|
| | | |
Μεγάλη διάκριση για την χώρα μας
Το βραβείο του καλύτερου διπλωμάτη σε θέματα Τύπου, απονεμήθηκε στον διευθυντή του Γραφείου τύπου της ελληνικής πρεσβείας στη βρετανική πρωτευουσα
Λονδίνο - (Ανταπόκριση Ισαάκ Καριπίδης)
Στον διευθυντή του Γραφείου Τύπου της ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο Σπύρο Διαμαντή, απονεμήθηκε φέτος το βραβείο του καλύτερου διπλωμάτη σε θέματα Τύπου. Πρόκειται για μια μοναδική διάκριση που έχει θεσμοθετήσει το κορυφαίο σε διπλωματικά θέματα, βρετανικό περιοδικό «Diplomat».
Σε μια λαμπρή τελετή που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο του Λονδίνου, παρόντες ήταν σχεδόν όλοι οι ξένοι διπλωμάτες που υπηρετούν στη βρετανική πρωτεύουσα, εκπρόσωποι του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών και δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο. Υποψήφιοι ήταν συνολικά πάνω από 100 διπλωμάτες που υπηρετούν τα τελευταία χρόνια στο Λονδίνο. Από αυτούς μόνο 10 διακρίθηκαν σε αντίστοιχο αριθμό κατηγοριών.
Την τελετή παρουσίασε ο πρώην πρεσβευτής της Βρετανίας στην Ουάσιγκτον σερ Κρίστοφερ Μέγερ. Πρόκειται για ένα από τα πλέον επιφανή στελέχη του διπλωματικού σώματος του Ηνωμένου Βασιλείου, με έντονη συγγραφική δραστηριότητα. Κατά την απονομή του Βραβείου «2013 Outstanding Contribution To The Press Corps» στον κ. Διαμαντή, ο κ. Μέγερ, εξήρε το έργο τού επικεφαλής του Γραφείου Τύπου ως αντιπροέδρου της Διπλωματικής Ένωσης Ακολούθων Τύπου στο Λονδίνο (DPAAL). Παράλληλα τόνισε ότι στο πλαίσιο των καθηκόντων του στο Γραφείο Τύπου της ελληνικής πρεσβείας προσέφερε «εξαιρετική» υπηρεσία στη χώρα του, σε μία «πραγματικά πολύ δύσκολη συγκυρία», όπως είπε χαρακτηριστικά.
Εξάλλου, ο κ. Διαμαντής επισήμανε: «Αισθάνομαι μεγάλη τιμή για το βραβείο που μου απενεμήθη. Είναι πολύ μεγάλη ικανοποίηση, ιδιαίτερα σε ένα τόσο σημαντικό πόστο όπως το Λονδίνο και σε μία συγκυρία ιδιαίτερα δύσκολη, αλλά και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Αντανακλά την πολύ μεγάλη προσπάθεια, που κατέβαλε το Γραφείο Τύπου, αλλά και γενικότερα η ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο, προκειμένου να ανταποκριθεί σε μία δύσκολη αποστολή, απέναντι σε ΜΜΕ που διαθέτουν παγκόσμια εμβέλεια».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|