Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Λαμπροί επιστήμονες επιμένουν ελληνικά



Αθήνα - (Ανταπόκριση Κωνσταντίνα Μίχα)

Νέοι με σπουδές, καινοτόμες και «πράσινες» ιδέες, θέλουν να αλλάξουν τη ζωή των συμπολιτών τους, δεν φοβούνται τον ανταγωνισμό, αντιθέτως τον επιδιώκουν, δηλώνοντας αποφασισμένοι να μην εγκαταλείψουν την Ελλάδα ακόμη και τώρα, τη δύσκολη περίοδο της κρίσης.

Πρόκειται για τον 24χρονο Γιάννη Μουργή, που έχει σπουδάσει στην ΑΣΟΕΕ, νικητή του διαγωνισμού «Calltoinnovation-Μία ιδέα για 1.000.000 Έλληνες» (παράλληλη δράση του TedxAcademy), και τον βασικό συνεργάτη του, τον 27χρονο Ιπποκράτη Παπαδημητράκο που έχει σπουδάσει στο Τμήμα Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης στο Πολυτεχνείο της Ξάνθης και συνεχίζει το διδακτορικό του.

Κατάγονται από την Καλαμάτα και με αφορμή ένα μεγάλο πρόβλημα της πόλης τους, αλλά και των περισσότερων ελληνικών πόλεων, τη διαχείριση των σκουπιδιών, είχαν την ιδέα του Οrganery, με στόχο την επίλυση του προβλήματος της διαχείρισης οργανικών απορριμμάτων.

Η πρόταση τους με την οποία κέρδισαν στο διαγωνισμό, αφορά στην ολοκληρωμένη συνοικιακή κομποστοποίηση με «έξυπνους» κάδους διαχείρισης που αναγνωρίζουν ψηφιακά το οργανικό DNA των απορριμμάτων. Επίσης, δίνονται κίνητρα για συμμετοχή στη διαδικασία, αφού το σύστημα επιστρέφει εμπράκτως πολλαπλά οφέλη σε κάθε συμμετέχοντα που ακολουθεί τους κανόνες για παράδειγμα, εκπτωτικά κουπόνια σε supermarkets.

Όπως εξηγεί ο Γιάννης Μουργής «το πρόβλημα της διαχείρισης των οργανικών απορριμμάτων είναι ιδιαίτερα οξυμένο στην ελληνική επικράτεια διότι δεν εφαρμόζεται πουθενά κάποιο σύστημα κομποστοποίσης, παρά το γεγονός ότι το 51% των οργανικών απορριμμάτων μας είναι κομποστοποιήσιμα. Εμείς προτάσσουμε την έξυπνη κομποστοποίηση τοποθετώντας κάδους ευφυούς διαχείρισης, οι οποίοι αναγνωρίζουν ψηφιακά το οργανικό DNA των απορριμμάτων του εκάστοτε χρήστη, δίνοντας κίνητρα για τη συμμετοχή».

«Η καινοτομία της ιδέας μας δεν βρίσκεται μόνο στην ελεγχόμενη διαδικασία της κομποστοποίησης, αλλά και στην προώθηση μιας νέας τάσης δημιουργίας κινήτρου μέσα από "σκέψη παιγνίων", αλληλεπίδραση του προϊόντος με τον πολίτη, γνωστό ως Gamification» σημειώνει από την πλευρά του ο Ιπποκράτης Παπαδημητράκος.

Αναφορικά με τα οφέλη που έχει για τους πολίτες η εφαρμογή αυτής της ιδέας ο Γιάννης Μουργής επισημαίνει ότι «για πρώτη φορά Έλληνες επιστήμονες αποδεικνύουν με τόσο συγκεκριμένο τρόπο, πώς μπορεί να αξιοποιήσει μία οικονομία τα απόβλητά της για να παράξει αξία για κάθε πολίτη μεμονωμένα. Συνεπώς, ο πολίτης έχει ένα άμεσο ανταποδοτικό όφελος. Αυτό το όφελος θα είναι οικονομικό, κοινωνικό και ηθικό. Πίσω από αυτή την ιδέα, εμείς βλέπουμε ένα καθαρότερο περιβάλλον, μία σύγχρονη διαδραστική πόλη, μία ραγδαία εξοικονόμηση δημόσιων πόρων. Και για πρώτη φορά οι Έλληνες θα περάσουν μπροστά από τους βορειοευρωπαίους στη παραγωγή αστικής καινοτομίας, αξιοποιώντας την νεοελληνική ιδιαιτερότητα, να πετάνε τα σκουπίδια στη γειτονιά τους».

«Το ποσοστό των οργανικών που ισοδυναμεί στα απορρίμματα μιας οικογένειας σε καθημερινή βάση κυμαίνεται από 30-60%. Θεωρείτε ότι μειώνοντας τον όγκο των χωματερών και συγχρόνως δίνοντας αξία σε ένα απόρριμμα δεν αλλάζει η ζωή των ανθρώπων;» αναρωτιέται ο Ιπποκράτης Παπαδημητράκος.

Αναφορικά με την επιτυχία στο διαγωνισμό και τη φοίτησή του για δέκα εβδομάδες στο Singularity University στη Siliconvalley, ο Γιάννης Μουργής κάνει λόγο για μία σημαντικότατη ευθύνη να εκπροσωπήσει εκεί την Ελλάδα και ταυτόχρονα μία μεγάλη ευκαιρία για τον ίδιο. «Αν κοιτάξει κανείς μόνο το πρόγραμμα σπουδών αντιλαμβάνεται αμέσως ότι εκεί διδάσκουν τις ανερχόμενες τεχνολογίες και επιστήμες του αύριο... Μέσα μου, ο σκοπός μου είναι ξεκάθαρος. Θέλω να προωθήσω όσο μπορώ την υλοποίηση του project, με την μοναδική τεχνογνωσία που υπάρχει εκεί, να εντρυφήσω σε όσες τεχνολογίες αφορούν την έξυπνη πόλη του μέλλοντος και εστιάζοντας στα προβλήματα που παρουσιάζει η ελληνική πόλη του σήμερα, να μπορέσω να δώσω λύσεις, φέρνοντας την χώρα μας στην παγκόσμια πρωτοπορία».

Ήδη, έχουν συμφωνήσει μία πιλοτική δοκιμαστική φάση του συστήματος Organery στον δήμο Καλαμάτας.

Όσο για την κρίση κι αν φοβούνται ότι θα σταθεί εμπόδιο στα όνειρά τους ο Γιάννης Μουργής, εμφανίζεται πολύ αισιόδοξος και αποφασισμένος, παρά το γεγονός ότι αν και εργάζεται πολλές ώρες, οι απολαβές του δεν είναι αρκετές ακόμη για να τα βγάζει πέρα χωρίς τη βοήθεια των γονιών του. «Η κρίση είναι ο βασικότερος λόγος που αποφάσισα να μείνω εδώ. Θεωρώ ότι είναι μία τεράστια ευκαιρία να ζεις και να εργάζεσαι στην Ελλάδα της κρίσης. Κάθε πρόβλημα και δυσκολία είναι ένα ερέθισμα για μία μεγάλη ιδέα που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Εδώ νιώθω δημιουργικός, στρατευμένος μαχητής στη "τζιχάντ" της καινοτομίας».

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Ιπποκράτης Παπαδημητράκος, λέει ότι «παρόλο που είχα θετική απάντηση από Πανεπιστήμιο της Αμερικής αποφάσισα να συνεχίσω τις σπουδές μου στην Ελλάδα λόγω του υψηλού επιπέδου του ερευνητικού μας προσωπικού. Η κρίση δεν με φοβίζει, θεωρώ πως είναι μια περίοδος που υπάρχουν ευκαιρίες και όσο καλά τις διαβάσεις θα υπάρξει και η αντίστοιχη επιτυχία. Είναι η τελευταία προσπάθεια μας για να αλλάξουμε και να απεμπλακούμε μια για πάντα από τους ανθρώπους που μας τραβούν ή μας θέλουν στάσιμους στον πάτο».

«Αρκετοί νέοι πιστεύουν ότι είναι μάταιο να αγωνίζονται για μία θέση εργασίας, υπό αυτές τις αντίξοες συνθήκες και μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Εγώ προσωπικά είμαι αποφασισμένος να παραμείνω. Μακάρι να εμπνεύσω και άλλους νέους με ιδέες να τις κάνουν πράξη στον τόπο τους», τονίζει ο Γιάννης Μουργής, ετοιμάζοντας προς το παρόν τις βαλίτσες του για τη σύντομη παραμονή του στη Sillicon Valley, αυτό το καλοκαίρι.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία