|
| | | |
Οι επισημάνσεις και... προφητείες του
Τάδε έφη Τζορτζ Σόρος
Αθήνα - (Ανταπόκριση Γ.Μπαρλά)
Την άμεση ανάγκη να ξαναβρεθεί το χαμένο πνεύμα αλληλεγγύης, στο πλαίσιο της «Ανοιχτής Κοινωνίας» στην Ευρώπη τόνισε, μεταξύ άλλων, ο μεγαλοεπενδυτής και ιδρυτής του κοινωφελούς οργανισμού Open Society Foundation (Ίδρυμα Ανοικτής Κοινωνίας), Τζορτζ Σόρος, στη διάρκεια του 2ου διεθνούς συνεδρίου για την κοινωφελή δράση, με θέμα «Ο ρόλος της φιλανθρωπίας στο πλαίσιο μίας κοινωνίας πρόνοιας». Το συνέδριο διοργάνωσε το ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», σε συνεργασία με το European Foundation Centre (EFC).
Όπως είπε ο κ. Σόρος, η κρίση του ευρώ άλλαξε την εικόνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπογραμμίζοντας ότι η ΕΕ έχει μεταμορφωθεί από ΕΕ ισοτίμων σε κοινότητα σχέσεων πιστωτών και δανειζόμενων. Σε μία οικονομική κρίση, είπε, οι δανειστές έχουν το «πάνω χέρι», γεγονός, που, όπως σχολίασε, δημιουργεί χώρες δύο κατηγοριών.
Αναφερόμενος στην περίπτωση της Ελλάδας, ο κ. Σόρος υποστήριξε ότι πρέπει να αναγνωριστεί ότι η Ελλάδα προέβη σε καταχρήσεις των κανόνων και ζούσε πάνω από τις δυνατότητές της. Πρόσθεσε μάλιστα ότι οι κανόνες αποδείχθηκαν ακατάλληλοι. Ο κ. Σόρος θεωρεί ότι πρέπει να εξευρεθεί άμεσα ευρωπαϊκή λύση για το πρόβλημα της Ευρώπης. Η σημερινή τάση, όπως ανέφερε, είναι η κάθε χώρα να βρει τη δική της λύση και να μην υπάρχει κοινή προσπάθεια μεταφοράς των βαρών. Αυτό που απαιτείται, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι να ξαναβρεθεί το χαμένο πνεύμα αλληλεγγύης.
Σχολιάζοντας την κατάσταση στην Ελλάδα, δήλωσε ότι ο κόσμος στη χώρα έχει την αίσθηση της αδικίας. «Αυτό» υποστήριξε «κάνει τους Έλληνες να στρέφονται κατά των μεταναστών». Πρόκειται, όπως είπε, για ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα. Λαμβάνοντας υπόψη την προσπάθεια που γίνεται για την προσφορά ευρωπαϊκής αλληλεγγύης στην Ελλάδα, ο κ. Σόρος προέτρεψε τους Έλληνες να δείξουν και αυτοί αλληλεγγύη στους μετανάστες.
Σε ό,τι αφορά τη Γερμανία, ο κ. Σόρος υποστήριξε ότι έχει να κάνει μία επιλογή, αναφέροντας ότι μπορεί να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην Ευρώπη, αποδεχόμενη, όμως, τις ευθύνες που συμβαδίζουν με το γεγονός ότι βρίσκεται σε κυρίαρχη θέση. Ωστόσο, σχολίασε, ότι η Γερμανία δεν θέλει αυτήν τη θέση, λόγω της ιστορικής μνήμης.
Σε ερώτηση σχετικά με το πώς αξιολογεί το γεγονός ότι πολλές φορές έχει γίνει αντικείμενο παρεξηγήσεων σε πολλές χώρες, απάντησε ότι, από τη στιγμή που έγινε ευρύτερα γνωστός, οι δηλώσεις του επηρεάζουν τις αγορές. Αυτό, όπως είπε, δεν συνέβαινε την εποχή που ήταν ένας απλός, ανώνυμος επενδυτής, προσθέτοντας ότι για τον ίδιο το κοινό συμφέρον είναι πάνω από το προσωπικό.
Σε ερώτηση για τον πολιτικό ακτιβισμό, που έχει αναπτύξει στις ΗΠΑ και αλλού για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και για το πώς αντιμετωπίζει την καχυποψία απέναντι στην κοινωφελή του δράση, ο κ. Σόρος ανάφερε ότι η διαφάνεια είναι η σωστή απάντηση. «Έχουν δίκιο που είναι καχύποπτοι. Κι εγώ είμαι καχύποπτος με τους άλλους. Προσπαθώ, όμως, να εξαλείψω τις υποψίες με το να είμαι ανοιχτός και ειλικρινής» ανέφερε. Επίσης, δήλωσε ότι ασκεί πολιτική κοινωφελή δράση, λόγω της προσωπικής του εμπειρίας, δεδομένου ότι είναι Εβραίος, αρχικά με τη ναζιστική και μετέπειτα με την κομμουνιστική κατοχή, τονίζοντας ότι από αυτή την εμπειρία του κατανόησε πόσο σημαντικό είναι το κοινωνικό σύστημα, που επικρατεί.
Επίσης, ο κ. Σόρος δήλωσε ότι η κοινωνική δράση μπορεί να διαδραματίσει θετικό ρόλο, αλλά έχει περιορισμούς. Όπως είπε, δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις κυβερνήσεις, όπως η κοινωνική δικαιοσύνη, που συνεπάγεται αναδιανομή εισοδήματος. Οι κυβερνήσεις, ανάφερε, είναι ανάγκη να φορολογούν τους πολίτες και να παράσχουν κοινωνικές υπηρεσίες. Από την άλλη πλευρά, η κοινωνική δράση και η φιλανθρωπία μπορούν να καταδείξουν ότι υπάρχουν τρόποι η κοινωνία να γίνει πιο δίκαιη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|