Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η Ελλάδα της κρίσης γίνεται... θέατρο στο Λονδίνο



Αθήνα

Στο περίφημο Royal Court Theatre του Λονδίνου, θα βρεθεί σε λίγες μέρες ο θεατρικός συγγραφέας Ανδρέας Φλουράκης.

Ο διακεκριμένος συγγραφέας ο οποίος εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 2001 με το συλλογικό έργο «Πίστη» στο Θέατρο του Νότου, επιλέχθηκε από το Royal Court Theatre για να λάβει μέρος στο πρότζεκτ «ΤΗΕ BIG IDEA: PIIGS» (Portugal, Italy, Ireland, Greece and Spain).

Μια διοργάνωση που δημιουργήθηκε ώστε να αποτυπωθεί μέσα από θεατρικά κείμενα η οικονομική ευρωπαϊκή κρίση. Για μία εβδομάδα, από 25 έως 29 Ιουνίου, ο επιλεγμένος συγγραφέας της κάθε χώρας καλείται να εκφράσει μέσω της δικής του θεατρικής δημιουργίας αυτή την εμπειρία γράφοντας ένα εντελώς καινούργιο έργο.

Η Ελλάδα και δη η ελληνική κρίση, έτσι όπως θα την καταγράψει ο Ανδρέας Φλουράκης, θα έχει την τιμητική της την Παρασκευή 28 Ιουνίου.

Το έργο του Ανδρέα Φλουράκη θα μεταφραστεί στα αγγλικά από τον γνωστό Άγγλο συγγραφέα Αλέξι Κ. Κάμπελ, ο οποίος αναφέρει σχετικά: «Με την ανεργία να φθάνει στην Ελλάδα σχεδόν το 30%, τα συσσίτια να ξεφυτρώνουν από παντού και οι μετανάστες να δέχονται σωματική επίθεση από νεοναζί σε τακτική βάση, φαίνεται πως είναι η κατάλληλη στιγμή για το Royal Court Theatre να βάλει τις ζωές των ανθρώπων που πλήττονται περισσότερο από την κρίση της ευρωζώνης στο επίκεντρό του. Σε συνεργασία με συγγραφείς χωρών που βρίσκονται στη πρώτη γραμμή της λιτότητας και χρησιμοποιώντας μια ποικιλία από θεατρικές φόρμες, το "PIIGS" θα φέρει στην καρδιά του Λονδίνου μια εβδομάδα τραγωδίας, κωμωδίας και οργής».

Τη σκηνοθεσία θα αναλάβει ο επίσης Άγγλος σκηνοθέτης Ρίτσαρντ Τουάιμαν.

Τα έργα που θα παρουσιαστούν θα κινηματογραφηθούν και θα παρουσιαστούν σε ζωντανή αναμετάδοση από την ιστοσελίδα του Royal Court Theatre : http://www.royalcourttheatre.com .

Αναλυτικά το πρόγραμμα του Royal Court Theatre έχει ως έξης:

 

PIIGS (Portugal, Italy, Ireland, Greece and Spain)

 

Τρίτη 25 Ιουνίου: Πορτογαλία

Sandra Pinheiro (Λισαβόνα)

April De Angelis (Λονδίνο)

 

Τετάρτη 26 Ιουνίου: Ιταλία

Fausto Paravidino (Ρώμη)

Anders Lustgarden (Λονδίνο)

Πέμπτη 27 Ιουνίου: Ιρλανδία

Deirdre Kinahan (Δουβλίνο)

Kieran Hurley (Γλασκώβη)

Παρασκευή 28 Ιουνίου: Ελλάδα

Andreas Flourakis (Αθήνα)

Alexi Kaye Campbell (Λονδίνο)

Σάββατο 29 Ιουνίου: Ισπανία

Vanessa Montfort (Μαδρίτη)

Alexandra Wood (Λονδίνο)



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία