|
| | | |
Κι άλλες επιπτώσεις απο την οικονομική κρίση
--------------------------------------
Σε επικίνδυνους θαλάμους αερίων έχουν μετατραπεί τα σπίτια απο τα τζάκια και τις σόμπες
Θεσσαλονίκη-(Ανταπόκριση Νατάσα Καραθάνου)
Σε επικίνδυνους θαλάμους αερίων έχουν μετατραπεί τα σπίτια που
χρησιμοποιούν τζάκια και σόμπες για τη θέρμανσή τους καθώς, σε
συνδυασμό και με τις μετεωρολογικές συνθήκες, αυξάνονται τα
εισπνεόμενα σωματίδια δημιουργώντας σοβαρά αναπνευστικά και καρδιακά
προβλήματα. Μάλιστα, το εργαστήριο Περιβαλλοντικής Μηχανικής του
Τμήματος Χημικών Μηχανικών του ΑΠΘ εκτιμά ότι το οικονομικό κόστος της
επιβάρυνσης της δημόσιας υγείας από τη χρήση στερεών καυσίμων αυξήθηκε
το 2012 σε σχέση με το 2011 κατά 40 εκατομμύρια ευρώ μόνο για τη
μητροπολιτική περιοχή της Θεσσαλονίκης.
Στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού ερευνητικού προγράμματος TRANSPHORM με
θέμα την ατμοσφαιρική ρύπανση και τις επιπτώσεις στην υγεία από τις
μεταφορές και την ανάπτυξη ολοκληρωμένων μεθοδολογιών για την εκτίμηση
των επιπτώσεων των σωματιδίων, πραγματοποιήθηκαν από το καλοκαίρι του
2012 από το εργαστήριο Περιβαλλοντικής Μηχανικής, μετρήσεις εκπομπών
σωματιδίων και επιβάρυνσης της ποιότητας του αέρα εσωτερικών χώρων από
την καύση ξύλων σε τζάκια και ξυλόσομπες σε περίπου 30 σπίτια της
Θεσσαλονίκης.
Τα αποτελέσματα δείχνουν μια αύξηση της μέσης συγκέντρωσης
σωματιδίων στον αέρα εσωτερικών χώρων ύστερα από μόλις 2-3 ώρες
λειτουργίας του τζακιού. Οι μέσες τιμές που παρατηρούνται σε αυτά τα
σπίτια κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του τζακιού και υπό συνθήκες
χαμηλής ρύπανσης του εξωτερικού αέρα κυμαίνονται ανάμεσα σε 50 μg/m3
για τα αιωρούμενα μικροσωματίδια ΡΜ2.5 και 90 μg/m3 για τα σωματίδια
ΡΜ10 (το όριο ασφαλείας είναι 20 μg/m3 και 40 μg/m3 αντίστοιχα σύμφωνα
με την Κοινοτική νομοθεσία).
Ακόμη πιο ανησυχητική είναι η αύξηση που παρατηρείται στον αριθμό
των πιο λεπτόκοκκων σωματιδίων που εκπέμπονται κατά τη διάρκεια της
καύσης ξύλων στο εσωτερικό των σπιτιών .
"Ας σημειωθεί εδώ ότι τα υπέρλεπτα αιωρούμενα σωματίδια είναι και
τα πιο επικίνδυνα για την υγεία γιατί, λόγω της μικρής τους διαμέτρου,
μπορούν να εισχωρήσουν βαθιά στους πνεύμονες και να φτάσουν στα
βρογχιόλια, τις περιοχές δηλαδή των πνευμόνων όπου γίνεται η ανταλλαγή
αερίων (οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα). Τα πιο λεπτά από αυτά
μπορούν από το βρογχιόλια να περάσουν στο αίμα και στη συστημική
κυκλοφορία επιβαρύνοντας σημαντικά την ανθρώπινη υγεία, τόσο σε ό,τι
αφορά σε νόσους του αναπνευστικού, όσο και σε καρδιαγγειακά νοσήματα
και καρκίνο του πνεύμονα" αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του
εργαστηρίου Περιβαλλοντικής Μηχανικής.
Με δεδομένο μάλιστα, όπως επισημαίνεται, ότι ο μέσος άνθρωπος περνά
περίπου 55% του χρόνου του στο σπίτι και λαμβάνοντας υπόψη τις
μετρήσεις της σωματιδιακής ρύπανσης τόσο του ατμοσφαιρικού όσο και του
αέρα εσωτερικών χώρων, η μέση συγκέντρωση σωματιδίων στον αέρα που
εισπνέουν οι Θεσσαλονικείς που χρησιμοποιούν καύση ξύλων για θέρμανση
σε ημερήσια βάση κατά την ψυχρή περίοδο του χειμώνα, είναι πολύ πάνω
από τα όρια ασφαλείας που έχουν τεθεί από την Κοινοτική νομοθεσία.
"Αν υπολογίσουμε μάλιστα και το γεγονός ότι πολλοί καταφεύγουν στην
καύση ξύλων εμποτισμένων με χημικά, μιλάμε για έγκλημα που γίνεται
μέσα στα σπίτια σε βάρος του εαυτού μας αλλά και των ίδιων μας των
παιδιών" επισημαίνει ο αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος
χημικών μηχανικών Δημοσθένης Α. Σαρηγιάννης.
Για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η αυξημένη ρύπανση τόσο του
ατμοσφαιρικού όσο και του αέρα εσωτερικών χώρων προτείνονται, μεταξύ
άλλων, αποξήρανση της χρησιμοποιούμενης ξυλείας και άλλων τύπων
βιομάζας, επιδότηση της συντήρησης τζακιών και καυστήρων βιομάζας,
έλεγχος ποιότητας και πιστοποίηση των μπρικετών και των πέλετς
βιομάζας ώστε να αναπτυχθεί η αγορά της βιομάζας για ενέργεια
ορθολογικά, χωρίς να αυξάνεται η παράνομη υλοτομία.
"Θα πρέπει να σημειωθεί, τέλος, ότι μια επικείμενη αύξηση των
τιμολογίων της ΔΕΗ για οικιακούς καταναλωτές απειλεί να οδηγήσει σε
περαιτέρω αύξηση της άναρχης χρήσης βιομάζας για θέρμανση,
επιτείνοντας έτσι τις αρνητικές επιπτώσεις για τη δημόσια υγεία"
καταλήγει ο κ.Σαρηγιάννης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|