 |
|
|  |  |  |  Kρίση και στο ποδόσφαιρο
Αθήνα
Στη δίνη της οικονομικής κρίσης, που ταλανίζει την Ελλάδα, βρίσκεται και το ποδόσφαιρο, με τον αριθμό των εισιτηρίων που κόβονται να μειώνεται συνεχώς και να αυξάνεται παράλληλα η ανησυχία για την "επόμενη ημέρα".
Η αύξηση της ανεργίας, που κάνει απαγορευτικό στα "θύματά της" ακόμη και τα λίγα ευρώ για ένα απλό εισιτήριο, η βία στα γήπεδα, που απομακρύνει πολύ κόσμο, το φτωχό θέαμα και η δραστική μείωση επενδυτών, αλλά και χορηγών, που θα κάνουν τις αναγκαίες "οικονομικές ενέσεις" στις ΠΑΕ, αποτελούν τους κύριους λόγους, που το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει μπει στον ... αστερισμό της μιζέριας.
Οι περισσότερες ΠΑΕ βρίσκονται στα όρια της απόγνωσης όσον αφορά στον οικονομικό τομέα, ενώ οι οιωνοί για τη συνέχεια κάθε άλλο παρά θετικοί είναι. Ο μέσος όρος εισιτηρίων μέχρι και την 17η αγωνιστική του πρωταθλήματος της Σούπερ Λίγκα, μόνο προβληματισμό προκαλεί, αν αναλογιστεί κανείς ό,τι σε σχέση με πέρσι μόνο πέντε ομάδες παρουσιάζουν αύξηση εισιτηρίων στους αγώνες τους. Συγκκεριμένα, πρόκειται για τον Ολυμπιακό (αύξηση κατά 4.881 εισιτήρια, σε σχέση πάντα με την περσινή σεζόν), τη Λάρισα (1.449 εισιτήρια), τον Αστέρα Τρίπολης (634 εισιτήρια), την Ξάνθη (307 εισιτήρια) και τον Ατρόμητο (58 εισιτήρια).
Από την άλλη πλευρά, ο Αρης "προσγειώνεται" στην σκληρή πραγματικότητα με μείωση 3.905 εισιτηρίων, ενώ ακολουθούν πτωτική πορεία στον αριθμό εισιτηρίων ο Παναθηναϊκός με 1.061, ο Εργοτέλης με 880, ο Ηρακλής με 717, η Καβάλα με 689, ο Πανιώνιος με 651, ο ΠΑΟΚ με 598 και η ΑΕΚ με 459.
Η πολύτιμη αρωγή του ΟΠΑΠ δίνει "βαθιές ανάσες" στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ενώ όσον αφορά στα τηλεοπτικά δικαιώματα θα είναι τα ίδια για τις ΠΑΕ έως το 2012. Παράλληλα, ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού, Πάνος Μπιτσαξής, έχει τονίσει επανειλημμένως, ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν μονίμως κρατικοαδίατες ΠΑΕ...
Εντονότερο είναι το οικονομικό πρόβλημα που μαστίζει την μεγάλη πλειοψηφία των ΠΑΕ, οι οποίες συμμετέχουν στα Εθνικά πρωταθλήματα της Β', Γ'΄και Δ' Εθνικής, ειδικά σε αυτές των δύο τελευταίων κατηγοριών
Ενδεικτικό το γεγονός της ματαίωσης αγώνων, λόγω της οικονομικής αδυναμίας ομάδων να μετακινηθούν...
Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και με το σαφές μήνυμα που έχει στείλει ο κ.Μπιτσαξής, η αναδιάρθρωση στις συγκεκριμένες θα πρέπει να θεωρείται θέμα χρόνου.
Κατά γενική ομολογία, εάν οι ΠΑΕ κάνουν αποφασιστικά βήματα στο δρόμο για την δραστική αντιμετώπιση της βίας στα γήπεδα και βελτιώσουν σε μεγάλο βαθμό το προϊόν τους, έστω και κάτω από αυτές τις αντίξοες οικονομικά συνθήκες, υπάρχει η δυνατότητα να δουν "φως στην άκρη του τούνελ". Εάν δεν προσπαθήσουν οι ίδιες είναι βέβαιο, ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε. Αλλωστε, είναι καλύτερα να ανάβεις ένα κερί, παρά να διαμαρτύρεσαι ότι ζεις στο σκοτάδι...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
