύνη και ν' αρχίσει να μαθαίνει
τον ίδιο του τον πολιτισμό» τονίζει και στέλνει το δικό του αισιόδοξο
μήνυμα: «Ελπίζω σ' ένα καλύτερο μέλλον. Γιατί όσο υπάρχει αύριο
υπάρχει ελπίδα».

Ο Ομάρ Σουλτάν, αυτός ο «Μακεδόνας του Αφγανιστάν», όπως τον
αποκαλούσε ο καθηγητής του Μανόλης Ανδρόνικος, έχει αποδείξει έμπρακτα
την αγάπη του για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό δίνοντας το όνομα του
Μεγαλέξανδρου στον γιο του. «Ήταν μόλις είχα έρθει στην Ελλάδα, μετά
τη ρωσική στρατιωτική εμπλοκή στο Αφγανιστάν, και καθόμασταν με τη
γυναίκα μου στην Ακρόπολη. Εκεί μού ανακοίνωσε πως είναι έγκυος κι εγώ
της είπα ότι αν είναι αγόρι θα το ονομάσουμε Αλέξανδρο και αν είναι
κορίτσι Αθηνά» θυμάται ο κ. Σουλτάν.

Χωρίς ενδοιασμούς, διατρανώνει την αγάπη του για την Ελλάδα. «Η
δεύτερη πατρίδα μου είναι η Ελλάδα. Τα καλύτερά μου χρόνια τα έχω
περάσει εδώ. Τους Έλληνες τους αγαπώ από τα βάθη της καρδιάς μου»
τονίζει κι όπως λέει, δεν είναι ο μόνος που αισθάνεται έτσι για τους
Έλληνες. Οι Αφγανοί λατρεύουν τους Έλληνες στρατιώτες στο Αφγανιστάν
γιατί χτίζουν σχολεία, νοσοκομεία και βοηθούν τον κόσμο» εξηγεί.



Σ.Π.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία